Anderlecht vond een nieuwe linksachter in Brazilië en herschudde de voorbije weken de omkadering van de ploeg. Een overzicht van de vernieuwing en een portret van de concurrent voor Olivier Deschacht : Luciano da Silva, alias Triguinho.

De eerste nieuwe speler van Anderlecht is alweer een Zuid-Amerikaan. Geen Argentijn, zoals vorig seizoen, maar een Braziliaan. Ene Luciano da Silva, alias Triguinho. Achtentwintig en iemand die voor de tweede keer naar Europa komt. Zijn eerste club was CF Barcelona. Zijn statistieken : 7 goals en 39 gele kaarten in 118 wedstrijden. Dat belooft. Een portret.

Zijn afkomst

Triguinho (1,78 m en 67 kg) komt uit Piquete, een kleine stad (15.000 inwoners, 175 vierkante kilometer) in de staat São Paulo. Hij groeide er op in een bescheiden familie met ouders die heel snel na zijn geboorte uit mekaar gingen. Piquete ligt in een beschermd natuurgebied in de vallei Paraiba, en wordt geflankeerd door een berg. Anders dan in andere steden van Brazilië is voetbal hier niet zo populair, al kennen alle inwoners de nieuwe speler van Anderlecht, omdat Triguinho de eerste voetballer uit Piquete is die een finale in het kampioenschap van de staat speelde. In 2004 werd hij zelfs door de plaatselijke kamer van koophandel officieel ontvangen en rondgereden in een brandweer- wagen. “Luciano heeft talent, maar dat hij het zo ver zou schoppen verbaasde ons allemaal”, verklaarde zijn moeder Odete, vandaag 52, toen aan al wie het noteren wilde. Ze is fier dat haar zoon met de centen die hij als voetballer verdiende, voor haar een huis kon kopen. “Voordien woonde ik bij mijn zuster. Ik met mijn vijf kinderen, zij met haar vier.”

Zijn carrière

Zoals veel kinderen in Brazilië droomde Triguinho van een carrière als voetballer, maar een echte crack bleek hij niet. Dat valt ook af te leiden uit het verloop van zijn carrière, waarin hij met een aantal tegenslagen af te rekenen had.

Op zijn twintigste, zo vertelde hij onlangs aan iemand van Agencia Estado, een Braziliaanse mediagroep, was hij al getest (en veelal doorgestuurd) door acht of negen ploegen, waaronder Guarani en Fluminense. De trainers bleken niet geïnteresseerd. Triguinho : “Eigenlijk had ik toen al een kruis gemaakt over mijn voetbalcarrière. Ik zocht werk en vond dat in een supermarkt, als veiligheidsagent. Voetballen deed ik puur voor het plezier, met de vrienden van het werk.”

Na drie maanden vond de gerant, inmiddels een vriend, dat hij toch wel beter kon voetballen dan de rest. En of hij niet nog een keer een test wilde doen, bij een echte ploeg. Bij Guarantigueta bijvoorbeeld. Triguinho ging in op zijn vraag, testte, mocht blijven en na een maand was de gerant zijn veiligheidsagent kwijt. “De trainer vroeg me om mijn werk op te geven en een contract te tekenen.”

Soms zit het geluk in een klein hoekje. Die club werd toen geleid door CSR, het marketingbureau van Cesar Sampaio (ex-Deportivo La Coruña) en Rivaldo. Twee mensen die vervolgens een belangrijke rol zouden spelen in zijn carrière. “Ik noem ze mijn twee beschermengelen”, legde Triguinho ooit uit aan de plaatselijke krant, de Valdo Paraiba.

Toen ging het plots snel. Via Rivaldo belandde Triguinho in april 2001 bij Barcelona. Hij zou er evenwel nooit de A-ploeg halen en mocht zelfs niet met het B-elftal meespelen, omdat daar geen buitenlanders konden aantreden. “Mijn contract van zes maanden werd niet verlengd, maar ik ben toch fier op die periode”, zegt hij. “Ik heb er veel geleerd van sterren als Patrick Kluivert en Emmanuel Petit. Rivaldo motiveerde me door te zeggen dat ik tijdens de training aan mijn familie thuis moest denken. Zij hadden mij nodig, mijn slagen kon hun leven bepalen.”

Na een kleine operatie aan de knie keerde hij terug naar Brazilië. Barcelona staat mooi op een visitekaartje en Figueirense zag wel wat in hem. Terecht, want met de ploeg werd hij twee keer kampioen van de staat Santa Catarina do Sul. In 2003 verhuisde hij naar São Caetano (de ex-ploeg van Charleroi-spits Orlando), waarmee hij in 2004 weer kampioen werd, dit keer van de staat São Paulo. Voor de plaatselijke bevolking is die titel belangrijker dan die van algemeen kampioen van Brazilië. Na die titel verlieten diverse spelers de club, maar Triguinho bleef ze trouw. Een jaar later verloor hij heel even zijn plaats aan een zekere Claudio, maar hij veroverde snel opnieuw zijn basisstek en speelde opnieuw de Paulista-finale, dit keer tegen Santos, dat het haalde. Triguinho, onlangs tegen een Braziliaanse journalist : “We hadden toen een kern van 30 tot 35 spelers en misschien nam ik het wel iets te makkelijk op. Dat ik heel even uit de ploeg verdween, liet me beseffen dat ik moest werken om mijn plaats te behouden.”

Wie een vaste waarde is in het kampioenschap van São Paulo, mag op belangstelling van andere clubs rekenen. Dat gebeurde ook, vanaf december liepen de aanbiedingen vlotjes binnen. Eerst was er eentje van Corinthians, dat hem wilde als vervanger voor César, maar te weinig centen had. Ook Atlético Mineiro en Cruzeiro informeerden even maar uiteindelijk leek op 27 april nog een andere club met hem aan de haal te gaan : Internacional de Porto Alegre, de wereldkampioen bij de clubs. Hij werd er zelfs als nieuwe titularis voorgesteld en defileerde met het nummer zes. Tot grote verrassing van de supporters van Internacional dribbelde Anderlecht in extremis nog iedereen.

Zijn plaats

Triguinho is een echte flankspeler, een lateral. Eerder middenvelder dan verdediger ? Tijdens de voorstelling werd vooral de klemtoon gelegd op zijn goeie linker en zijn snelheid. Dat lijken offensieve troeven. Anderzijds is er het voorbeeld van Michel Garbini, hoog aangeschreven in Brazilië zowel voor (hij was olympisch international) als na zijn Standardperiode, waar hij zich moeilijk bleek te kunnen aanpassen aan de Belgische manier van voetballen. André Cruz herinnert zich ook dat zijn debuut op Sclessin moeizamer verliep dan verwacht, vanwege het verschil in voetbalstijl tussen de twee landen. De verdediger heeft nu een voetbalschool en vindt dat de Europese clubs zich te veel op de Braziliaanse markt begeven zonder precies te definiëren wat ze zoeken. “Je moet spelers aantrekken waarvan de eigenschappen passen bij je voetbal. Garbini is een goeie voetballer, maar niet snel genoeg om het te kunnen maken als linksachter. Zeker niet in België, waar het spel snel diep gaat. Garbini is in Belgische termen dan ook eerder een centrale verdediger. Triguinho is sneller dan Garbini. Als linksachter één van de betere van Brazilië zelfs. Van Brazilië, want het is evident dat er elders in de wereld sterkere Braziliaanse linksachters zijn.”

Voor journalisten die het Braziliaanse voetbal volgen, liggen de kwaliteiten van Triguinho vooral in het offensieve. Carlos Alberto Ferrari, journalist bij Globo online : “Triguinho is een goeie speler, zonder meer. Ik vind hem offensief sterker, want als mandekker is hij niet van de beste. Hij heeft in zijn carrière lang naar een evenwicht gezocht en vond dat bij São Caetano, waar hij toch vier jaar voetbalde. En dat is een van de topploegen in de staat.”

Jose Savoia (TV Globo) : “Hij heeft niet het schot van Roberto Carlos, maar ik vind hem technisch sterker en defensief minder hard. Hij doet me een beetje denken aan Serginho, die nog voor Milan voetbalde.”

Leeftijd en prijs

Triguinho is wel al 28. Als je weet dat het gemiddeld een jaar duurt voor een Braziliaan zich aan een nieuwe omgeving aanpast, is het dan niet wat laat ? “Ach,” zegt André Cruz, “28 is ook de leeftijd van een volwassene. Triguinho heeft al een paar goeie seizoenen achter de rug, al was het voorbije ongetwijfeld zijn beste. Ik denk dat hij het niveau heeft om zich in België door te zetten. Het feit dat hij nog niet definitief is aangekocht, lijkt erop te wijzen dat Anderlecht hem om sportieve redenen aantrok en niet om financieel een slag te slaan. En dat ze dus wensen dat hij zich heel snel manifesteert op het terrein. Anders hadden ze wel gekozen voor een jongere speler om die dan verder te vormen.”

Volgens Braziliaanse bronnen betaalt Anderlecht 684.000 reals (261.000 euro) om de speler zes maanden te huren. Dat is het dubbele van het bedrag dat Internacional de Porto Alegre op tafel wilde leggen. Vandaar die wissel in laatste instantie. Betaalt Anderlecht daarmee te veel ? Cruz : “Ik denk van niet, volgens mij is dat de marktprijs.”

door Patrice Sinzen en Peter T’Kint