Hoe de degelijke resultaten van AA Gent onder Francky Dury toch nog de mist ingaan in play-off 1.

Je hoeft geen vrienden te zijn om te presteren, liet Michel Louwagie eind april optekenen nadat Francky Dury kenbaar had gemaakt dat er iets gebroken was tussen hem en het clubbestuur. De telefoongesprekken van de trainer met Vincent Mannaert van Club Brugge legden een achilleshiel in het Gentse huishouden bloot: het huwelijk tussen trainer en club is er eerder een van het verstand dan van de passie.

De spelersgroep had dat, eens de invloed van Michel Preud’homme was uitgewerkt, al langer zo ervaren. Met ‘het verhaal’ waarin Dury iedereen probeert mee te slepen, hoorde je dit seizoen maar weinig spelers hoog oplopen. Wie bovendien pakweg de rusteloosheid van Yassine El Ghanassy, de speelsheid van Ibrahima Conte of het Engels van Shlomi Arbeitman kent, weet bovendien meteen ook hoe geïnteresseerd zij zullen zitten luisteren naar een diepteanalyse die de trainer met zijn team maakt.

Wat niet wegneemt dat AA Gent mooi voetbal bracht en, niet vergeten, met de derde plaats een uitstekend klassement haalde in de reguliere competitie. Wat zich nu in play-off 1 voltrekt, ligt in het verlengde daarvan: tegen de top zes haalde Gent in de reguliere competitie 9 op 30 en voorlopig 4 op 21 in play-off 1.

De uitspraak van Dury dat AA Gent nooit zo dicht bij de titel stond – gedaan toen de ploeg nog bovenin meedraaide – deed bij sommigen in de club wenkbrauwen fronsen en klinkt met de wetenschap van nu een beetje wrang. Maar zelf heeft de trainer daar nooit een probleem in gezien. Hij ziet het als een vorm van motiveren. ” JohanVansummeren“, is zijn standpunt, “wint toch ook Parijs-Roubaix niet door voor de tiende plaats te gaan?”

Voor de top mist AA Gent evenwel kwaliteit. Daar zijn het vertrek van Roberto Rosales, Randall Azofeifa en het (tijdelijke) uitvallen van Yaya Soumahoro, Christophe Lepoint en Bojan Jorgacevic niet vreemd aan. Met Tim Smolders, Bernd Thijs en Jesper Jørgensen op het middenveld mist AA Gent bovendien snelheid en vooral de kracht en het scorend vermogen dat Lepoint, die international was toen hij uitviel, bij kon brengen. Gent probeert het onder Dury voetballender op te lossen, maar blijft tegendoelpunten slikken.

Of zoals een speler na de wedstrijd op Genk cynisch opmerkte: “We spelen hier als Barcelona.” Beide backs bleven constant hoog spelen en brachten de verdediging in de problemen. De trainer leek er geen graten in te zien, maar te veel voetbal en te weinig realisme kan in topwedstrijden wel eens het verschil maken. Waarna tegen Standard in een andere opstelling (4-4-2) werd gespeeld, maar zonder succes. Terwijl de ploeg vorig seizoen vaak op achterstand kwam en in de tweede helft op karakter toch nog een overwinning uit de brand sleepte, lijkt zich dit jaar het omgekeerde patroon af te tekenen. De gelijkmaker die Lokeren zaterdag een gelijkspel bezorgde, kon niet symptomatischer zijn: Gent gaf tegen tien man twee keer een voorsprong uit handen. De ploeg bleek niet bij machte om ook tegen de minst sterk geachte tegenstander uit play-off 1 de concentratie tot het eind vast te houden.

Karten

Het discours van Dury schoof vorige week steeds meer op in de richting van de transfers. Vorige week, op zijn vrijdagse persbabbel, haalde hij het vertrek van Roberto Rosales aan en de inschattingsfout die misschien was gemaakt bij de besteding van de middelen die daarbij vrijkwamen, en de tijd die was verloren bij de rekrutering van nieuwe spelers.

Als het op transfers aankwam, liet Ivan De Witte zich graag de mening aanleunen van Michel Preud’homme, die na scouting vaker zijn veto stelde. Geen speler kwam erin zonder dat hij of leden van zijn technische staf die aan het werk hadden gezien. Shlomi Arbeitman is de uitzondering op de regel omdat Preud’homme toen onderweg naar Israël vast was komen te zitten in Zürich. Francky Dury schikte zich gedweeër in een structuur en liet, in tegenstelling tot zijn voorganger, spelers aangetrokken worden op basis van profielen die hij de scouting meegaf. Dat Dury er nu op hamert om volgend seizoen voor meer kwaliteit in plaats van kwantiteit te gaan, is een duidelijk signaal en druist in tegen de succesformule van het voorbije seizoen: echte toppers is wat Gent in vergelijking met zijn concurrenten mist, maar een grote groep met evenwaardige concurrenten is minder makkelijk te beheersen.

Europees voetbal en de beker konden de ruime kern lang tevreden houden, maar sinds Gent in die twee competities is uitgeschakeld, blijkt de zweetdamp die eruit opstijgt, steeds ranziger te ruiken. In de impact van de trainer op de spelerskern ligt misschien het grootste probleem, zoals afgelopen week werd geïllustreerd toen spelers – niet in het bijzijn van hun trainer overigens – een namiddagje gingen karten en daar zo’n gênant zootje van maakten dat hen werd verzocht het pand te verlaten. Waarna later in de week op training als uitloper daarvan zich nog eens een conflict voordeed. De trainer reageerde afkeurend, maar naar het aanvoelen van sommige spelers te laat.

In de selectie zitten behalve een aantal (mentale) sterkhouders als César Arzo, Marko Suler, Bernd Thijs, Elimane Coulibaly en Jesper Jørgensen ook veel jeugdige en speelse voetballers die aan het profbestaan nog niet de juiste invulling geven. Daar zal de komst van een psycholoog op korte termijn niet veel aan veranderen. Integendeel, de ‘psy’ wordt door het merendeel van de groep nog altijd, op z’n zachtst gezegd, met argusogen bekeken.

Tijd

“Ik vind dit echt boeiend”, bekende een goedgeluimde Dury vorige week, geconfronteerd met de negatieve berichten die de club de voorbije weken hadden gedomineerd. “Want ik weet nu hoe het werkt”, voegde hij er half grijnzend aan toe. Dury, die al evolueert van toen hij in provinciale als trainer begon, zal beseffen dat hij zwaarder moet doorwegen. “Als hij bepaalde dingen opsteekt, zal hij volgend seizoen niet meer dezelfde trainer zijn als nu”, aldus Louwagie.

Zou Ivan De Witte bij Michel Preud’homme ook de kleedkamer binnen zijn gestormd zoals hij op Anderlecht deed na de slappe prestatie van Bojan Jorgacevic? De zigeuner met de ‘rage de vaincre’ die Preud’homme was, zal hij nooit worden, maar vermits van AA Gent mag worden verondersteld te weten hoe academisch en gestructureerd Dury werkte voor ze hem aantrokken, is het veelzeggend dat het die werkwijze is die hen nu van de trainer wegdrijft. Toch beter een Grote Naam gekozen om Preud’homme op te volgen, luidt de conclusie.

Over het krediet van de trainer werden de vraagtekens de voorbije weken steeds groter. Net als de vraag zich steeds nadrukkelijker opdrong of Dury zelf nog wel zin voelde om langer bij AA Gent te blijven. De vijfde plaats was zaterdag ineens de stek waar AA Gent thuis hoorde. Van Johan Vansummeren viel geen spoor meer te bekennen. Voor de spelersgroep naderde het krediet van de trainer zijn houdbaarheidsdatum. Veel tijd om er iets aan te veranderen gaf hij hen niet meer, antwoordde Dury zaterdag op de persconferentie na AA Gent-Lokeren. “Niemand heeft veel tijd”, voegde hij eraan toe.

DOOR RAOUL DE GROOTE – BEELDEN REPORTERS

Dury zal beseffen dat hij zwaarder moet doorwegen.