Kan bij gebrek aan ideeën een voetbal gebaseerd op een snelle omschakeling Anderlecht een nieuw gezicht geven?

Roger Vanden Stock mag de wapens opbergen. De door hem gevraagde reactie na het debacle op Roeselare (tegen KV Oostende) heeft hij gekregen, zondag tegen Gent. Niet nodig dus om ‘ze allemaal te fusilleren’, de bedreiging die de voorzitter had uitgesproken een paar dagen voor de komst van de regerende kampioen. ‘Maar we moeten ook dit relativeren. Niets is goed genoeg als het over Anderlecht gaat. Als we naar sommigen zouden luisteren, moeten we iedereen verkopen.’

Op dat vlak heeft de sterke man van paars-wit een punt. Supporters en media waren ongemeen hard na de schandalige vertoning tegen KV Oostende. Gingen de analisten een stap te ver tegenover een ploeg die een week later al de puntjes op de i zette? Ook omdat het slechts om drie punten ging, die weliswaar zwaar kunnen doorwegen in deze play-off 1 die door Anderlecht voor de rest goed wordt afgewerkt. Met 13 op 18 leggen de Brusselaars zelfs de beste score voor van alle titelkandidaten dit seizoen. Trainer Besnik Hasi maakt er daarom een punt van om zijn spelers na elke match (behalve die ene op Roeselare) te feliciteren met de slagzin ‘de mentaliteit was goed’, eens te meer herhaald op het perspraatje na de zege tegen Gent, zoals na Genk, Zulte Waregem en Club Brugge.

Vandaag oogt Anderlecht ernstig, toegewijd, wilskrachtig: bijvoeglijke naamwoorden die vaak op een middelmatige leerling geplakt worden om het eindverdict wat te verzachten. Moet het dictaat van het resultaat ons blind maken voor het gebrek aan spektakel? Vandaag lijkt Anderlecht een gewone ploeg, die boven de rest uitstijgt door een goeie organisatie en een extra dosis talent.

PRAET: VAN TOPTALENT NAAR GOEIE KRIJGER

De metamorfose van Dennis Praet staat symbool voor het Anderlecht dat Hasi geboetseerd heeft. In 2012 bij zijn eerste basisplaats in eerste klasse zette de toekomstige Gouden Schoen met een kapbeweging en een paar schijnbewegingen de Gentse keeper op het verkeerde been en scoorde. Een mooie baltoets etaleerde Praet, naast speldoorzicht en een goeie dribbel. Kortom: het hele gamma waarover een Anderlechttalent hoort te beschikken. In het paars-witte huis was men ervan overtuigd over een uitzonderlijke nummer tien te beschikken. Het maakte niet veel uit dat de 800.000 euro bruto per jaar die de teenager opstreek bij velen de wenkbrauwen deed fronsen. Vier jaar later lijkt de magie van Praet wat weggedeemsterd. Toch was hij zondagmiddag misschien wel de beste man op het veld, een week nadat hij tegen Oostende als een van de weinige Anderlechtmannen het hoofd net boven water hield. Praet onderscheidt zich vandaag nog dankzij zijn bovengemiddelde techniek, die nog té zelden tot geniale flitsen leidt. Hij is een speler geworden naar het beeld van zijn coach: dapper, toegewijd, maar met te weinig ideeën.

Bij Anderlecht buigt een groot deel van de toeschouwers al een aantal maanden deemoedig het hoofd bij wat ze zien, anderen proberen zichzelf te overtuigen dat het allemaal goed komt en applaudisseren bij de sprints van Frank Acheampong, of juichen als Stefano Okaka nog eens op de tegenaanval met het gezicht louter op doel gericht vooruit stormt. Het spel van paars-wit is gebaseerd op een snelle omschakeling, een lage verdediging, en infiltraties van een van de spelers uit de driehoek op het middenveld (tegen Gent was dat Steven Defour). Anderlecht blinkt uit op de tegenaanval, maar loopt verloren wanneer het spel vastzit. Dat verklaart waarom paars-wit de kansen aaneenrijgt in Europese en topwedstrijden terwijl het weinig concreet is tegen de mindere goden.

Als bewonderaar van het Italiaanse calcio is Besnik Hasi vooral geïnspireerd door een speelwijze waarbij men de bal aan de tegenstander laat, waar in blok verdedigd wordt op eigen helft om dan snel om te schakelen. Een aanpak waarmee hij uitermate goed scoorde toen hij in 2014 net voor de play-offs overnam, toen Cheikhou Kouyaté op het middenveld de ballen recupereerde die Youri Tielemans, gezegend met een goeie lange pass, ideaal naar voor stuurde. Vandaag irriteert diezelfde Tielemans door zijn onregelmatigheid, dom balverlies afwisselend met fantastische ingevingen. Kortom: een soort voetbal dat het keurmerk Anderlecht niet echt verdient.

Toch behoudt de coach het vertrouwen, in de eerste plaats dat van Herman Van Holsbeeck. Ook zijn eigen spelers steunen de trainer nog steeds, al stellen sommigen zich vragen over de impact van zijn coaching. ‘Als er één iets is wat je Besnik niet kan verwijten, is het zijn werkvolume. Elke dag geeft hij zich helemaal’, zegt een trainer uit eerste klasse. ‘Dat kon niet altijd gezegd worden van een aantal van zijn voorgangers. Daarentegen zie je geen evolutie in zijn spel sinds hij hoofdtrainer is geworden.’

Bij Sporting krijgt Hasi alleen maar lof voor zijn werkkracht en zijn optreden naar buiten, op een paar woede-uitbarstingen na. Terwijl zijn krediet lijkt te slinken, wordt in de coulissen in de anonimiteit van de U21 iemand anders voor het grote werk klaargestoomd (Nicolás Frutos).

GEZOCHT: LEIDER

Komende zomer kan er een en ander veranderen op Neerpede. Men is van plan vaker rekening te houden met de aanbevelingen van de scouts en minder vaak een beroep te doen op de adressenportefeuille van Mogi Bayat.Daarnaast zoekt paars-wit ook dringend een leider op het veld. Olivier Deschacht geniet veel respect vanwege zijn palmares, maar is niet de man die de kleedkamer domineert. Kapitein Silvio Proto, aan een sterk seizoen bezig, probeert wanhopig om de zaken in de goeie richting te krijgen, maar wordt niet altijd en niet door iedereen gevolgd. Zelfs met de eigen aanhang heeft hij een getroebleerde relatie, door uitlatingen in de pers, of gebaren op het veld, zoals afgelopen zondag, toen er gefloten werd toen hij op een opzichtige manier tijd probeerde te rekken tegenover Laurent Depoitre.

Dé natuurlijke leider bij paars-wit zou Steven Defour moeten zijn, op en naast het veld. Toch lijkt het verstandshuwelijk tussen Anderlecht en de ex-kapitein van Standard op een breuk uit te draaien. Bloeide Defour helemaal open bij de Rouches, dan lijkt hij in de hoofdstad nooit helemaal zichzelf. Een deel van de paars-witte aanhang verwijt hem nog steeds zijn Standardverleden, terwijl zijn transfersom van zes miljoen euro (een record voor Anderlecht) vandaag overdreven lijkt voor een speler die bij Porto geen titularis was en die vaak geblesseerd was. Vorig jaar verweet de Brusselse club hem nog een weinig professioneel gedrag, vandaag is Defour een voorbeeld en een toonbeeld van inzet. Maar of die late ommekeer volstaat om paars-wit alsnog aan een verrassende landstitel te helpen?

DOOR THOMAS BRICMONT – FOTO BELGAIMAGE

Anderlecht blinkt uit op de tegenaanval, maar loopt verloren wanneer het spel vastzit.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content