IJsland, zegt Marel Baldvinsson, is niet het centrum van zijn universum. Daarbuiten moet ook leven zijn. Helaas leerde hij in Lokeren met salmonella het verkeerde specimen kennen. En hij had het sportief al zo moeilijk.

Nog één keer. Kort en bondig. RudiCossey over Het Probleem van Lokeren. ” Bangoura scoorde zo makkelijk, woog zo op een verdediging door voortdurend de aandacht van de twee centrale verdedigers vast te houden. En hij kon de bal bijhouden waardoor de rest van de ploeg kon bijsluiten en scoren. Als we nu een bal naar voren trappen, raken we hem te snel weer kwijt. Omdat hij zo snel terugkeert, komt onze verdediging iedere keer onder druk. Vroeg of laat breek je dan. Kris- tinsson is geen specifieke aanvaller en al het gewicht van de aanval komt zo op Baldvinsson te liggen. Terwijl hij meer nood heeft aan een speler die veel beweegt rond hem. Maar dat type hebben we dus niet : Ekounga, DeBeule en Kristinsson krijgen allemaal de bal graag in de voeten gespeeld.”

“We hebben het een paar keer met AboubacarFofana geprobeerd,” vervolgt Cossey, “maar zonder succes. Fofana is namelijk een speler die wel oorlog maakt in het strafschopgebied en zeker zijn doelpuntjes zal maken, maar hem moet je bij voorkeur door de lucht aanspelen. Terwijl wij de gewoonte hebben, al van vorig seizoen, om door het centrum van het veld over de grond te combineren, met Kristinsson, Gretarsson en De Beule. We zaten met serieuze vragen over Baldvinsson. Conditioneel was er in eerste instantie geen probleem, dus het moet bij hem vooral in het hoofd gezeten hebben. Hij is aan het seizoen begonnen met een geknakt vertrouwen, maar hij begint het stilaan te boven te komen. De positiewissel van de spits naar links op het middenveld heeft hem goed gedaan. De flank gaat hem beter af omdat hij het spel dan meer vóór zich heeft, in plaats van in de spits met de rug naar het doel te moeten spelen.”

Marel Baldvinsson bevindt zich dan wel in het brandpunt van de discussie over Lokerens moeilijkheden en de daaruit volgende ondermaatse competitiestart, daardoor mentaal aangeslagen toont hij zich allerminst. Integendeel, hij lacht.

” I’m fine, actually. Ik ben hier nu zo’n zes maanden, denk ik. Neen, langer : zeven, van in januari. Vorig seizoen ging het goed van in het begin, maar nu hebben we wat problemen omdat we moeilijker scoren. Het is geen te beste start geweest, ook niet voor mij persoonlijk. Maar het seizoen is nog lang, we moeten niet panikeren na vier wedstrijden. We hadden makkelijk vier, misschien zelfs zes punten meer kunnen hebben als je ziet hoe we speelden en welke kansen we kregen. Een penalty missen op het eind van de eerste helft tegen Standard, bijvoorbeeld, toont genoeg hoe belangrijk geluk kan zijn.

“Nu ligt er natuurlijk veel druk op ons. Als we beter gestart waren, had niemand over Bangoura gepraat, maar tussen succes en falen ligt niet zo’n grote afstand. Persoonlijk vind ik niet dat één speler zo’n verschil kan maken. Het kan niet dat we nu zo’n veel slechtere ploeg zijn. Je moet niet vergeten dat Sambegou vorig seizoen niet de hele tijd speelde. Ik zeg niet dat het niet goed zou zijn om hem bij de groep te hebben, maar we moeten verder. Met te klagen dat we hem missen, is niemand gebaat. Want als je dat voortdurend in je hoofd steekt, gá je hem op den duur ook missen. Je ziet nu aan onze manier van spelen, en je voelt het op het veld, dat we vertrouwen missen. We zijn nochtans dezelfde spelers die we drie maanden geleden waren. It’s up in the head. ”

Indruk maakte Baldvinsson vooral op Lokeren in de Europacupwedstrijd die hij met Stabaek tegen Anderlecht speelde. Hij viel op door zijn gestalte, kracht en balvastheid. Kwaliteiten die ze bij Lokeren vooralsnog niet te zien kregen.

“Bij Stabaek was ik striker. In de Uefacup stond ik meestal alleen voorin, maar in de gewone competitie speelden we met twee spitsen. Een stuk of vijftien heb ik er gemaakt in een wedstrijd of dertig. Terwijl ze in Stabaek in het bijzonder en in Noorwegen in het algemeen bovendien meestal heel georganiseerd, verdedigend en op mentaliteit spelen. In Lokeren zit er meer talent, maar dat ze de hele tijd over een andere spits praten, daar probeer ik niet aan te denken. Anders ga je op den duur denken dat ze je niet mogen, en dat is niet goed voor je.”

Ondertussen blijft hij wel Lokerens duurste transfer en een investering die het vertrek van Bangoura niet opvangt.

“Duurste transfer ? Ik ? Dat wist ik niet, maar natuurlijk voel je druk. Je moét goals maken. Maar ik speel nu al een paar keer op de linkerkant, waar je moeilijker tot scoren komt. Op Sint-Truiden begon ik in de spits, maar kon ik niet scoren. Daar beginnen met een doelpunt zou een verschil gemaakt hebben, want de trainer was nog niet zeker hoe hij mij zou gebruiken. Nu speel ik links en probeer ik mijn job te doen. Het zou goed zijn een positie voorin te hebben, maar ik heb er geen probleem mee om vanop links te spelen. Vorig seizoen maakte ik twee doelpunten in veertien wedstrijden, maar dat was telkens vanaf links. Dus hoe goed ik ben als spits, is moeilijk te zeggen omdat ik op een paar wedstrijden na nog niet echt zo ben uitgespeeld. Mij beoordelen als spits zou dan ook niet fair zijn.”

Zeker nu niet, vindt hij, nu hij een slechte voorbereiding kende.

“Ik kreeg een paar weken voor het seizoen begon last van een virus : salmonella. Op korte tijd verloor ik zes kilo, die ik nu probeer terug te krijgen. Kristinsson had er ook last van en Gretarsson sukkelde met zijn adductoren. Ik voelde dat ik problemen had met mijn maag en ik zat voortdurend op het toilet. Dat duurde een paar weken, waardoor ze mij naar het ziekenhuis stuurden voor een bloedonderzoek. Gelukkig ben ik er vanaf, want ik voelde het ook aan mijn conditie. Dat maakt dat wij, IJslanders, geen te beste voorbereiding doorgemaakt hebben.”

Maar hij blijft hopen.

“Ik heb mijn stap naar Lokeren altijd als een kans gezien : de Belgische competitie is beter dan de Noorse en ik hoorde van de andere IJslanders dat het hier fijn was. Ik vond IJsland te klein, de ambitie om naar het buitenland te gaan heb ik altijd gehad. Noorwegen was een stap vooruit, België nu ook. Mensen denken vaak dat de plaats waar ze opgroeien het centrum van the universe is, maar IJsland is dat niet. De wereld is iets groter dan IJsland ( grijnst). Ik moet hier gewoon mijn best blijven doen, dan komt het allemaal wel goed.”

door Raoul De Groote en Daniël Devos

‘Mij beoordelen als spits zou niet fair zijn.’