Edwin van Ankeren (13 augustus 1968) voetbalde voor PEC Zwolle, Beveren, RWDM, PSV, Eendracht Aalst, Germinal Ekeren en Guingamp alvorens hij drie jaar geleden naar Odd Grenland in Noorwegen vertrok. Ondertussen speelt hij bij de Noorse derdeklasser Tollnes. “Ik kon ook naar Molde of Lillestrøm, maar dat paste niet in mijn toekomstplannen”, vertelt hij. “Tollnes, een ambitieuze club die naar eerste wil, ligt op tien minuten van Odd Grenland. Ik hoefde niet te verhuizen en kreeg een contract voor drie jaar. Ik heb er een voltijdse job, maak deel uit van de technische staf, werk veel met de jeugd en speel er vanaf de rechterkant nog elke week mijn wedstrijd.

“Bij Odd Grenland speelde ik twee jaar Europees voetbal én twee bekerfinales. Het eerste seizoen werd ik uitgeroepen tot beste buitenlander in de competitie en eindigde ik hoog in het klassement van Voetballer van het Jaar. Goed voetbal gespeeld en een hoop doelpunten gemaakt. Veel mooie momenten.”

Maar de mooiste tijd was die in België. “Schitterende tijd. Ik onthoud het Europese avontuur met Aalst, de gewonnen bekerfinale met Ekeren tegen Anderlecht. Heel goed voetbal. Mooie doelpunten. Een heleboel vrienden. Eén heel grote vriend : Peter Thijs, doelman van RWDM destijds. We gaan nog altijd samen op vakantie. Voor de rest onderhoud ik contacten. Onlangs hing ik nog aan de telefoon met Yves Vanderhaeghe. En vorig jaar ben ik in Dubai nog bij Jacques Caluwé geweest om mij te laten behandelen. Dat is iemand die ik heel hoog heb zitten.”

Van Ankeren is gescheiden en heeft ondertussen een Noorse vriendin. “Maar of ik heel mijn leven in Noorwegen blijf, is heel erg onzeker”, zegt hij. “Ik heb in Antwerpen twee schitterende zonen van elf en zeven jaar en heb het er vaak heel moeilijk mee om zo ver van die jongens vandaan te wonen. Ik heb ze hier in de vakantie en reis zelf ook veel terug, maar dat kost veel energie en geld. Als je dichterbij zou wonen, is dat toch een ander contact. Noorwegen is fantastisch : prachtige natuur, heel open en vriendelijke mensen, rustig, geen stress. Er wordt goed verdiend en best goed gevoetbald. Ik heb het hier ontzettend naar mijn zin. Ik ben hier enorm populair en kan een prachtige trainerscarrière voor mij hebben, maar ik merk dat het almaar moeilijker wordt om zo ver van mijn kinderen te wonen. Daarom houd ik altijd nog wel een half oog open op België en Nederland.” (CV)

door Christian Vandenabeele

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content