Johan Vansummeren krijgt loon naar werken.

Zelfs in zijn stoutste dromen zag Johan Vansummeren zichzelf nooit in een grote koers zegevieren. Hij is geen winnaarstype, had Summie zich ingeprent. Bovendien had de 30-jarige Lommelnaar geen reden om zich een ander zelfbeeld voor te houden. Tot vorige zondag was zijn palmares nog maagdelijk blank, op een rit en de eindstand in de Ronde van Polen van 2007 na.

Al vroeg in zijn carrière legde de zilverenmedaillewinnaar van het WK voor beloften van 2003 zich bij een rol als luxeknecht neer. Tot ze hem bij Garmin overtuigden om het in 2010 eens als kopman in de voorjaarsklassiekers te proberen. Viel dat echter lelijk tegen. Nagenoeg onzichtbaar gleed Vansummeren vorig seizoen door de lente. Toen Garmin eind vorig jaar versmolt met Cervélo, leek de spichtige Limburger voorgoed veroordeeld tot een opofferende rol. Met Thor Hushovd en Heinrich Haussler had zijn ploeg nu ijzers in het vuur die wél een klassieker konden afmaken.

Over dit blok van Garmin-Cervélo werd er voor het seizoen vol ontzag gesproken. Toch stonden de resultaten in de klassiekers allerminst in verhouding tot de hooggespannen verwachtingen. Ironisch genoeg redde de niet-winnaar van de ploeg in Parijs-Roubaix uiteindelijk de meubelen. Bijna gedwarsboomd dan nog door achtervolgingswerk van zijn eigen team, dat pas op het laatst in Vansummerens kansen scheen te geloven. De vraag is nu of het voor Summie bij één dag koning zal blijven. Of haalt zijn ploeg hem voorgoed uit het soldatenkeurslijf?

Na Nick Nuyens in de Ronde van Vlaanderen stond zondag zo alweer niet de meest verwachte naam op het hoogste schavotje. De gedoodverfde winnaar, Fabian Cancellara, werd eerst het slachtoffer van zijn overmoed in de Ronde van Vlaanderen en vervolgens van zijn ploeg Leopard-Trek, die niet sterk genoeg bleek in Parijs-Roubaix. Met een tweede plaats in Milaan-Sanremo, een derde in de Ronde van Vlaanderen en een tweede in Roubaix manifesteerde de pletwals van Bern zich echter wel opnieuw als de rode draad door het eerste voorjaarsluik heen.

Net als vorig jaar moet Tom Boonen vaststellen dat hijzelf niet langer de meetlat is waarlangs alle kasseirenners worden afgemeten. Vorig seizoen kon de Kempenaar met die realiteit leven: hij voelde zich door Cancellara op zijn waarde geklopt. Deze keer kan het niet anders dan dat zijn voorjaar hem een nasmaak van frustratie bezorgt. De onwaarschijnlijke dosis pech die Boonen parten speelde in de Hel was symptomatisch voor de rampspoed waar hijzelf en zijn team Quick-Step de voorbije weken mee kampten. Zijn zege in Gent-Wevelgem is voor Boonen niet meer dan een verdienstelijke troostprijs.

Ook de concurrentie van Omega Pharma – Lotto kon nog geen hoofdvogel afschieten. Zelfs al klopte de tactiek in de Helleklassieker perfect, in afwezigheid van Philippe Gilbert is de ploeg van Marc Sergeant een onderzeeër zonder torpedo. Anders dan Boonen heeft Gilbert echter met de komende heuvelklassiekers nog zijn favoriete parcours te goed.

DOOR BENEDICT VANCLOOSTER