Straks zal AA Gent zich pas goed in een nieuwe wereld wentelen. Als er op 27 augustus in Monaco wordt geloot voor de Champions League. Daar, in dit oord van decadentie, mogen Ivan De Witte en Michel Louwagie zich dan bewegen tussen de bestuurlijke delegaties van de Europese topclubs. Het besef welk memorabel voetbalsprookje AA Gent heeft geschreven, zal dan, aan de boorden van de Middellandse Zee, nog maar eens tot hen doordringen.
Als de rook van het gigantische feest is opgetrokken, als de katers zijn weggespoeld en het leven weer in zijn gewone plooi valt, dan komt het er voor AA Gent ook op aan de gelederen zo te versterken dat de ploeg op het Europees podium niet wordt weggeblazen. Dat de club de inkomsten van het kampioenenbal – tegen de twintig miljoen euro – niet alleen wil gebruiken voor nieuwe spelers, maar ook voor de structurele uitbouw, is een teken van een doordacht beleid. Een nog steviger fundament moet na het binnenhalen van de titel de springplank zijn naar meer.
Natuurlijk heeft AA Gent een historisch gegroeide achterstand tegenover traditieclubs als Anderlecht, Club Brugge en Standard en valt die kloof niet zo snel dicht te fietsen. Maar de Buffalo’s hebben, met het spookbeeld van het verleden nog altijd op het netvlies gebrand, niet de intentie om zich te vergalopperen. Wel om stap voor stap te groeien. Een grote uitdaging zal het zijn om het nu allemaal goed te managen. Voor Gentenaars was het in het verleden nooit goed, hooguit niet slecht. Nu wil iedereen zich met dit succesproduct associëren. Het bijtend cynisme van vroegere dagen week voor trots.
AA Gent heeft tijdens play-off 1 zonder enige twijfel het meest verfrissende voetbal gebracht. De ploeg verkocht zich naar de buitenwereld voortdurend als underdog, maar in werkelijkheid groeide het besef in eigen kansen op de laatste speeldag van de reguliere competitie, na een 1-2-zege op Anderlecht. Tijdens de daaropvolgende stage in Spanje scherpte Hein Vanhaezebrouck het vertrouwen van zijn spelers aan en haalde daarvoor ook concreet cijfermateriaal boven.
De trainer geldt als de onbetwistbare architect van het succes. Uit een ploeg zonder vedetten smeedde hij een hecht geheel. Hoezeer AA Gent op de kracht van het collectief teert, blijkt in het referendum om de Profvoetballer van het Jaar. De eerste Gentse voetballer, Laurent Depoitre, finishte pas als vierde en was de enige in de top tien. En Marc Wilmots selecteerde geen enkele speler van de Buffalo’s voor de nationale ploeg, ook al zijn de Belgen in Gent voor het eerst sinds mensenheugenis dragende spelers.
AA Gent is een ploeg zonder vedetten, gestuurd door een trainer die zijn offensieve filosofie overplantte en op tactisch vlak amper fouten maakte. Ook voor Hein Vanhaezebrouck zal het er nu op aankomen de voeten op de grond te houden. Hij is zelfverzekerd en eigenwijs, maar op een sympathieke manier. Omdat hij in de omgang mensen met respect behandelt en zeer toegankelijk is. Net zoals ook Ivan De Witte en Michel Louwagie dat zijn. Het maakt deel uit van de identiteit van deze club. Dat hoort zo te blijven.
Dat Club Brugge uiteindelijk als tweede eindigt oogt als een troostprijs. Vreemd, na een seizoen met bekerwinst en een fraaie Europese campagne. Het verlangen naar de titel nam zo’n obsessieve vormen aan dat de wurgende stress binnen de club constant voelbaar was. Dat kan volgend seizoen nog erger worden. Club moet zich bezinnen over wat er verkeerd liep en kan zich niet constant achter de vermoeidheid verschuilen. Want als er volgend seizoen weer een mooi Europees parcours wordt afgelegd, dreigt anders dezelfde klaagzang.
Ook bij Anderlecht is er nood aan overleg. Besnik Hasi stelt een gebrek aan mentale weerbaarheid vast en Anthony Vanden Borre zei dat de leiders in de groep er niet in geslaagd zijn de jonge spelers op sleeptouw te nemen. Dat kan je als club niet naast je neerleggen.
Club Brugge en Anderlecht gaan op zoek naar eerherstel, nu AA Gent de machtsverhoudingen binnen het Belgisch voetbal schijnbaar doet kantelen. Dat kan de competitie volgend seizoen alleen maar interessanter maken. In afwachting daarvan is er overal veel huiswerk te verrichten. Om tot een koers van stabiliteit te komen. Zoals AA Gent dat nu lijkt te doen nadat het eerder zes trainers in twee jaar versleet.
DOOR JACQUES SYS
Iedereen wil zich met het Gentse succesproduct associëren.
