Bij AA Gent en Racing Genk proberen Christophe Grégoire en Gonzague Vandooren, twee ex-linkspoten van Moeskroen, hun carrière een nieuw elan te geven.
Akkoord, de ene linker is de andere niet, maar de carrières van Christophe Grégoire (25) en Gonzague Vandooren (27) vertonen wel opvallend veel gelijkenissen. Allebei bij Moeskroen mogen proeven van eerste klasse en er zich opgewerkt tot een vaste waarde. Allebei uiteindelijk bij de top van België beland, en allebei bij hun werkgever – respectievelijk Standard en Anderlecht – op een zijspoor geraakt. Toevallig tekenden de twee op nagenoeg hetzelfde moment een vierjarig contract, de ene bij het ambitieuze Gent, de andere bij titelpretendent RC Genk.
Maar daar houdt de vergelijking ook op, vinden zowel Hugo Broos als Koen De Vleeschauwer. “Akkoord, het zijn beiden linksvoetigen”, zegt Broos, de trainer die eerst Vandooren en daarna ook Grégoire liet debuteren bij Moeskroen. “Maar het zijn twee verschillende types. Gonzague moet het meer van zijn kracht en fysieke capaciteiten hebben, terwijl Christophe tien keer technischer onderlegd is dan Gonzague. Ik heb ze allebei gelanceerd in eerste klasse, Gonzague eerst als aanvaller. Al vonden wij toen ook al dat hij zijn kracht beter kon gebruiken om van achteruit te komen. We hebben hem naar het middenveld gehaald, op die positie is hij gegroeid en zo dwong hij een transfer af naar Standard.”
Bij Standard kwam Vandooren geregeld aan de aftrap – hij speelde er uiteindelijk toch meer dan honderd wedstrijden in vier seizoenen – opvallen deed de rijzige linkspoot echter zelden. “Daar is hij ook het type niet voor”, weet Broos, “maar als je bij Standard regelmatig je wedstrijd kan meepikken, kan je niet zeggen dat je mislukt bent. Gonzague heeft de goede mentaliteit, een echte winnaar. Neemt niet altijd de zaak in handen, maar is wel bereid om mee aan het touw te trekken. Heel anders dan Grégoire, die veeleer een stille jongen is en de overtuiging van Vandooren mist.”
Toch haalde de huidige Genk-trainer de technisch vaardige Grégoire vorig seizoen naar het Astridpark ; was dat wel een goed idee ? Broos : “Zolang ik er was, heeft hij geregeld meegedaan. In het begin van de tweede ronde is hij bij Anderlecht zelfs met een staande ovatie van het veld gegaan ( uit tegen Beveren, uitslag : 5-2, nvdr). Wat er daarna met hem is gebeurd, daar kan ik niets over zeggen, maar ik blijf er van overtuigd dat hij de kwaliteiten bezit om het bij Anderlecht te maken. Je moet van Christophe geen verdedigende impulsen vragen. Bij Moeskroen hebben we hem bij de reserves enkele keren op de linksback gezet opdat hij zou leren verdedigen, maar je kan van hem niet vragen dat hij dat constant doet. Ik ga een domme opmerking maken, maar Rensenbrink kon ook niet verdedigen. Ik had Grégoire ook niet naar Anderlecht gehaald voor zijn defensieve kwaliteiten. Christophe bezit een goede voorzet – al kan die, zoals Frank Vercauteren aangaf, altijd nog preciezer – en is technisch vaardig, je vraagt van hem om gewoon lekker te voetballen.”
Is AA Gent nu een goede transfer voor Grégoire ? Broos denkt er tweeledig over. “Als je maar zes maanden bij Anderlecht bent gebleven, kan je moeilijk besluiten dat Gent een goede transfer is. Ik vind het spijtig dat hij niet langer bij Anderlecht kon blijven, maar hij moet aan spelen toe komen en gezien de concurrentie van Bart Goor bij paars-wit was dat niet zo voor de hand liggend. Gent is een ploeg die ambitie heeft en waar hij toch vaak zal spelen. Christophe kon zijn plek afdwingen in het elftal van Anderlecht, maar ik denk niet dat hij daarvoor de tijd heeft gekregen.” Volgens Frank Vercauteren, die het niet zo begrepen had op de ex-Moeskroenspeler, omdat hij te laks was. “Ik vind het geen kwestie van laksheid”, verdedigt Broos zijn poulain, “maar dat is bijvoorbeeld ook het verschil tussen Vandooren en Grégoire… als je van die twee één speler kon maken, had je een hele goede in huis.”
Koen De Vleeschauwer speelde met en tegen beide heerschappen. Hoe beoordeelt hij zijn ex-ploegmaats ? “Toen ik bij Moeskroen aankwam, was Vandooren een spits, maar geen vaste waarde”, herinnert hij zich. “Hij liep achter elke bal en kende moeilijkheden om zijn krachten te doseren. Hij was niet meteen de meest verfijnde voetballer – struikelde wel eens over zijn bal – maar kon door zijn inzet en loopvermogen zwaar wegen op een verdediging. In de wedstrijden tegen Standard heb ik nadien een paar keer tegen hem gespeeld, wat nogal lastig kon zijn, want door zijn lange benen zat hij er geregeld tussen. Man tegen man vind ik hem wel te pakken, tegen een kleine vaardige speler krijgt hij het moeilijk. Daarom zie ik hem ook eerder functioneren als middenvelder dan als linksback. Dat Gonzague het bij Standard zo goed deed, heeft me wel wat verbaasd, er zijn veel spelers met zijn kwaliteiten die het niet zo ver schoppen. Maar over Gonzague geen kwaad woord, hij is een echte teamspeler.”
Ook over Christophe Grégoire kan De Vleeschauwer weinig negatiefs zeggen : “Al was hij veel minder gedreven dan iemand als Vandooren, hij compenseerde dat met zijn technisch vernuft en beslissende acties. Christophe is zo’n sympathieke gast dat je er onmogelijk kwaad op kan worden. Soms foeterde je tijdens een wedstrijd wel eens op zijn nonchalance, maar je kon er nooit lang boos op zijn. Ik denk dat zijn overstap naar Gent goed zal uitpakken omdat hij er Georges Leekens terugvindt, onder hem speelde Grégoire ook al een sterk seizoen bij Moeskroen. Leekens zit constant achter zijn veren, hij heeft dat nodig. Grégoire zal altijd wel een momentenvoetballer blijven, bij Moeskroen was het ook altijd zo dat je hem pas zag als de ploeg goed draaide, wanneer het minder ging, deemsterde hij mee weg.”
Matthias Stockmans
‘Maak van die twee één speler en je hebt een heel goede in huis.’
