Eind dit seizoen zal Michel D’Hooghe geen voorzitter meer zijn van Club Brugge. Pol Jonckheere wordt klaargestoomd als zijn opvolger.
Dat Pol Jonckheere (49) blauw-zwart bloed in de aderen zou krijgen, was genetisch bepaald. Net als veel andere blauw-zwarte bestuursmensen stamt hij uit een blauw-zwarte dynastie. Toen Michel Van Maele Club in 1973 redde van het failliet, was vader Jonckheere, net als zijn zoon architect, een van de tien mensen die blauw-zwart een nieuwe toekomst gaven. Jonckheere senior hielp in 1974 mee het Olympiastadion bouwen. Zijn zoon stond in voor de drie verbouwingen die later aan het Olympia/Jan Breydelstadion plaatsvonden. Dat de bouw van het nieuwe stadion zal gebeuren door een extern bureau was een bewuste keuze van de ondervoorzitter om niet van belangenvermenging beschuldigd te worden. Wel stond Pol Jonckheere de afgelopen jaren op het infrastructurele vlak huidig voorzitter Michel D’Hooghe bij met advies. Zijn grondige dossierkennis is een van de troeven die hem het vertrouwen van D’Hooghe opleverde. Die weet: als Pol Jonckheere zich ergens in vastbijt, komt dat meestal goed.
Verrassend dat de Brugse architect genomineerd is als kandidaat-opvolger van Michel D’Hooghe, is het niet. Iedereen die hem kent, benadrukt dat de man zeer ambitieus is en wel graag voorzitter zal worden, al heeft hij die ambitie nooit naar buiten verwoord. Sinds hij in 1988 van het pr-comité in het bestuur belandde, werkte Jonckheere zich geleidelijk op. Hij heeft verstandig zijn kans afgewacht en koos ervoor om zich in alle stilte binnenshuis stap voor stap te profileren, eerst als bestuurder, sinds drie jaar als ondervoorzitter en sinds kort ook als voorzitter van het sportief comité. In zijn voordeel speelt dat hij een echt voetbaldier is: niet alleen slaat hij al twintig jaar geen wedstrijd van het eerste elftal over, hij is ook zowat de enige bestuurder die regelmatig opduikt bij de wedstrijden van de reserven, al eens een training volgt en ook oog heeft voor de jeugdwerking. Van alle bestuurders kent hij de onderbouw van Club het best.
Discreet
Buitenstaanders die het huis goed kennen, zijn wel verbaasd dat uiteindelijk toch iemand van binnenshuis werd aangeduid om D’Hooghe op te volgen en dat niet werd gekozen voor een ‘bekende’ buitenstaander: veel flamboyante, opvallende persoonlijkheden lopen er op het eerste gezicht niet rond in het bestuur. Dat is ook de stijl niet van Club. Bij blauw-zwart worden dingen discreet doorgepraat en vallen weinig lekken. De meeste transfers – Dahmane onlangs, Sonck eerder – worden tot het laatst geheim gehouden, omdat al wie op de hoogte is, zijn eigen belang ondergeschikt maakt aan dat van de club. Jan Wauters had het er vroeger al over dat de Brugse bestuurders wel sappig West-Vlaams babbelden, maar in feite weinig zegden. Verwacht wordt dat Pol Jonckheere die traditie voortzet.
De toekomstige voorzitter – niemand die eraan twijfelt dat iemand bij Club tegen stemt wanneer D’Hooghe hem voorstelt – heeft het voordeel dat hij in een goed geoliede machine stapt. De verdienste van Michel D’Hooghe is dat hij van Club in vijf jaar tijd een modern bedrijf gemaakt heeft. De uitstraling die Michel D’Hooghe heeft, de mensenkennis, talenknobbel en zin voor diplomatie, heeft hij nog niet moeten of kunnen tonen. Hij staat wél dichter bij de gewone supporters en de sponsors. Wie hem kent, noemt hem in besloten kring aimabel, op het zakelijke vlak ouderwets autoritair, en niet meteen tuk op publiciteit. Pol Jonckheere zal zich bij voorkeur in de luwte ophouden, maar wel zijn ding doen. Michel D’Hooghe bezit de gave van het woord en kon de media goed bespelen. Zijn opvolger zal afstand houden tot de pers. Die hoort het wel als er in de bestuurskamer iets beslist is. S
door geert foutré
