De Rode Duivels speelden in Belgrado een degelijke wedstrijd maar keerden met lege handen terug. Daniel Van Buyten zegt dat verdedigende foutjes nu absoluut niet meer kunnen.
Na de wedstrijden tegen Kazachstan, Armenië en Servië ziet het er voor de Rode Duivels, in afwachting van de match van vanavond tegen Azerbeidzjan, verre van florissant uit. Na de loting van enkele maanden geleden sprak Michel Preud’homme, als voorzitter van de technische commissie, nog de hoop uit om in de eerste drie partijen zeven punten te halen, maar na 270 minuten voetbal heeft de Belgische nationale ploeg er amper vier bij elkaar gesprokkeld en slechts één keer gescoord. In Belgrado kon de na een lange afwezigheid teruggekeerde Emile Mpenza evenmin het offensieve probleem oplossen. Er blijven weliswaar nog elf wedstrijden te spelen en drie keer zoveel punten te halen, maar onze landgenoten weten nu al dat ze de hele tijd op achtervolgen zullen zijn aangewezen. In Belgrado speelden de voor de gelegenheid in het wit aantredende Belgen een degelijke eerste helft, waarin ze nooit werden gedomineerd. Na de rust maakten ze één grote defensieve fout die genadeloos werd afgestraft, maar daarna voetbalden ze opnieuw de beste kansen bij elkaar. Is dat voldoende om straks het tij te keren ? De toekomst zal het moeten uitwijzen. De Ser- viërs erkenden na de wedstrijd alvast bij monde van Ivica Dragutinovic dat de Belgen hen pijn hadden gedaan en hen op het einde van de wedstrijd nog in de problemen hadden gebracht. De goal van Nicolas Zigic, de spits van 2.02 meter en 95 kilogram die bij Santander speelt, bleek echter uiteindelijk toch te volstaan. Daniel Van Buyten, die op het tactische bord van René Vandereycken een belangrijke rol speelt en de Belgen in Armenië nog over de streep trok met een kopbalgoal, baalde als een stekker toen hij terugdacht aan de fase die aan de goal voorafging en waarin Dragutinovic gemakkelijk Moussa Dembele en Vincent Kompany in de wind zette om vervolgens de bal panklaar af te leggen voor Zigic.
“In de hele partij was dat de enige defensieve fout die we maakten”, zei de verdediger van Bayern München. “Maar op dit niveau moet je net als in de Champions League cash betalen voor het minste foutje. We moeten daar onder elkaar toch nog eens een hartig woordje over spreken om te vermijden dat het in de toekomst nog gebeurt. Druk zetten op de tegenstander, die op dat moment helemaal niet gevaarlijk was, was absoluut niet nodig. Het zijn in zulke wedstrijden echt details die over winst en verlies beslissen. Ik vind het bijzonder jammer, want we hebben eigenlijk de partij tegen Servië gecontroleerd en zelfs gedomineerd. In vergelijking met de 0-0 die we in Belgrado haalden bij de kwalificatiewedstrijden voor het WK in 2006, is ons niveau er sterk op vooruitgegaan. Maar toch keren we nu met lege handen naar huis terug. Eigenlijk is het soms beter om via een verschrikkelijk slechte partij toch wat puntjes te sprokkelen dan goed te spelen zoals nu en helemaal niet beloond te worden. Zulke foutjes mogen we echt niet meer maken. Anders kunnen we ons niet kwalificeren voor het EK 2008, en het is levensbelangrijk dat we er in Oostenrijk en Zwitserland wel bij zijn. In Belgrado hadden we kansen genoeg om minstens één keer te scoren. Iedereen had een eventuele puntendeling verdiend genoemd, maar we hadden geen greintje geluk. Dat bleek ook nog helemaal op het einde, toen Kevin Vandenbergh de paal raakte. Dat ik na drie wedstrijden de enige ben die al heeft gescoord, is toch echt niet normaal. Maar hoe hard het ook is om zoals nu onverdiend te verliezen, we mogen daar niet meer bij stilstaan. We moeten positief zijn en op basis van onze sterke prestatie in de resterende wedstrijden proberen alles te winnen. Verdedigend zat het alvast erg goed in elkaar bij ons. Mijn verstandhouding met Vincent Kompany is uitstekend en door de sterke recuperaties van Timmy Simons en Gaby Mudingayi beschikken we over een heel degelijk defensief vierkant. Ik probeer om het geheel te sturen, want dat deed ik ook bij Hamburg en nu vraagt Felix Magath het me ook bij Bayern. Ik heb immers toch al behoorlijk wat ervaring.”
Op zijn 28ste en met 38 selecties achter zijn naam heeft Big Dan (1.96 m, 87 kg) in ieder geval al grotendeels de twijfels uitgewist die aanvankelijk achter zijn naam stonden. De reus uit Froidchapelle had een ruim aandeel in het succesrijke seizoen van Hamburg, waarbij hij het zelfs tot aanvoerder schopte. Ook bij Bayern heeft hij zonder problemen een statuut van basisspeler verworven. Daarmee dwingt hij ook het respect af van zijn teamgenoten bij de nationale ploeg. Zelfs de media, die hem vroeger op zijn zachtst gezegd kritisch benaderden, behandelen hem onder- tussen met de nodige egards.
Luisteren en werken
Van Buyten maakte zijn debuut bij de Rode Duivels in de op 28 februari 2001 met 10-1 gewonnen wedstrijd tegen San Marino. De bescheiden jongeling van toen is een man met een grote persoonlijkheid geworden. Dat hij tot het kransje van de Europese topverdedigers wordt gerekend, dwingt hem er ook toe de lat steeds hoger te leggen. Toen hij in 1997 bij Charleroi debuteerde, hadden er wellicht weinigen verwacht dat hij het zo ver zou brengen. In nauwelijks negen jaar ging het van het bescheiden Somzée naar een basisplaats bij de absolute Europese topclub die Bayen München toch is.
“Alles is bij hem gebouwd op stevigheid en op hard werken”, zegt Robert Wa- seige, die hem liet debuteren in de eerste klasse en bij de nationale ploeg. “De Bundesliga is op het fysieke vlak niet om te lachen. Daar kan je je niet verstoppen. Dat Van Buyten er zo sterk uit de hoek komt, heeft volgens mij veel te maken met zijn eerdere ervaringen in het buitenland. Bij Marseille, waarvoor hij voetbalde van 2001 tot januari 2004, zette hij al een enorme stap vooruit. Hij dook er vaak op in het strafschopgebied van de tegenstander en maakte heel wat goals. Het komt in ieder geval zelden voor dat een speler zo sterk is achteraan en tegelijk in staat is om ook voor het doel van de tegenstander nog voor zoveel gevaar te zorgen. Hij is bovendien erg altruïstisch ingesteld en werkt zich elke wedstrijd weer uit de naad. Man tegen man is hij erg moeilijk te kloppen en hij kan over de hele lengteas van het veld dominant zijn. Vergeet niet dat hij bijvoorbeeld ook een zeer belangrijke goal maakte voor de Rode Duivels in het duel tegen Schotland dat in maart 2001 in Edinburgh op 2-2 eindigde. Bij Marseille heeft hij er veel opgestoken van zijn samenwerking met Franck Leboeuf. De vroegere Franse international heeft zijn positiespel sterk kunnen bijschaven. Daniel is een jongen die goed kan luisteren. Bij de nationale ploeg speelde hij op het WK in 2002 bijvoorbeeld ook een uitstekende partij tegen Brazilië. Hij hield er niet alleen Rivaldo uit de wedstrijd, maar hij zorgde er ook voor dat Ronaldo niet plots gevaarlijk kon worden. Nadat hij tijdens zijn korte passage bij Manchester City ook veel Engelse voetbalkenners van zijn kwaliteiten kon overtuigen, bloeide hij in Duitsland helemaal open. Hij leerde bij Hamburg nog beter zijn momenten te kiezen. Hij is bijzonder efficiënt en als van iemand gezegd kan worden dat hij een hoog rendement haalt, is hij het wel.”
Technische vooruitgang
Toen Michel Bertinchamps, de toenmalige conditietrainer van Charleroi, op het einde van het seizoen 1996/97 Robert Waseige in het oor fluisterde dat er bij Somzée twee fenomenale jonge spelers rondliepen, ging hij bij de beloften de partij tussen die ploeg en Walcourt bekijken. Daarop stapte hij dadelijk naar het bestuur van de Zebra’s met de melding dat het absoluut de broers Van Buyten, Alain en Daniel, moest aantrekken. Zou Van Buyten nu bij Bayern geraakt zijn, indien Waseige toen niet zoveel beroepsernst had getoond ? “Hij was in ieder geval een enorme ontdekking”, zegt Waseige. “Hij beschikte over fysieke mogelijkheden die ik zelden bij een andere voetballer heb gezien. Zijn vader was een catcher en liet zijn zoons ook tussen de seizoenen bijzonder hard trainen. Ook mentaal heeft hem dat gehard. Ik heb hem dan ook op verschillende posities uitgespeeld. Hij mopperde daar nooit over en was altijd bereid om bij te leren. Hij had wel een bepaalde basis, maar technisch is hij er ondertussen toch enorm veel op vooruitgegaan. Hij durft nu ook een lange kruispass te geven. Iemand met minder mogelijkheden kan dat niet en levert de bal dadelijk in bij een medemaat die drie of vier meter verder staat. Op zijn 28ste is hij nu een topspeler geworden in Duitsland, waar hij ook het respect krijgt dat hij verdient. Het is een goed opgevoede jongen die het vertrouwen dat hij krijgt nooit beschaamt. Hij zal bovendien altijd nederig blijven. Hij vergeet niet waar hij vandaan komt. Hij voelt zich niet te beroerd om jongeren met raad en daad bij te staan. Ik heb hem indertijd ook aanbevolen bij Standard en de Rouches zullen het zich zeker niet beklaagd hebben dat ze hem een kans hebben gegeven. In België heeft men volgens mij iets te lang neergekeken op Daniel Van Buyten. Maar toeval bestaat niet : dat hij aanvoerder werd van Hamburg en een van de hoekstenen van Bayern München geeft aan dat hij echt een sterkhouder is. Ik zie voor hem dan ook nog jaren een belangrijke rol weggelegd bij de Rode Duivels.”
Zoals Albert & Wilmots
Ook Paul Van Himst, die met zijn legendarische goede humeur de public relations verzorgt van de sponsors van de nationale ploeg, geeft aan dat Van Buyten zich sterk heeft ontwikkeld. Toen hij zelf nog bondscoach was, had hij met Phi- lippe Albert een gelijkaardige speler in zijn team. “Ook hij was een steunpilaar van de nationale ploeg”, herinnert hij zich. “Hij beschikte over een verschroeiend schot en heeft heel wat belangrijke goals gemaakt. Een echte winnaar die zich vaak liet meevoeren door zijn temperament. Soms zorgde dat voor spanningen, want als hij mee in het offensief trok, was zijn positie niet altijd gedekt. Verdedigende middenvelders hebben met zulke spelers in de ploeg nog een belangrijkere taak dan anders. Maar hoe dan ook, Philippe Albert heeft zowel bij de nationale ploeg als in clubverband in België en in het buitenland een prachtige carrière uitgebouwd. Van Buyten gaat helemaal dezelfde weg op. Bij het begin van hun carrière kregen beide spelers nochtans heel veel kritiek. Dat was ook het geval voor Georges Grün, die lang bij de invallers speelde vooraleer een echte kans te krijgen. Het succes van deze drie verdedigers bewijst dat er ook bij ons talent aanwezig is, maar dat men goed moet zoeken en dat men het een kans moet geven. Ik hoop dat het jeugdcentrum in Tubeke, waar een van de velden mijn naam draagt, ervoor zal zorgen dat er geen talentvolle spelers meer door de mazen van het net glippen. We moeten op die manier nog nieuwe jongens zoals Daniel Van Buyten kunnen leren kennen.”
Marc Wilmots is niet langer senator en niet langer trainer, maar hij is nog altijd even energiek. De natuurmens, die in 2002 nog de aanvoerdersband droeg bij de nationale ploeg, herinnert zich nog dat Van Buyten hem vaak in vertrouwen nam en ziet ook bepaalde gelijkenissen met zichzelf. “In Duitsland op de voorgrond treden is onmogelijk als je je truitje niet nat maakt”, benadrukt Marc Wilmots. “Ik heb altijd alleen maar voor het voetbal geleefd en heb bij Schalke 04 dan ook enorm veel weten te bereiken. Met dezelfde mentaliteit is Van Buyten erin geslaagd om zich door te zetten bij Hamburg. Hij heeft echt enorm veel wilskracht. Ik ben ervan overtuigd dat hij al veel heeft nagedacht over de weg die hij ondertussen heeft afgelegd. Bij Bayern is hij bereid om een nieuwe uitdaging aan te gaan. Niet langer om tegelijk verdediger en goalgetter te zijn zoals bij Marseille, maar wel om een van de beste defensieve krachten te zijn van de Bundesliga. Ik herinner me een avond die we in Japan in 2002 op een balkon doorbrachten. Hij wilde toen alles over Brazilië weten en in de match die we tegen de latere wereldkampioen speelden, was hij fenomenaal sterk. Dat bewijst zijn ernst en zijn professionalisme. Hij is gemaakt voor het Duitse voetbal. Dat zal hij de komende jaren ongetwijfeld steeds meer gaan bewijzen.”
In Servië was Ivica Dragutinovic het roerend eens met die mening van Marc Wilmots. “België moet niet te veel klagen, want het beschikt over jonge en heel grote voetballers. Van Buyten is de leider van de nieuwe generatie. Ook over het talent van Vincent Kompany valt niet te twisten, terwijl ik Timmy Simons een heel goede middenvelder vind. We hebben nog nooit zo afgezien als zaterdag om een voorsprong te behouden.” Met die woorden gaf Drago nog eens aan dat spelers die net drie punten hebben gewonnen nogal gemakkelijk en kwistig met complimenten strooien.
PIERRE BILIC
