Opgewonden fans, een linksachter op speed, een patente patron, een spittante spits en een Duivelse 10: de waanzinnige week van paars-wit.
Voetbal is toch iets moois”, laat Luciano D’Onofrio zich ontvallen wanneer hij het Emirates Stadium verlaat aan de zijde van Michael Verschueren, zoon van Mister Michel en lid van de raad van bestuur van RSCA. Er wordt breed geglimlacht, ook door de voormalige sterke man van Standard. Olivier Giroud, die bij Arsenal geblesseerd aan de kant moest blijven, was uiteraard minder vrolijk, maar gaf toch ook mee: “Anderlecht was verrassend. En hun fans waren dat nog meer. Chapeau!” Wat verderop stappen de spelers van paars-wit een voor een op de bus. Zonder euforisch te zijn, maar door de omstandigheden toch met een grijns om de mond. Zoals vaak is het hun voorzitter, Roger Vanden Stock, die het meest spraakzaam is: “Iedereen zal zich deze avond blijven herinneren! Er is een wonder gebeurd.”
Een half uur eerder had Aleksandar Mitrovic voor de ogen van een verbijsterde Arsène Wenger de gelijkmaker (3-3) binnengekopt. Een legendarische comeback na een 3-0-achterstand. Een ommekeer die eerlijk gezegd niemand had zien aankomen. “Toen het 3-0 werd, was ik al blij als het daarbij zou blijven”, geeft Herman Van Holsbeeck toe. Het is dan de ochtend na de feiten, de dag waarop de manager zestig wordt, in het Londense station Saint Pancras. Het scenario dat werd geschreven, is nog onwerkelijker wanneer je er de commentaren bijneemt van de Brusselse delegatie de maandagochtend, twee dagen nadat er in extremis een punt thuis werd gehouden tegen Lokeren (1-1). En enkele uren voor de wedstrijd tegen Arsenal vertelde Roger Vanden Stock op een lunch met journalisten, politici (Alain Courtois, Ivan Mayeur) en bedrijfsleiders (onder meer Johan Beerlandt van Besix) dat hij er eigenlijk niet in geloofde. Hoe valt dan het dubbele gezicht te verklaren van een team dat in drie thuiswedstrijden (Genk, Standard, Lokeren) 270 minuten moest wachten op een goal, maar dat er in een halfuur tijd wel drie in het mandje legde tegen een ploeg van de Big Four?
Kritische Hasi
Vorige zondag toonde Anderlecht in de topper van de Jupiler League uit bij Gent – die de papieren titel van herfstkampioen moest aanduiden – weer een heel ander gezicht. Wel behoorlijk efficiënt, met een 0-2 die meteen de eerste overwinning betekende tegen een ploeg uit de top zes. De eerste week van november had een zwarte week kunnen worden, maar dat is niet gebeurd. Anderlecht prijkt aan de kop van het klassement en zit in zijn Champions Leaguepoule in polepositie om Europees te overwinteren in de Europa League.
Coach Besnik Hasi blijft niettemin kritisch: “Ik ben niet tevreden over onze seizoenstart. Ik wil elke wedstrijd winnen, met goed voetbal bovendien. Daarentegen vind ik dat we in de Champions League minder gekregen hebben dan we verdienden.” Het vat een seizoenbegin met twee gezichten samen: paars-wit toonde zich soms aarzelend in de competitie, maar wist op het Europese toneel – buiten de eerste helft tegen Dortmund – de voetballiefhebber te bekoren. De voorbije weken kreeg Besnik Hasi, de man die Anderlecht vorig seizoen naar de titel had geleid, de eerste kritiek te verwerken. De nervositeit nam duidelijk waarneembaar toe, wat leidde tot een minder beheerste communicatie, gesymboliseerd door enkele uithalen naar de spelleiding die we van hem niet gewend zijn. Toen hij in zijn eentje de 3000 luidruchtige Anderlechtfans kwam groeten, die bijeengepakt zaten in een hoek van het Emirates Stadium, en van hen een staande ovatie kreeg, kon Hasi opgelucht ademhalen en even genieten. Vijf dagen later laat hij voor de microfoon van Belgacom TV nochtans de irritatie weer de bovenhand nemen wanneer de interviewende journalist hem erop wijst dat zijn team in de eerste helft nauwelijks een kans wist te creëren. Vragen de waarnemers en de supporters misschien niet te veel van een van de jongste elftallen (tegen Gent speelden zes jongens van nog geen 21) uit de clubgeschiedenis?
Jonge ploeg
“Ik wilde een jonge en ambitieuze ploeg en die heb ik ook”, zegt de Kosovaarse trainer. “Uit zulke spelers kun je veel halen. Ze kunnen zich aanpassen aan het ritme en als dat hoog ligt, zoals in de Champions League, dan doen we mee. Dat heb je kunnen zien in de beide wedstrijden tegen Arsenal. Maar we moeten ook leren om het tempo de hoogte in te jagen in gesloten wedstrijden. En ik kan je verzekeren dat we op training voortdurend werken op het balbezit in de laatste twintig meter. Zowel tegen Genk, Standard als Lokeren domineerden we, zonder voldoende kansen te creëren. Ik blijf er wel bij dat onze moeizame oktoberwedstrijden een gevolg waren van te weinig frisheid. De ploeg moet nog groeien. Tegen Standard waren we niet goed, maar we hadden de wedstrijd wel onder controle. We moeten leren zo’n wedstrijd waarin het minder vlot loopt te bevriezen, tevreden te zijn met 0-0.”
De opeenvolging van wedstrijden, een kern die nog niet tot constant presteren in staat is en een pak blessures hebben de benen zwaar gemaakt. “Ik had graag sommige jongens wat rust gegund, maar ik kreeg er de kans niet toe”, verzucht Besnik Hasi. “Sinds de start van de competitie heb ik mijn typeverdediging nog niet één keer kunnen opstellen. Anthony Vanden Borre is pas half oktober teruggekeerd na zijn blessure en voor het zover was, stonden eerst Fabrice N’Sakala en nadien Bram Nuytinck aan de kant. En nu sukkelt Chancel Mbemba met wat kwaaltjes. Misschien hebben we wat te lang gewacht op de beslissing van Daniel Van Buyten. Toen hij ons meedeelde dat hij toch een punt achter zijn carrière zou zetten, hadden we niet echt een alternatief voorhanden, behalve Marcin Wasilewski, en dat was mogelijk een vergissing.” Een vergissing die in januari wordt rechtgezet als we Herman Van Holsbeeck mogen geloven: die kondigde aan dat een deel van de inkomsten uit de Champions League geïnvesteerd zou worden in een centrale verdediger.
De langdurige afwezigheid van titularissen en sterkhouders noopte Besnik Hasi tot het vinden van verrassende oplossingen, zoals Frank Acheampong op de linksachter. Een keuze die vandaag een gouden ingeving blijkt te zijn. “Ik ben erg tevreden over zijn ingesteldheid,” zegt Hasi, “maar aan zijn manier van verdedigen zie je wel dat het niet zijn natuurlijke positie is. Het is niet ideaal om aanvallend ingestelde spelers op een defensieve plek te zetten. En ik geef toe dat ik, als Olivier Deschacht en Fabrice N’Sakala fit zijn, nooit met Frank als linksback aan een Europese wedstrijd zou beginnen. Tegen Galatasaray besloot ik om hem op die plaats te zetten toen Nuytinck geblesseerd uitviel, omdat ik wist dat de Turken vooral door het centrum aanvallen. Ik wou dat Frank hen pijn deed op de linkerflank, zeker omdat hij de ruimte zou krijgen die hij nodig heeft om zijn potentieel ten volle te benutten.”
Afwezigheden
De voorbije week werd gekenmerkt door de terugkeer van Anthony Vanden Borre op het voorplan. Tegen AA Gent speelde hij zijn honderdste wedstrijd voor Sporting. Nog afgezien van zijn twee doelpunten op Arsenal nam hij de verantwoordelijkheid op zich om de ene keer de rol van patron op zich te nemen en een andere keer die van ‘smeerlapje’. Maar of het nu was tegen Alexis Sánchez, wiens enkels hij viseerde in blessuretijd, of tegen Alex Oxlade-Chamberlain of zelfs tegen Benito Raman: VDB heeft afgezien deze week. “Anthony staat er nog maar net opnieuw, beoordeel hem dus nog niet op basis van zijn explosiviteit in de voorbije wedstrijden”, verduidelijkt Hasi. “En hij mag dan al problemen gehad hebben met de snelheid van Oxlade-Chamberlain, ik denk dat heel wat Europese verdedigers het lastig zouden hebben tegen een speler die nog sneller is dan Frank Acheampong en bovendien nog steviger ook. Anthony komt er wel, nog een paar wedstrijden geduld.”
Sacha Kljestan van zijn kant kwam weer voor het voetlicht door de afwezigheid van Steven Defour. Nadat hij zich als een beginneling had laten aftroeven bij de gelijkmaker van Galatasaray werd hij weer opgevist, en ook al had hij door zijn balverlies schuld aan de derde goal van Arsenal, de Amerikaan bewees toch dat hij van waarde kan zijn bij de balrecuperatie. Hoe hij zich daar zelf bij voelt, daar hebben we het raden naar. Kljestan hult zich tegenover de Belgische pers in stilzwijgen.
Nog iemand die de laatste tijd veel kritiek kreeg: Aleksandar Mitrovic. De Serviër legde zijn criticasters het zwijgen op, zowel in het Emirates Stadium als in de Ghelamco Arena. “Het is een gedeelde schuld”, zegt Hasi. “We hebben Mitro niet gebruikt zoals het zou moeten, maar hij was zelf ook niet in vorm. Sinds enkele weken ontbrak het hem aan agressiviteit en stevigheid in het afschermen van de bal, wat net zijn sterkte zou moeten zijn. Tegen Arsenal hebben we een andere Mitro gezien: hij was sterker in de duels, gebruikte zijn lichaam beter. Ondanks de problemen die hij gekend heeft, blijft hij mijn eerste keuze in de spits.”
Verantwoordelijkheid
Iemand die zeker niet voor zijn plaats moet vrezen is Youri Tielemans. In de ogen van Besnik Hasi is hij incontournable, zelfs al loopt het de laatste weken wat minder. Het aanslepen van zijn contractverlenging en een ietwat onstabiele omgeving hebben het leven van de youngster niet makkelijk gemaakt. Die roerde zijn mond dan ook een paar keer, zowel op het veld als ernaast. Tussen alle lachende gezichten na Arsenal was het zijne toch enigszins betrokken.
“Youri is een slimme jongen. Hij heeft een sterke persoonlijkheid en is zich ervan bewust dat hij nog een stap vooruit moet zetten”, legt Hasi uit. “Misschien is het niet slecht dat hij eens een wat mindere wedstrijd speelde op Arsenal terwijl hij thuis wel goed was. Hij ziet dat hij nog werk voor de boeg heeft. Maar het belangrijkste is dat hij de kwaliteiten heeft. Misschien legt hij zichzelf wat te veel druk op, ik doe dat alleszins niet. Hoe dan ook, hij werkt elke dag hard en hij staat altijd paraat de dag na een wedstrijd, zijn recuperatievermogen is uitstekend.”
Anderlecht bracht een moeilijke week dus tot een goed einde. Nu nog de kinderziekten wegwerken, zoals de discussies bij de strafschop op Arsenal of de vrije trap van Mitrovic in Gent. “Dat ze met meerderen zijn die hem willen nemen, is een goeie zaak”, besluit Hasi. “Ik zou me meer zorgen maken mocht niemand zijn verantwoordelijkheid willen nemen, zoals een tijdje geleden het geval was toen we dat penaltycomplex meesleepten.”
DOOR THOMAS BRICMONT – BEELDEN: BELGAIMAGE
“We moeten leren om het tempo te verhogen in gesloten wedstrijden. Op training werken we voortdurend op het balbezit in de laatste twintig meter.” Besnik Hasi
