… een 2pk schenken voor de redding vijftien jaar geleden

© KOEN BAUTERS

Zanger Günther Neefs voelt een stevige verbondenheid met YR KV Mechelen. Het inschrijvingsbewijs van een Citroën op zijn naam betekende veel voor het voortbestaan van de club met stamnummer 25.

‘Het klinkt misschien gek, maar ik heb totaal geen feeling met balsporten. Enkel basket lukte een beetje, maar de voeten wilden niet mee voor voetbal. (lacht) Aan mij ging zeker geen groot talent verloren. Nochtans beschik ik over een goede motoriek, want ik drumde vroeger nog. Maar slagwerk kan je totaal niet vergelijken met sjotten.

‘Bij ons thuis werd er wel naar de grote wedstrijden van Malinwa gekeken. Ik was dus al wat KV Mechelen-minded. De echte ‘doorbraak’ kwam er pas door een liefje van mij, wiens papa Felix Dhondt was, één van de twee dokters bij de club. Voorzitter John Cordier kwam daar vaak thuis, waardoor ik meer in contact kwam met de clubwerking. Een nieuwe wereld opende zich. Het was toen net de succesvolle periode onder coach Aad de Mos. Ik maakte eigenlijk alles mee vanop de eerste rij. Wij gingen toen uit in de Martinique op de Korenmarkt. En dan wisten we op voorhand dat die mannen eens gingen binnenspringen voor een pintje. Dat was telkens één groot feest, want die succesploeg zorgde toch voor een golf van enthousiasme en euforie.

‘Toen al beschikte Piet den Boer over een bepaald soort stijl en klasse. Nu nog altijd bellen we elkaar wekelijks. Raar hé. Piet was als voetballer vooral een slimme prof, geen echte topper, maar het typevoorbeeld van iemand die verstandig omsprong met zijn kwaliteiten en gebreken. Dat is de kunst. Dat heeft vooral te maken met de persoon. Half ineen gebogen achter een toog zal je hem nooit aantreffen.

‘Ik ben een stille fan. Ik doe moeite om met mijn twintigjarige zoon te gaan kijken. Ik heb geen abonnement, mijn broer Ludwig wel. Hij heeft er zelfs een publiciteitsbord achter het doel (Ludwig runt een immokantoor in Mechelen, nvdr). Bij elke thuiswedstrijd zitten er 12.000 uitgelaten fans. Die bezorgen me nog altijd kippenvel, wanneer ik de ultieme voetbalhymne ‘You’ll never walk alone‘ live zing. Dat geeft me een apart gevoel, maar ook optredens bij Waasland-Beveren of KV Oostende vind ik heel fijn om te doen.

Mark Uytterhoeven fungeerde vijftien jaar geleden als locomotief voor de redding. Waarschijnlijk was dat de zwaarste opgave in zijn leven. Mark woonde op 500 meter van mij, bijna in dezelfde straat. Op een zeker moment stelde ik hem voor om een 2pk te laten spuiten in het geel-rood met de boodschap ‘Red KV’ erop. Mark vond dat idee subliem, en vooral ontwapenend. Hij trok zelfs mee voor de belettering. En bij de avond vol optredens – met ook onder meer Sam Gooris – in de Nekker werd die Citroën naar boven getrokken als een soort landmark, onder de volle spots. Die ‘geit’ werd verloot voor 5000 euro. Het inschrijvingsbewijs stond op mijn naam. Roger Hendrickx kocht die als fanatieke supporter en zette die 2pk in de schuur van zijn moeder. Elke keer ging die vrouw dat wagentje afstoffen. Op een zeker moment, bij de verbouwing van ons stadion, belden we Roger op met de vraag of die bolide nog bestond. Hij had de auto blijkbaar net verkocht. Maar als wij het wilden, was hij bereid om voor die koper een andere geit te zoekpen. Schitterend, zo ver ging zijn liefde voor KV Mechelen. En zo kwam die Citroën terug thuis. Eind goed, al goed.’

DOOR FRÉDÉRIC VANHEULE – FOTO KOEN BAUTERS

‘Piet den Boer en ik bellen elkaar nog wekelijks. Raar hé.’ – Günther Neefs

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content