Afgelopen zondag schitterde Ahmed Hassan tegen Roeselare. Vanavond wil de Egyptenaar Anderlecht een goede uitgangspositie bezorgen in de beker tegen Germinal Beerschot. Toch blijft de Farao een mysterie.

Het is druk in restaurant Le Nil aan de Brusselse Lemonnierlaan, vlakbij het Zuidstation. In het trendy restaurant wordt geen alcohol geserveerd, de menukaart is ‘halal’ en het personeel praat vlot Arabisch, Frans én Nederlands. Op vrijdagavond zit het afgeladen vol, na middernacht is het aanschuiven op de stoep voor een plekje binnen. Hier komt Ahmed Hassan een aantal keer per week over de vloer. Hij nodigde er vorig jaar zijn ploegmaats uit voor zijn verjaardagsfeestje. Door het drukke programma van Anderlecht viel het feestje ter ere van Egyptes eindzege voor de meeste spelers ongelegen, zodat het uiteindelijk in intieme kring werd gevierd.

Zijn terugkeer op Anderlecht als winnaar van de Afrika Cup had Hassan zich heel anders voorgesteld. In plaats van onthaald te worden als een kampioen kreeg hij iedereen over zich heen: de club, omdat hij te laat terugkeerde, de publieke opinie omdat hem zijn deelname aan een rituele slachting zwaar werd aangerekend (nog elke dag krijgt de club brieven van verontwaardigde dierenliefhebbers), de sportieve kenners, omdat de ploeg tijdens zijn afwezigheid met de input van nieuwe spelers plots wél vlot draaide.

Dat de pers hem zwaar aanpakte, ontzette de eergevoelige Hassan heel erg. Vorig seizoen werd hij op handen gedragen, nu had Hassan het gevoel dat hij in één klap niets meer waard was. En dan liet vertaler en begeleider Abdel Tantush nog een deel van de kritiek onvertaald, om Hassan niet nog meer te ergeren.

Taalbarrière

Bij Hassans terugkeer uit Ghana gaf de trainer het vertrouwen aan het team dat zonder hem goed bezig was. Hassan reageerde als een echte prof. Omdat hij na een lichte verrekking tien dagen stil had gelegen, ging hij in zijn eentje bijtrainen. Op Charleroi en Bayern gaf hij prompt zijn visitekaartje af. Dat typeert hem, zegt begeleider Abdel Tantush. Tegenslag tast zijn zelfvertrouwen niet aan. Hij gelooft rotsvast in zichzelf. “Als Hassan twee wedstrijden slecht speelt, zit hij daar niet van in de put. Dan is hij overtuigd dat hij in de derde wedstrijd alles rechtzet. Het is een van Hassans sterke eigenschappen, naast zijn directheid. Als Hassan iets dwarszit, zegt hij dat rechtstreeks in het gezicht.”

Niet alleen de pers roerde zich, ook zijn ploegmaats gingen plots de discussie met hem aan. Toen de ploeg voor Nieuwjaar vierkant draaide, vond Hassan het zijn plicht om die scheve situatie in zijn eentje recht te trekken, maar dat bleek een té zware taak voor één man. Door de zaken te willen forceren, ging zijn eigen rendement omlaag en riep hij onbewust nog meer irritaties op.

Toen het beter liep tijdens zijn afwezigheid, putten andere spelers daar meer vertrouwen uit. Wie voorheen zijn mond hield, uitte plots wel kritiek. De trainers lieten begaan: het is altijd beter als medespelers een ploegmaat bijsturen dan wanneer de staf dat moet doen.

Voor trainers en medespelers blijft Hassan ook na anderhalf jaar een gesloten boek. Je weet heel weinig van hem, klinkt het, door de taalbarrière. Bovendien is hij van zichzelf al vrij gesloten. Die taalhandicap werkte hij sinds zijn komst bij Anderlecht amper weg. Korte voetbaldiscussies met hem kunnen in het Engels, maar voor andere gesprekken is de aanwezigheid van Tantush vereist. Dat is niet alleen in de dagelijkse omgang een handicap. Als centrale speler zou Hassan een leidersfiguur kunnen zijn, maar door de taalbarrière lukt hem dat niet.

Privileges vraagt hij niet. Respect voor de dingen die hij anders doet, volstaat. Hassan is een zeer gelovig man die zich wanneer het tijd is om te bidden, net als Boussoufa discreet terugtrekt.

De communicatie met Ariël Jacobs loopt beter dan die met Frank Vercauteren. Jacobs stapt sneller op hem af en behandelt hem met het respect dat een topspeler graag krijgt, terwijl Vercauteren bij wijze van spreken Hassan op dezelfde manier behandelde als Saré. Wie met iets zat, moest maar zelf naar hem toestappen. Manager Herman Van Holsbeeck geeft toe dat hij onder Vercauteren vaak tussenbeide kwam om te bemiddelen, telkens Hassan zijn bureau binnenstapte.

Van Holsbeeck heeft vanaf dag één Hassan met het nodige respect behandeld en krijgt daar ook veel voor terug. Dat Hassan beloofde om voor zijn vertrek paars-wit nog aan een prijs te helpen, heeft veel te maken met zijn grenzeloze respect voor Van Holsbeeck en voorzitter Roger Vanden Stock, die hem altijd weer verrast met zijn goed humeur.

Toen Van Holsbeeck begin vorig seizoen merkte dat Hassan wegkwijnde in een hoekje in de kleedkamer, stelde hij met de Belgische Libiër Abdel Tantush meteen een vertrouwenspersoon aan om de Egyptenaar in het dagelijkse leven bij te staan. Bij zijn komst werd Hassan gevraagd een westerse taal te leren waarin hij met de andere spelers en met de trainers zou communiceren, maar een echt succes werd dat niet.

Lierse

Bij Lierse vroegen de bestuurders de afgelopen weken al eens aan de Egyptische hoofdaandeelhouder Samy Maged of Ahmed Hassan nu volgend seizoen op het Lisp komt voetballen of niet. Hassan investeert namelijk niet alleen zijn geld in Mageds omnisportclub Wadi Degla, waar zijn beide zoontjes voetballen, hij is ook een van Megads beste vrienden. De drie Egyptische spelers die in januari op het Lisp belandden, worden al eens door Hassan uitgenodigd op Anderlecht. Op zijn beurt volgde Hassan onlangs op Samy’s uitnodiging op het Lisp Lierse-KV Oostende. Maar Sami Maged weet dat Hassan volgend jaar niet voor Lierse voetbalt en waarschijnlijk terugkeert naar zijn geboorteland waar, net als vorig jaar, topclubs El Ahly en Zamalek uit Caïro naar zijn gunsten dingen.

Een verhuis naar een andere Europese club sluit Hassan voor zichzelf uit. Het lijkt ook weinig waarschijnlijk dat hij ingaat op een van de aanbiedingen uit Qatar. Bij Anderlecht overleggen directiecomité en technische staf nog of ze Hassan een nieuw contractvoorstel doen. Zoals Hassan de laatste tijd voetbalt, brengt hij een meerwaarde voor het team, vindt manager Van Holsbeeck.

Of en wanneer het de Egyptenaar een aanbod doet, wil paars-wit zelf bepalen. Concrete belangstelling van Egyptische topclubs zal aan die timing niets veranderen, klinkt het in Brussel. Dat vergroot het vermoeden dat Hassans verblijf in Brussel op zijn einde loopt. Vraag is alleen wat zijn bestemming is: 31-voudig kampioen El Ahly of Zamalek?

Vorige week bestelde Hassan voor zichzelf een nieuwe auto. Bestemd voor Egypte. Als Van Holsbeeck de Egyptenaar nog in Brussel wil houden, zal hij snel moeten handelen. S

door geert foutré