Enkele sterkhouders kwijt en geen sterspeler meer. Toch staat Sporting Charleroi op kop. Het resultaat van een project dat verder kijkt dan de dag van morgen.
Wanneer Bas Smets, de landschapsarchitect die de toekomst van de stad moet uittekenen, het Charleroi van vandaag moet typeren, maakt hij een verrassende vergelijking: ‘Charleroi lijkt wat op Los Angeles.’ Geen sprake van Hollywood of Beverly Hills, maar wel van een ‘stad gebouwd zonder overleg en aangelegd volgens de grillen van de geschiedenis’.
Naar het beeld van de stad heeft Sporting Charleroi lange tijd het anker gelicht zonder duidelijk doel, alleen maar voor het vaarplezier. Totdat Mehdi Bayat een kaart en een kompas bovenhaalde en de grote lijnen uittekende die de Zebra’s naar de toekomst moeten leiden. ‘Ons doel is ooit te concurreren met Standard voor de suprematie in Wallonië’, verklaarde de Iraanse gedelegeerd bestuurder, die eind 2012 de teugels van de club in handen nam met Fabien Debecq: ‘Het ontbrak Charleroi altijd aan visie. Men leefde van dag tot dag zonder groeiplan voor de club.’
Het is het begin van het veelbesproken project ‘Carolos are back‘, dat na enkele maanden al op hoongelach wordt onthaald wanneer Mario Notaro, de eeuwige assistent, Luka Peruzovic opvolgt, die nog maar net de leiding over de ploeg had overgenomen van de piepjonge Yannick Ferrera. Drie trainers op één seizoen: een gemiddelde zoals in de jaren van Abbas Bayat, die 22 trainers ‘versleet’ in 13 seizoenen aan het hoofd van Sporting.
EEN PLAN EN EEN KEUZE
Het verschil is dat Mehdi Bayat een plan heeft. Hij schreeuwt het ook van de daken en licht in de pers de details toe van zijn fameuze ‘project 3-6-9’, dat de toekomst van zijn Charleroi beschrijft op korte, middellange en lange termijn. Het project mengt ambitie met bescheidenheid, naar het beeld van een club die op dat moment haar tribunes renoveert en Neeskens Kebano aan boord haalt met als doel binnen de drie jaar play-off 1 te halen.
Mehdi gaat dan op zoek naar de trainer die de eerste fase van zijn plan tot een goed einde moet brengen. Peruzovic schuift zichzelf aan de kant door voor het einde van het seizoen de ploeg te verlaten. Hein Vanhaezebrouck is een piste, maar blijkt algauw te duur. ‘Ik heb met zes of zeven kandidaten gesproken en er twee of drie geselecteerd’, vertrouwt de gedelegeerd bestuurder de pers toe. Eraan toevoegend dat ‘de volgende trainer een contract zal tekenen van drie jaar, want dat is de termijn van de volgende fase van ons project.’ Felice Mazzu tekent uiteindelijk een contract van onbepaalde duur, maar Mehdi herhaalt: ‘We beginnen op een basis van drie seizoenen om ons sportieve project tot stand te brengen.’ Mazzu, die aan zijn eerste ervaring in de hoogste afdeling toe is, past perfect bij de slogan ‘Carolos are back‘. Hij vertelt algauw dat hij op een honderdtal meter van het stadion geboren is en zijn jeugd dromend doorbracht op de tribunes van Mambourg. De coming man geniet de voorkeur op Jacky Mathijssen, de laatste succescoach van Sporting, die Mehdi Bayat persoonlijk zal opbellen om hem zijn keuze uit te leggen. ‘Ik hou niet van het idee iets nieuws te willen realiseren met een oud recept.’
DE ROL VAN MAZZU
Voor een club waar de naam van de toekomstige T1 doorgaans bij het hernemen van de trainingen nog niet bekend was, is de timing verrassend. Ditmaal kan Mehdi zijn nieuwe trainer al op 6 mei voorstellen tegen Mechelen. Onder luid applaus begint Felice Mazzu op Mambourg met in de staf Mario Notaro, Michel Iannacone (keepers-trainer) en Philippe Simonin (fysiektrainer). Ruim drie jaar later – Simonin stond tijdelijk zijn plaats af aan Frédéric Renotte maar is sinds deze zomer terug – is het nog steeds hetzelfde trio dat hem begeleidt.
Vandaag staat in de Pro League alleen Francky Dury al langer aan het hoofd van zijn club dan Mazzu. Zulte Waregem wordt trouwens vaak als voorbeeld aangehaald door Mehdi Bayat, die een aantal jaren geleden besloot om zijn aanwervingspolitiek te spiegelen aan die van Essevee: ‘Ons kader behouden en doelgericht jongeren aanwerven.’
Op Charleroi betekent de komst van Felice Mazzu de echte aftrap van het sportieve project. Al vlug werken de trainer en Mehdi nauw samen voor de samenstelling van de kern en verwijderen ze ‘sportief consulent’ Luka Peruzovic van de beslissingstafel. ‘Ik had met hem niet kunnen werken zoals Yannick Ferrera dat deed’, verklaart de nieuwe trainer. ‘Met alle respect voor zijn carrière, maar ik ben de enige om beslissingen te nemen als coach.’
Mazzu toont zich onmiddellijk met hart en ziel bij het project betrokken. Hij vraagt dat de jeugdelftallen van de club op stilstaande fases in zone spelen en dezelfde tactische opstelling hanteren als de eerste ploeg. ‘Zijn rol is bijna die van een manager in Engeland’, geeft Mehdi Bayat aan.
Javier Martos, dan al meerdere jaren op Charleroi, ervaart een nieuwe harmonie in het Zwarte Land: ‘We hebben de verandering gevoeld sinds de komst van Felice Mazzu, omdat iedereen dezelfde boodschap begon uit te sturen, van in de kleedkamer tot op directieniveau.’
STABIEL EN AMBITIEUS
Charleroi stond eind augustus op kop van het klassement. Met een trainer die aan zijn vierde seizoen is begonnen in het Zwarte Land en steeds dichter in de buurt komt van het clubrecord dat dateert van de jaren vijftig. Op de RTBF bekende Mehdi Bayat dat ze een foto hadden genomen van het klassement meteen na de match tegen Eupen, omdat ze dachten dat ze daar maar enkele uren zouden staan. De sterke man van de Zebra’s is uiteraard in zijn nopjes: ‘Wat in het verleden een langetermijnvisie was, wordt vandaag concreet.’
Tegenover de ambitieuze transfers van concurrenten als Oostende en Zulte Waregem werd Charleroi nochtans geconfronteerd met het vertrek van Jérémy Perbet en Dieumerci Ndongala. De kracht van de club lijkt te liggen in de automatismen van de kern, waar iedereen elkaar door en door kent. ‘Toen ik hier aankwam, stond het woord ‘stabiliteit’ niet in het woordenboek van Charleroi’, vertelde recent Javier Martos. ‘En als we nu de club moeten omschrijven, zou het wellicht het eerste woord zijn dat we gebruiken.’
Het succes van de Carolo’s wordt vandaag door de meeste clubbestuurders in ons land erkend. ‘Ik heb de indruk dat de nederigheid van dit project iets is waar het volk zich in herkent’, analyseert Mehdi Bayat, die een ambitieus plan uittekende met tegelijk bereikbare doelstellingen, want ‘ons vergelijken met Real of Manchester United zou geen enkele zin hebben.’
Charleroi verbrandt zichzelf niet. Vorig jaar, toen ze aan het einde van de reguliere competitie play-off 1 misten, stapte het bestuur de kleedkamer binnen om de spelers sereen uit te leggen dat dit ‘falen’ de vooruitgang van het project niet belemmert. De Zebra’s kijken ver. Verder dan een eerste plaats eind augustus.
DOOR GUILLAUME GAUTIER – FOTO BELGAIMAGE
