Met de komst van Laurent Delorge en de Turk Serhat Akin timmerde Anderlecht vorige week verder aan een nieuwe ploeg. Op hetzelfde moment bereikte Aruna Dindane, die niet eens een jaar geleden onmisbaar werd gedacht, een principiële overeenkomst met Lens. Het transferbedrag zou rond de twee en een half miljoen euro schommelen. Dat is vijf en een half miljoen euro minder dan het geld dat een maand of zes geleden voor Aruna werd geboden. Het is tekenend voor de val van de Ivoriaanse aanvaller, die lonkte naar Engeland en Spanje en nu zijn carrière moet verderzetten bij een Franse subtopper.

Er worden andere accenten gelegd in het Astridpark, al valt het nog af te wachten tot wat de voorlopig aangetrokken nieuwe spelers in staat zijn. Marius Mitu, de eerste aankoop, was vorig seizoen tijdens de heenronde de beste voetballer in onze competitie. Hij droeg het Lierse-elftal met allure, helemaal bevrijd in de iets meer offensieve rol die trainer Paul Put hem had gegeven. Iets moeilijker werd het na de jaarwisseling toen de tegenstanders zich steeds meer op Mitu gingen instellen en de ruimte werd afgesneden. De Roemeen verviel weer in de wisselvalligheid die hem vroeger kenmerkte, al kwam hij in totaal aan negentien assists. Daarnaast scoorde hij tien doelpunten en had dus een voet in meer dan de helft van de (57) doelpunten die Lierse maakte.

Evenzeer als Mitu ontpopte ook Laurent Delorge zich vorig seizoen bij Lierse tot een absolute uitblinker. Hij is snel, technisch goed en gezegend met veel overzicht. Ooit leek Delorge de exponent van een getalenteerde voetballer die te vroeg de stap naar het buitenland zette. Hij had amper tien wedstrijden voor AA Gent gespeeld toen hij op zijn negentiende naar Coventry versaste. Onder meer door een beenbreuk werd hij daar ver teruggeworpen. Nu, zes jaar later, staat Delorge op het niveau dat hem al veel vroeger werd toebedacht. Hij moet bij Anderlecht verder aan zijn ontwikkeling kunnen werken en nog verbeteren. Of de Turk Akin daar de mogelijkheden voor heeft, is niet duidelijk. Akin wordt een parel genoemd, een voetballer die Anderlecht als springplank zou gebruiken naar een nog grotere club. Zo zijn er in het verleden nog geweest.

Anderlecht wil het bij deze transacties niet laten, trekt verder aan Bart Goor, wil Moussa Dembele van Germinal Beerschot aantrekken, zoekt nog minimaal één centrale verdediger en hoopt intussen van Walter Baseggio af te raken. En te verwachten is ook de komst van een nieuwe doelman. Dat had eigenlijk al langer een prioriteit moeten zijn bij paars-wit, dat de titel verloor omdat zowel de verkrampte Daniel Zitka als de moeilijk tegen stress bestande Tristan Peersman op beslissende momenten faalden. Anderlecht wapent zich met zijn aankopen goed voor de Belgische markt maar van een internationale meerwaarde van de getransfereerde spelers kan er voorlopig geen sprake zijn.

De verhoogde activiteit bij Anderlecht steekt schril af tegen de aanvankelijke stilte die er bij Club Brugge heerst. Maar het geweld gaat daar ongetwijfeld nog losbarsten nu het steeds duidelijker wordt dat Timmy Simons wil vertrekken. De middenvelder, die twee jaar geleden nog clubliefde hoog in het vaandel droeg, wil nu zijn grenzen verleggen. Dat zou Club Brugge wel eens zuur kunnen opbreken. Simons speelde elke week zo goed dat sommigen dat als vanzelfsprekend gingen beschouwen. Hij zal een leemte nalaten.

En wat gaat er met Trond Sollied gebeuren, de man die al eens eerder aan Panathinaikos werd gekoppeld en in volle titelstrijd naar Athene trok om te gaan onderhandelen ? De Noor sprak toen van een vriendenbezoek. Nu zou hij dicht bij een overgang naar Olympiakos Piraeus staan. Sollied weet dat een aantal mensen bij Club Brugge niet zal treuren om zijn vertrek. Hij zal iedere opportuniteit aangrijpen. Waarna Marc Degryse met een trainer naar zijn keuze nog meer zijn stempel gaat drukken. En er ongetwijfeld een ander soort voetbal wordt opgedist.

Tegen die achtergrond is Lokeren afgelopen maandag als eerste club met de voorbereidingen op het nieuwe seizoen begonnen. De Serviër Slavo Muslin leidt op Daknam de dans. Roger Lambrecht was het moe om steeds in dezelfde vijver te vissen en koos voor een buitenlander. Eigenlijk moet dat een kaakslag zijn voor iedere Belgische trainer. Maar helemaal ongelijk heeft de voorzitter van Lokeren niet. Want welke Belgische trainer verraste de afgelopen jaren nog eens met vernieuwende ideeën ?

door Jacques Sys

Delorge moet nog kunnen verbeteren.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content