Welgeteld zes dagen heeft de Ronde van Frankrijk de illusie kunnen wekken dat er dit jaar met zuivere wapens gestreden zou worden. Dan werd de Spanjaard Manuel Beltrán op epo betrapt en uit de wedstrijd gezet. Net zoals bij ieder dopinggeval was er onbegrip en collectieve verontwaardiging. Ook nu weer werd er verteld dat dit aantoont dat de controles goed werken. Het klinkt telkens weer als een refrein, als een eeuwig vervolgverhaal.
Intussen zei de voor het gebruik van doping geschorste Duitser Jörg Jaksche dat er in het peloton helemaal niets is veranderd. Natuurlijk kunnen er kanttekeningen geplaatst worden bij een renner die grof geld verdiende door na Operatie Puerto de dopingpraktijken bloot te leggen. En uiteraard is het vreemd dat de Duitse ARD-televisie, die vorig jaar in volle dopingstorm uit de Tour stapte, nu Jaksche in dienst nam als dopingconsulent. Maar dat soort zaken mag de inhoud van zijn betoog niet naar de achtergrond schuiven: doping is geen probleem van het individu maar van het systeem, in het milieu lopen nog steeds mensen rond die hun renners destijds bij dokter Fuentes brachten. De antidopingprogramma’s zijn volgens Jaksche alleen maar mooi voor de buitenwereld.
In alle pogingen om een zuiver imago te verwerven, blijft de wielersport zichzelf achterna lopen. Het milieu kan kennelijk niet breken met een oude moraal. Ook niet als de existentie van deze sport op het spel staat. Dat is onrustwekkend. Mensen die daarover een stelling durven innemen, worden genadeloos uitgerangeerd. In zijn column in Het Laatste Nieuws riep Johan Museeuw tweeënhalve week geleden Tom Boonen op om met zijn verhaal naar buiten te komen. Toen Museeuw, die het verleden duidelijk achter zich heeft gelaten en bevrijd overkomt, tijdens de Tour een bezoek bracht aan de ploeg van Quick-Step werd hij opmerkelijk lauw onthaald. Het is typisch voor het milieu. Vedetten worden gekoesterd tot ze niet meer belangrijk zijn. Toen Tom Boonen op het gebruik van cocaïne werd betrapt, werd er op het kantoor van sportrechtspecialist Johnny Maeschalck acht uur lang gedebatteerd over de strategie die op de persconferentie zou gevolgd worden. Maar niet over het feit op zich. En toen Patrick Lefevere en Frans De Cock , de topman van Quick-Step, naar Parijs trokken om te proberen Boonen alsnog aan de start van de Ronde van Frankrijk te krijgen, hadden ze het volgens Tourbaas Christian Prudhomme alleen over de commerciële schade waarvoor een niet-deelname van Boonen zou zorgen. Zo blijft de wielersport een specifieke wereld, met eigen gedragscodes.
In de schaduw van de Tour stomen de eersteklassers zich klaar voor het nieuwe seizoen. De eerste internationale confrontatie dompelde ons al meteen onder in de realiteit: Germinal Beerschot geraakte in de Inter-toto niet voorbij Neftchi Baku uit Azerbeidzjan. De Antwerpenaars hadden deze competitie nochtans serieus opgevat. Harm van Veldhoven sprak de hoop uit dat er uit deze confrontatie – met een voetbaldwerg – geleerd zou worden.
Intussen vindt Laszlo Bölöni, de nieuwe trainer van Standard, dat er absoluut versterking moet komen als zijn nieuwe club internationaal wil meetellen. Hij spreekt over een gebrek aan technische slagkracht. En dat voor een ploeg die vorig seizoen overal werd geprezen. Het toont nog maar eens dat de internationale normen op dit land niet meer van toepassing zijn.
Dit nummer van Sport/Voetbalmagazine overbrugt twee weken. Op 30 juli zijn we er terug. Dan brengen we de naast het gewone nummer ook een special over de Olympische Spelen in Peking op de markt. Interviews met onze kanshebbers op een medaille, de internationale sterren, een gedetailleerde kalender, het nummer is een onmisbare handleiding voor de zestiendaagse van Peking.
De daaropvolgende weken pakken we uit met nog drie specials. Op 6 augustus is er een dossier tweede klasse, op 13 augustus onze traditionele competitiegids – 196 pagina’s dik – en op 20 augustus een al even lijvige special over de Europese topcompetities. Vier specials in vier weken, vier bewaarnummers om naar uit te kijken: ga er straks maar rustig voor zitten. S
door Jacques Sys
