Een krachtig signaal gaven Jos Ver- haegen en René Snelders vorige week op het sportieve vlak. Toen iedereen het ontslag van trainer Marc Brys verwachtte, werd diens contract met één jaar verlengd. Als blijk van vertrouwen mag dat tellen, al staat in de kleine lettertjes dat bij degradatie het gesprek opnieuw gevoerd moet worden.

Vertrouwen hébben Verhaegen en Snelders in Brys : zelden ontmoetten ze een trainer die zo aan hun verzuchtingen voldeed. Brys werkt hard. Zo hard dat toen Verhaegen vorig jaar eens in alle vroegte naar het oefencomplex trok, hij tot zijn verbazing vaststelde dat de trainer daar al met de spelers aan de slag was. Bovendien doet de trainer ook niet moeilijk over de karrenvracht aan tweederangs Braziliaans talent dat op het Kiel neerstrijkt. Zonder morren geeft Brys ze een kans, al zal hij zich wel eens afgevraagd hebben waar die kennersblik van Verhaegen en Snelders gebleven is, wanneer hij vaststelt dat weer een Braziliaan niet meteen een toegevoegde waarde vormt voor de Belgische eerste klasse. Omdat Verhaegen en Snelders graag benadrukken dat ze dit keer de Brazilianen zelf zijn gaan halen, mogen ze het tegenvallende transferbeleid van dit jaar niemand anders dan zichzelf aanrekenen.

Naast het veld was ook de aanduiding van Steven Van Beethoven tot algemeen coördinator een goede zet. Van Beethoven, voor de opslorping de laatste manager van Beerschot, vroeg niet eens opslag voor het extra werk dat hem wacht : in oktober wordt zijn inbreng geëvalueerd. Aan werk ontbreekt het hem niet. Van een duidelijke visie en een beleid tout court viel het afgelopen jaar op de club weinig te merken. De nieuwe algemeen coördinator wil vanop de derde verdieping van het Kiel zijn enthousiasme op de hele club overbrengen. Van het sportieve beleid blijft hij af : daarbuiten is werk genoeg. Eerst moet de communicatie verbeteren, nadien kan het rendement op alle vlakken omhoog. Vervolgens wil hij ook het commercieel beleid aanpakken. Dat is er nu nauwelijks : de zoektocht naar sponsoring beperkt zich tot het zoeken naar iemand die het jaarlijkse gat op de begroting even wil dichtrijden.

Potentiële sponsors zitten niet te wachten op een megalomaan project met te dure contracten, maar evenmin op een vriendenclubje dat onder de kerktoren voetbalt, tussen pot en pint gerund wordt en het liefst hoopt dat het zich pas op de laatste speeldag handhaaft, zodat de schade beperkt blijft en niet te veel premies uitbetaald moeten worden. Een stijlbreuk met het verleden is nodig. Aan hard werken alleen heeft een bedrijf dat zich wil profileren in de emo-tainmentbusiness die profvoetbal is, niet genoeg : op het Kiel willen ze talent zien. Dat de middelen daarvoor ontbreken, klopt. Ze worden ook niet door een visie naar het Kiel gelokt. Integendeel. Eind vorig seizoen nog werden de grote Antwerpse beursgenoteerde bedrijven uitgenodigd op een thuiswedstrijd. Dat leverde nuttige contacten op, maar de betrokken bedrijfsleiders wachtten de volgende weken tevergeefs op het beloofde telefoontje van de club ‘om eens te praten’.

Iets voor de club doen ‘uit sympathie’ willen ze niet, wél een goed onderbouwd project steunen. Jos Verhaegen, hopen ze, weet dat wat nu gebeurt niet goed is, weet niet welke richting hij moet uitgaan en valt in afwachting terug op zijn goeie vrienden. Of Van Beethoven hem op de juiste weg kan helpen ? De algemeen coördinator is niet bang om iets te proberen : “Als ik op glad ijs kom, zorg ik dat ik stevige schaatsen aan heb.” Van Beet- hoven wil de grijze muis weer kleur helpen geven. Hopelijk mag hij een flinke verfpot gebruiken. (GF)

GF

‘Als ik op glad ijs kom, zorg ik dat ik stevige schaatsen aan heb.’ (Steven Van Beethoven)