Na het vertrek van Michel Preud’homme ging bij AA Gent de druk van de ketel. De nieuwe trainer kon het deksel amper op de borrelende frustraties houden.

De feiten zien er niet goed uit: AA Gent verloor Europees twee keer van Dinamo Kiev en incasseerde zes tegendoelpunten, tegen Genk werden er daaraan in de competitie nog eens vier toegevoegd. Eerder was Gent op Westerlo met 0-1 gaan winnen, maar een kniesoor is het die bestrijdt dat een flagrante scheidsrechterlijke dwaling eigenlijk de 1-0-nederlaag had verhinderd.

Wat ervan te vinden?

Zowel op als naast het veld staat de ploeg er (nog) niet. Maar dat niet alle spelers al schijnen op te pikken hoe Francky Dury zijn team wil laten voetballen, verbleekte bij wat zich de voorbije weken naast het veld afspeelde.

Bye bye Mbaye

Eerste openlijke slachtoffer van de interne onrust was vorige week Mbaye Leye geworden. De aanvaller kreeg vorig seizoen lof om zijn verdedigend werk op de flank en scoorde toch nog elf keer. Hij kreeg in een gesprek met Michel Preud’homme te horen dat hij met zijn voor een aanvaller uitzonderlijke loop- en uithoudingsvermogen op de flank zijn carrière naar een hoger niveau kan tillen. Maar de Senegalees is een andere mening toegedaan en wil liever centraal en met doelpunten zijn loopbaan uitbouwen.

Onder Preud’homme kwam Leye door het ontbreken van ElimaneCoulibaly en ZlatanLjubijankic op Westerlo voor één keer centraal te staan. Hij miste – zo gaat dat als je je ineens moet bewijzen – een paar fraaie kansen. Groot was zijn ongenoegen toen Michel Preud’homme na de wedstrijd tegenover de pers verklaarde dat hij het erg vond zijn centrale spitsen te hebben moeten missen. Als Leye nog hoop koesterde, was die dan de kop ingedrukt: onder Preud’homme zou hij geen centrale spits worden.

Op die positie moet hij het nu afleggen tegen de concurrentie van Coulibaly, Shlomi Arbeitman en Ljubijankic, die ook al is verbannen naar de flank.

Een naïeveling is het echter die ervan uitgaat dat Leye vorige week maandag alleen om die reden zelf om zijn vertrek heeft gevraagd – o ironie, na een wedstrijd op Westerlo nota bene. Het is nochtans, benadrukken zijn makelaar en hij, de énige reden. Maar in de Gentse coulissen wordt wel voor waar verteld dat de club hem ervan verdenkt een van de spelers te zijn die interne frustraties naar de pers heeft gelekt. Zoals onder andere dat in Kiev tijdens de rust spelerstruitjes met de hand droog moesten worden gezwierd omdat er maar één exemplaar per speler mee was genomen.

En dan hadden we de rest nog niet gehoord: twist in de kleedkamer en bankzitters die weigeren in te vallen, spelers die dromen van een transfer, spelers die de droom door een blessure in duigen zien vallen, egoïsme en egotripperij ook. Bedoeling is de kern na het vertrek van Leye en de aanwerving van een rechtsachter 26 man sterk te houden – wie vertrekt, zal dus worden vervangen.

Marko Suler, in Kiev geschorst, werd steeds nadrukkelijker een leider van de ploeg. Niet de man die bij elke fout met het hoofd loopt te schudden of de armen hulpeloos spreidt, maar een international die ploegmaats de mantel uit mag vegen. Want sinds hij met de jaren stabieler is gaan presteren, heeft hij in de groep een breder draagvlak gekregen.

De kapiteinsband draagt met Bernd Thijs evenwel een andere international, die het steeds lastiger lijkt te krijgen in Gent. Tussen Thijs en Christophe Grondin is sinds het vechtincident tijdens de training eind vorig seizoen de spanning in hun onderling contact nooit uit de lucht geweest. Alle naar buiten uit geventileerde verhalen over gladgestreken plooien ten spijt. Op verzoek van het bestuur liet Thijs toen een klacht bij de politie vallen, maar hij is er altijd op bedacht geweest dat het niet bij die ene twist zou blijven.

Grondins manier van trainen (en spelen) is er een die een tegenstander wel eens pijn kan doen en die bij Thijs ergernis opwekt. Bovendien geniet Grondin omwille van zijn geloofsovertuiging enkele uitzonderingsmaatregelen. En aan ploegmaats die een uitzondering mogen zijn – dat heeft niks met welke geloofsovertuiging dan ook te maken – kan Bernd Thijs zich ergeren, wisten ze al in Genk.

Voor de opstoot die een en ander tot gevolg had, heeft Grondin zich voor de groep geëxcuseerd, maar Thijs heeft zich persoonlijk wel in de kou gelaten gevoeld. Dat de aanvoerder zelf op de Fransman toe moest stappen om hem de hand te schudden, is hem een doorn in het oog gebleven.

Kikkers

Dury, die net als Michel Preud’homme begeesterd is door het trainersvak, benadert voetbal academischer dan zijn emotionele voorganger. Die omslag maken niet alle spelers even graag en vlot. Met een mand kikkers die ineens alle kanten op willen, is het voor geen enkele trainer bovendien gemakkelijk debuteren bij een club.

AA Gent moet beseffen dat het een ander hoofdstuk is ingestapt met Francky Dury, die zal merken dat hij in de samenwerking met Ivan De Witte, Michel Louwagie en de spelersgroep als nieuwkomer nog niet het mentale overwicht heeft dat Michel Preud’homme met zijn ervaring als speler, trainer en technisch directeur in twee seizoenen kon afdwingen.

“Er is de laatste zes weken al meer gebeurd dan in het hele voorbije seizoen samen”, verzuchtte een speler.

Zo verdeeld als de groep de voorbije week ageerde, zo unaniem richten alle blikken zich nu naar één man om op en naast het veld de orde te herstellen. In deze context moet Francky Dury zich staande zien te houden en zijn spelers weer als een groep laten functioneren.

Zondag overheerste vlak na de afstraffing door KRC Genk pessimisme: op de volgende speeldag, thuis tegen het als degradatiekandidaat gebrandmerkte Eupen, wordt het een heel moeilijke wedstrijd, klonk het zowaar. Interne gesprekken moe(s)ten deze week de gemoederen bedaren.

door raoul de groote

AA Gent moet beseffen dat het een ander hoofdstuk is ingestapt.