Sporting Lokeren toont zich dit seizoen op drie fronten. Is het echt op weg naar de Belgische top of is er slechts sprake van een tijdelijke hoogconjunctuur?

Vlak voor het ingaan van de interlandbreak slaakten technische staf en bestuur van Sporting Lokeren een zucht van opluchting. Met een knappe prestatie tegen Trabzonspor (1-1), op de vierde speeldag in de Europa League, bewees de ploeg dat ze ook zonder draaischijf Hans Vanaken in staat is kansen bijeen te voetballen in ‘moeilijke’ wedstrijden.

Dat is belangrijk, want het Limburgse goudhaantje vertrekt zogoed als zeker aan het einde van dit seizoen, misschien zelfs al tijdens de winterstop. Ondanks een prijskaartje van 8 miljoen euro rond zijn ranke nek. Een bedrag dat overigens te relativeren valt. “8 miljoen of 20 miljoen, eigenlijk maakt dat bedrag niet zo veel uit. Onze voorzitter wilde afgelopen zomer gewoon duidelijk maken dat Hans niet te koop was. Dat cijfer is nadien een eigen leven gaan leiden in de media”, nuanceert technisch directeur Willy Reynders.

Dat voorzitter Roger Lambrecht niet zwichtte voor die miljoenen euro’s had één reden: Europa. De EL-kwalificatie paste perfect in het discours waarmee Peter Maes en Reynders hun meest gegeerde spelers (Vanaken, Scholz, Patosi, De Pauw) paaiden: met goede prestaties in Europa verhoogt de (markt)waarde en komen spelers in een veel grotere vitrine te staan. Nill De Pauw bijvoorbeeld had deze zomer enkel een concreet aanbod van een Turkse middenmoter op zak. Het engagement dat Maes op dat vlak van zijn spelers verlangde, zorgde er in diezelfde periode voor dat hij uiteindelijk een aanbod van KRC Genk naast zich neerlegde. Voorlopig dan toch.

Dat Lokeren momenteel op drie fronten actief is, zorgt op Daknam voor een dynamiek die ze daar niet durfden voorspellen. “Een zeer aangename verrassing”, geeft Reynders toe. “Het Europese voetbal – en vooral die wedstrijden tegen Hull – hebben onze groep een bijkomende drive gegeven. Eerlijk gezegd waren we bang voor een scenario à la Genk, waarbij de Europa League ons punten zou kosten in de competitie. Dat blijkt niet zo te zijn. Integendeel: deze groep voetbalt met meer vertrouwen dan ooit.”

Maes en zijn assistent Rudi Cossey, verantwoordelijk voor het fysieke luik, beseffen dat hun spelersgroep in deze periode als een citroen uitgeperst wordt. De voorbije seizoenen (zonder Europees voetbal dan nog) vertaalde zich dat telkens in teleurstellende play-offs, waarin Lokeren onvoldoende brandstof in de tank overhield om meer te zijn dan een meeloper. Dat risico is ook nu weer groot, geeft Cossey toe, maar er is geen andere optie. Roteren of piekmomenten inlassen, zoals Club Brugge of Anderlecht doen, kan voor de Waaslanders nefast zijn. En dus houdt Maes in grote lijnen vast aan een duidelijke hiërarchie in zijn kleedkamer, al wordt nu duidelijk dat er in de breedte meer kwaliteit bij moet.

Derde plaats

Lokeren staat derde in het klassement, met evenveel punten (26) als vorig seizoen na de heenronde. Het stootte door in de beker en behoudt op de voorlaatste speeldag van de Europa League nog een waterkans op overwinteren. Over een week kan die ideale wereld er al helemaal anders uitzien. In de achtste finales van de Cofidis Cup wacht Standard, in de EL moet Lokeren zijn twee resterende wedstrijden winnen en tegelijk hopen op twee nederlagen van Trabzonspor om door te stoten naar de knock-outfase.

Een winterstop met enkel een deelname aan PO1 in het vooruitzicht is dus geen onrealistisch scenario. Kun je met dát discours ambitieuze mannen als Scholz en Vanaken houden, die de mogelijkheid hebben om naar een echte titelkandidaat (respectievelijk Anderlecht en Club Brugge) over te stappen?

Reynders ziet dat nog niet meteen gebeuren: “Lokeren is budgettair niet verplicht om te verkopen. Bovendien is het onze ambitie om dit seizoen in PO1 een rol van betekenis te spelen. Als we via een derde of vierde plaats Europees voetbal kunnen afdwingen, zijn we niet langer een goede middenmoter, maar behoren we stilaan tot de categorie goede subtoppers. Dan heb je een heel ander verhaal in de zomertransferperiode. In die zin zou ik het helemaal niet zo erg vinden om midden december enkel nog te moeten focussen op de competitie. In de winterstop kunnen we dan op stage beginnen te pieken richting play-offs.”

De grote vraag is: wat gebeurt er daarna? Is Lokeren klaar voor het post-Maestijdperk of volgt dan onherroepelijk het verval? Reynders gelooft van niet: “Je moet niet enkel naar het sportieve kijken, de voorbije vijf seizoenen zijn hier ook inzake structuur en zelfs infrastructuur serieuze stappen gezet.”

“Maar dat er na zo’n succesperiode veel vraag is naar de betrokkenen, is normaal. Spelers, coaches, maar ook ikzelf krijgen aanbiedingen”, houdt de technisch directeur alvast een slag om de arm. Lokeren gaat nog maar eens cruciale maanden in. De laatste citroen in het mandje?

DOOR MATTHIAS STOCKMANS – BEELDEN BELGAIMAGE

“Het is onze ambitie om dit seizoen als derde of vierde te eindigen.” Willy Reynders