In de marge van het corruptieschandaal en het ontslag van Gaston Peeters woedt in Lierse een machtsstrijd. Het is niet ondenkbaar dat de uitkomst het einde van de club betekent, nog tíjdens het lopende seizoen.
Toen Sport/Voetbal Magazine op 6 juli 2005 de dubieuze infiltraties van Zheyun Ye en Pietro Allatta in het Belgische voetbal ontsluierde, dook onverwacht ook de naam van Gaston Peeters op. Peeters, algemeen manager van Lierse SK, gaf toe dat hij Ye in Finland had geïntroduceerd bij Tampere United via een goede vriend van hem, de Zweedse ‘makelaar’ Marco Blazevski. Dat Blazevski sinds 1995 door de Fifa persona non grata – een zeldzaam zware sanctie – is verklaard, vertelde Peeters er niet bij. Ook niet dat hij vervolgens met Ye naar AC Allianssi was getrokken, waarmee de Chinees begin juni snel een akkoord bereikte. Van die overname had hij nadien slechts in de media gelezen : zelfs de naam van de club zegde hij niet te kennen. Eén telefoon later haalde Erkki Alaja dat alibi onderuit : volgens de toenmalige voorzitter van Allianssi was Peeters als consultant betrokken bij de overnamegesprekken met zijn club. Een maand later (Sport/Voetbal Magazine, 10 augustus 2005) noemde Olivier Suray hem expliciet als de vierde man die samen met hem, Ye en Allatta naar Allianssi was gereisd om de nieuwe vennootschap op te richten.
Aandelen
Niemand in België die stilstond bij het verhaal, laat staan bij de ongewone demarche van Peeters. Zelfs in Lierse niet, waar een strijdlustige en zelfverzekerde Leo Theyskens, dan al voorzitter geworden, op 23 juni het nieuwe organigram van zijn club voorstelde : voortaan nam een beperkt directiecomité de dagelijkse leiding waar, met daarin behalve hijzelf ook Peeters, Bob van Jole en Benny Van Dijck. Trainer Paul Put kreeg een teammanager naast zich én een contractverlenging tot 2008. Minder dan een half jaar later zijn Van Jole, Peeters en Put ontslagen en heeft Theyskens tegen de laatste twee – en tegen zijn voorganger Gaston Vets en Ye – een zware strafklacht lopen. Het kan niet anders of het nieuwe organigram was één grote vergissing.
Temeer omdat Theyskens, ondanks het vertrouwen dat hij op 23 juni uitsprak in de nieuwe sleutelfiguren, vandaag beweert dat hij zijn raadsman begin juni al de opdracht gaf om onregelmatigheden binnen de club te onderzoeken. Hij zou aanwijzingen hebben gehad dat achter zijn rug om aandelen die de club volgens hem niet meer toebehoorden – omdat ze al aan hem waren verkocht – nadien door het oude bestuur ook nog eens aan Ye waren doorverkocht. Vandaar de aanklacht voor ‘valsheid in geschrifte’.
Pas later zouden hem ook signalen over omkoping hebben bereikt, waarbij naar zijn zeggen ook anderen in het vizier kwamen. Theyskens zou vermoeden dat de oude bewindsploeg voor Ye een belangrijke rol had weggelegd in het toekomstige beleid en dat hij op de hoogte moet zijn geweest van zijn ware intenties – lees : het omkopen van spelers en het opstrijken van gokwinsten. Vandaar de aanklacht voor ‘bendevorming’. Het parket onderzoekt de aanklachten.
Dat Theyskens Vets viseert, valt in essentie buiten het corruptieaspect aan de zaak-Ye. De huidige voorzitter voelt zich vooral persoonlijk bedrogen door zijn voorganger wegens de vermeende dubbele verkoop van de club en wil dat rechtgezet zien. Vets zegt over voldoende documenten en attesten te beschikken die bewijzen dat Theyskens overal perfect van op de hoogte was. Hij antwoordde op zijn beurt met een klacht tegen Theyskens wegens laster, iets wat ook advocaat Chris De Nijn nu doet. De Nijn gaf op 15 juni zijn ontslag als interimvoorzitter en vindt dat Theyskens zijn reputatie heeft beschadigd door even ook een klacht tegen hem in het vooruitzicht te stellen.
Dat Paul Put wordt geviseerd, is niet helemaal verwonderlijk : hij was het die Ye bij Lierse introduceerde. Via de makelaars René Vijt en Walter Mortelmans wist Put dat overnamepogingen van de Chinees bij Germinal Beerschot op niets waren uitgedraaid. Hij wist ook, eind 2004, dat er problemen waren met de door Theyskens beloofde investeringen in Lierse. Put kende Ye en Ye kende Put.
Megalomaan
“De meest verrassende naam in het kwartet van aangeklaagden is ongetwijfeld die van Gaston Peeters”, schreef een Antwerpse krant vorige week. Het tegendeel is waar. Niet alleen hield Peeters de ware toedracht van zijn contacten met Ye en Allatta verborgen, sinds zijn intrede in het voetbal, ruim vijftien jaar geleden, doen de wildste verhalen over hem de ronde. Dat hij in mei 2003, na de vereffening van Lommel, überhaupt nog bij een club aan de slag kon, mag een wonder heten.
Gaston Peeters stapte in het profvoetbal als manager van Lommel in 1998. Dat gebeurde op voorspraak van Herman Vermeulen, die van zijn vriend Lei Clijsters de vraag had gekregen of hij iemand kende met kwaliteiten voor de vacante positie. Die mocht hij, als trainer, zelf invullen. Vermeulen had begin jaren negentig als assistent van Clijsters gewerkt bij Patro Eisden en was nadien hoofdtrainer geworden van bevorderingsclub Kermt. Daar had Gaston Peeters zich op dat moment opgewerkt tot voorzitter. Tussen Vermeulen en Peeters klikte het, al praatten beide mannen niet meer met elkaar toen Clijsters met zijn vraag kwam : volgens Vermeulen had hij het onvoldoende voor hem opgenomen toen Kermt hem na goed een jaar ontsloeg. Korte tijd later ontsloeg Kermt ook Peeters. Vermeulen werd assistent van Clijsters bij AA Gent en Peeters trok naar KTH Diest. Ook daar werd hij na amper een jaar weggejaagd. Telkens luidde het verwijt : megalomaan.
Ook buiten het voetbal vergaarde Peeters zich toen al een dubieuze reputatie. Tot midden jaren negentig was hij filiaalhouder van een kantoor van de Bank van Breda in Stokrooie, een deelgemeente van Hasselt en zijn ouderlijke dorp. Van de ene op de andere dag sloot het kantoor en stond hij op straat. Naar verluidt omdat hij ongeoorloofde risicobeleggingen had verricht met het geld van klanten. Nadien probeerde hij een keten van frituren uit te bouwen, maar daar stapte hij uit, zijn partner achterlatend met de schulden. Tijdens zijn periode bij Kermt bleek na diefstal van zijn Mercedes Cabrio, voor het voetbalstadion, dat de wagen niet als Cabrio was verzekerd. En vorig jaar nog werd hij genoemd in een zaak van rouwkoop.
Maar “hij kon zo mooi praten” en Peeters, een vrijgezel die tot het overlijden van zijn vader vorig jaar inwoonde in het ouderlijke huis, kwam steeds weer op zijn pootjes terecht. Zowel bij Lommel, waar hij zijn huidige vriendin leerde kennen, als bij Lierse stond hij niet als werknemer op de loonlijst, maar werkte hij als (schijn)zelfstandige op factuur. Steeds keert weer in de verhalen dat hij bedragen factureerde waar niemand controle op had, en dat hij financiële engagementen aanging die zijn clubs niet konden dragen. Kenmerkend was zijn vluchtgedrag als er zich problemen voordeden : dan liet hij antwoorden dat hij op reis was.
Vaak zát hij ook in het buitenland : uit zijn jarenlange transferbeleid blijkt een grote voorliefde voor spelers uit Oost-Europa, vooral Kroaten. Misschien, zo klinkt het, moet het parket maar eens nagaan of Peeters’ bezittingen wel in verhouding staan tot zijn mogelijke inkomsten als manager van bescheiden clubs als Lommel en Lierse. Overigens deed Peeters zijn transfers deze zomer in Kroatië telkens in aanwezigheid van Leo Theyskens, die een kranenbedrijf heeft in Zagreb en vertrouwd is met de regio. De voorzitter/zakenman liet toen meermaals optekenen dat bij de transacties niets onoorbaars is gebeurd.
Bij de onderhandelingen tussen Gaston Vets en Ye was Peeters nooit betrokken. Wel was hij de man die de Chinees opving wanneer die wedstrijden van Lierse bezocht. Tussen Vets en Peeters was het toen al koude oorlog. Meer dan eens is de ex-voorzitter in razernij ontstoken in de directiekamer als zijn manager weer eens afspraken niet was nagekomen of niet thuis had gegeven. Herhaaldelijk heeft hij op het punt gestaan hem te ontslaan. Toch kon er nadien onder Theyskens nog een promotie af, alvorens hem uiteindelijk de wacht werd aangezegd. “Peeters functioneerde niet als manager”, klinkt het in Lier. “Hij deed zijn werk niet. Eigenlijk is hij gewoon een luierik.”
Of er meer aan de hand is, moet het parket nu uitmaken. l
JAN HAUSPIE
HERHAALDELIJK WILDE VETS GASTON PEETERS ONTSLAAN.
GASTON PEETERS GING FINANCIëLE ENGAGEMENTEN AAN DIE ZIJN CLUBS NIET KONDEN DRAGEN.
