Aimé Anthuenis is geen trainer meer van Lierse. Zijn opvolgers moeten nu proberen van de batterij spelers een ploeg te maken. Kroniek van een aangekondigd ontslag.

Nog voor ze zaterdagavond van de bus stapten die hen terugvoerde van Westerlo, hadden de spelers van Lierse door dat er een trainersontslag in de lucht hing. Op dat moment, anderhalf uur na de wedstrijd, had de sportieve cel – voorzitter Maged Samy, CEO Neel De Ceulaer en technisch directeur Herman Helleputte – de beslissing al genomen.

Dat Aimé Anthuenis bij Lierse ontslagen zou worden, was geen verrassing. De vraag was alleen wanneer dat zou gebeuren. Dat het een aangekondigd ontslag betreft, heeft te maken met de uitgesproken ambities van sterke man Maged Samy, die er voor het seizoen geen geheim van maakte dat hij een plaats in play-off 1 ambieerde. Nog belangrijker was wat zich in het tussenseizoen afspeelde. Toen stelde Maged Samy, een paar weken na het behalen van de kampioenstitel, aan Anthuenis voor om trainer te worden van zijn Egyptische club FC Wadi Degla. Anthuenis zag dat niet echt zitten, waarop de voorzitter dan maar zijn contract bij Lierse met een jaar verlengde. Voor de spelersgroep was dat een signaal dat de grote man niet echt in de trainer geloofde, maar geen andere durfde aan te stellen, uit schrik dat hij zich onpopulair zou maken door de trainer van de kampioensploeg te ontslaan. Het gevoel dat An-thuenis niet de eerste keus was, is sinds dat moment op het Lisp niet meer weg geweest.

Toch heeft Maged Samy zich nog erg ingespannen om te tonen hoezeer hij achter zijn trainer stond. Alsof hij daarmee zichzelf wilde overtuigen dat hij toch de juiste beslissing genomen had. Na de nederlaag op KV Mechelen werd hem gevraagd of Anthuenis op korte termijn als trainer zou aanblijven op het Lisp. “Niet op korte termijn, maar voor het hele seizoen. Aimé doet hier het seizoen uit”, zei hij toen heel overtuigend. Zo overtuigend ook dat andere bestuurders en de spelers lang hun onvrede voor zich hielden. Het gevolg was dat op het gesprek dat de spelers een paar weken geleden vroegen bij een aantal clubverantwoordelijken, het ontslag van de trainer niet gevraagd werd.

Geen automatismen

Het grootste verwijt aan Anthuenis is dat hij, met de kern van de kampioensploeg van vorig seizoen, plus acht nieuwe spelers – onder wie een handvol internationals – slechts 1 op 21 haalde. Ook de manier waarop Lierse vanaf de eerste speeldag (niet) voetbalde, deed pijn aan de ogen. Of het nu tegen Sint-Truiden, Standard, Kortrijk of Westerlo was, telkens leek na afloop de tegenstander een wereldploeg.

Voor het seizoen vroeg eigenaar Maged Samy de spelers wat Sint-Truiden meer had dan Lierse. Het antwoord werd al duidelijk op de eerste speeldag, toen Lierse naar Stayen trok. Wat STVV meer had, was een vast systeem, gebaseerd op veel tactische trainingen, herhalingen, en een trainer die zijn spelers motiveerde en een goed gevoel gaf. Lierse leek een verzameling eilandjes, die moesten hopen op een bal die goed viel of op een man die met een goeie actie het verschil zou maken. Op de wedstrijd tegen Gent na gebeurde dat niet.

Zaterdag werd verwezen naar het kantelmoment toen Mattia Notari op het halfuur naar de kleedkamer werd gestuurd, maar wie objectief toekeek, wist wel beter: vanaf de eerste minuut liep Lierse opnieuw hopeloos achter de feiten aan.

“Door onze manier van spelen maakten wij van Westerlo een fantastisch team”, zei Maged Samy achteraf op Lierse TV. Om er veelbetekenend aan toe te voegen: “Als je de spelers hebt, maar geen team, is dat het probleem van de trainer. Anthuenis is een goeie trainer, maar misschien niet voor Lierse.”

Verbazend was dat gebrek aan samenhang niet. Op automatismen of tactiek heeft Lierse nooit getraind. In tweede klasse was dat niet nodig. Daar had het voldoende ervaring en klasse om het verschil te maken. De verdienste van Anthuenis toen was dat hij een paar pionnen herschikte, waardoor Lierse minder tegengoals slikte, en het ongeslagen de competitie uitspeelde. In eerste volstonden de ingevingen van het moment niet meer. Anthuenis vroeg wel eens bepaalde dingen, zoals druk zetten, maar wie dat moest doen en in welke sector, en hoe dat moest gebeuren, vertelde hij er niet bij.

De eerste wedstrijden liep de nog steeds razendsnelle maar kleine Tomasz Radzinski als enige diepe spits achter ongrijpbare lange ballen aan. Navraag leerde dat die lange ballen door de trainer gevraagd werden. De laatste weken koos Anthuenis wel meer voor combinatievoetbal, maar van automatismen kon met de vele wissels – ook ingegeven door de vele blessures achterin – geen sprake zijn.

Nooit genoeg spelers

Het liefst, zei hij een aantal weken geleden zelf over zijn manier van werken, speelde hij met een vast team en gaf hij spelers vertrouwen. Bij Anderlecht en Genk kon men Anthuenis’ basiself zo goed als van tevoren op papier zetten. Bij Lierse zorgde hij doorlopend voor verrassingen in de ploegopstelling, zelfs voor zijn eigen spelers.

Al in de voorbereiding zorgden die verschuivingen voor onvrede. Toen Mohamed Dodo Elgabas – als spits vorig seizoen voor het eerst opgeroepen voor de Egyptische nationale ploeg – in de voorbereiding plots als rechtsback moest spelen, ging die al half in paniek zijn beklag doen bij het bestuur. Het meest schrok Gunter Thiebaut. Vorig jaar aangetrokken als spits, maar in het tussenseizoen door An-thuenis enkel nog bruikbaar genoemd als verdedigende middenvelder. Twee weken voor het einde van de mercato, nadat Thiebaut van technisch directeur Herman Helleputte te horen gekregen had dat hij niet weg moest, stelde de trainer de Pajot op training centraal in de verdediging op. Toen die achteraf uitleg ging vragen, liet An-thuenis – eerlijk – blijken dat hij niet van plan was nog vaak een beroep te doen op Thiebaut en dat hij mocht vertrekken als hij zich elders kan verbeteren.

Een week voor het einde van de transferperiode werd Thiebaut, net als Ahmed Samir, Timothy Dreesen en Nderim Nedzipi bij Maged Samy geroepen. De voorzitter probeerde hen te overtuigen om weg te gaan. Op Samir na zijn ze nog op het Lisp. Twee weken later startte Thiebaut tegen Gent niet alleen in de basis, hij was na de vervanging van Garry De Graef zelfs even kapitein. Op Westerlo kon hij, na het wegsturen van Notari, zijn ervaring van die ene training als centrale verdediger gebruiken. Hij deed dat niet eens slecht.

Nog in zijn laatste wedstrijd verraste An-thuenis zijn eigen spelers toen hij de ploeg bekendmaakte. Wesley Sonck, aangetrokken om in de zestien meter gevaarlijk te zijn en goals te maken, wist niet wat hij hoorde toen hij zijn naam bij de middenvelders hoorde vallen. Lance Davids, Zuid-Afrikaans international en op zijn best rechts op het middenveld, als centrale middenvelder of desnoods als rechtsback, was in het Kuipke linksback, waardoor Lierse tegen Westerlo zonder linksvoetigen startte.

Toen Anthuenis jaren geleden bondscoach werd van de Rode Duivels, merkte iemand die hem goed kende ironisch op: “Eindelijk zal hij nu genoeg spelers hebben.” Vanaf dag één van de voorbereiding drong Anthuenis aan op het binnenhalen van nieuwe spelers. Sommigen die hij graag wilde, kreeg hij ook. Een van die spelers was Joseph-Désiré Job. Na de vakantie stond hij conditioneel nergens, maar toch mocht hij aan de competitie beginnen ten koste van ‘eigen product’ Jurgen Cavens. Anthuenis kreeg ook Benjamin Nicaise en Wesley Sonck, wiens fysieke tests uitstekend waren en die vorige week door Maged Samy nog een fantastische speler genoemd werd. Op de vraag waarom hij hem dan niet al in juli haalde, toen zijn naam op het Lisp viel, zei Samy veelbetekenend: “Sonck is een heel goeie, maar ook een heel dure speler. Die haal je alleen wanneer je echt wanhopig bent en beseft dat je niet zonder hem kan.”

Andere nieuwkomers koos het bestuur, maar zonder dat voortdurende aandringen zou Lierse tijdens de afgelopen mercato niet zo veel nieuwe spelers hebben gehaald, wordt na lang aandringen toegegeven.

Human club

Waar Anthuenis vanaf het begin wel oog voor had, waren de tekortkomingen van zijn kern. Door onophoudelijk om versterking te roepen, stuurde hij zijn spelers met weinig vertrouwen naar de eerste veldslagen. Het gevoel ‘wij zijn niet goed genoeg voor de trainer’ leefde heel sterk. Anthuenis deed ook weinig om dat gevoel weg te nemen. Hij praatte amper met zijn spelers, vond dat goedbetaalde profs met wissels en wijzigen moesten kunnen omgaan.

Anthuenis geloofde niet echt in de mogelijkheden van de kampioensploeg van vorig jaar. Alleen had Maged Samy vorig seizoen beloofd dat wie meewerkte aan de promotie, als beloning mocht blijven in eerste klasse. Daarom werden bijna alle contracten na de promotie automatisch verlengd. Maged Samy is, zo zeggen ingewijden, een man van zijn woord. Wat hij belooft, voert hij ook uit.

Het voorbeeld van Thiebaut, zegt Maged Samy, toont aan dat alle spelers bij Lierse eerlijk hun kans krijgen. “Lierse is a human club. Wij behandelen al onze spelers goed, en vinden het normaal dat ze hun werk in ideale omstandigheden kunnen doen. Het enige wat ik terugeis, is dat ze niet over de rode lijn gaan en het publiek bespelen, waardoor de mensen gaan morren. Wie dat doet, mag gaan.”

Dus liet hij afgelopen weekend de kleedkamers op Kessel uitbreiden, opdat geen speler zich elders zou moeten omkleden. “Maged is een sociale vent”, zegt CEO Neel De Ceulaer daarover. “Hij moet ze allemaal betalen. Als hij dat wil, is dat zijn keuze.”

Het werken met 33 man leidde noodzakelijkerwijs tot het opsplitsen in twee, drie groepen. Wie in de competitie niet startte, krijgt een midweekwedstrijd (vorige week op Zwarte Leeuw, daarvoor op Westerlo) om het ritme te behouden, en ook een aangepast trainingsprogramma. Na elke wedstrijd wordt de indeling opnieuw bekeken. Dat was vooral extra werk voor Eric Van Meir, die het papierwerk verzorgt, en teammanager Donato Lallo, die de whereabouts moet bijhouden.

Het trainen in twee of drie groepen maakt het nog moeilijker om een groepsgevoel te creëren. Afgelopen zaterdag klaagde Tomasz Radzinski er nog over dat hij niet alleen in een match niet scoort, amper kansen creëert en slechts weinig bruikbare ballen krijgt, maar dat hij ook op training hooguit vier of vijf keer in spelsituaties de bal krijgt zoals het er in een match aan toe zou kunnen gaan.

Dat Radzinski – die de voorbije weken de pers uit de weg was gegaan – zaterdag aanvaardde om te spreken en in beleefde bewoordingen liet aanvoelen het met een en ander niet eens te zijn, was de druppel die de emmer deed overlopen. Radzinski heeft bij Lierse een uitstekende relatie met Maged Samy en met Herman Helleputte, de man die zijn carrière destijds bij Germinal Ekeren lanceerde. Met Radzinski’s kritiek – een te grote groep, te weinig automatismen, te vaak achter een ongrijpbare lange bal moeten aanlopen, te weinig vertrouwen gegeven aan de kampioensploeg, met name aan Cavens die hem op het veld blindelings vindt – moeten Anthuenis’ opvolgers nu aan de slag.

Eric Van Meir en Chris Janssens krijgen de tijd om beterschap te brengen, en hebben ook toestemming van boven om betere werksituaties te creëren, desnoods via het opdelen van de kern van 33 man in twee groepen, al moet er voor iedereen een sluis openblijven van de ene naar de andere. Zij zullen ook keuzes moeten maken bij het samenstellen van de basiself. Op het einde leek het alsof Anthuenis iedereen – of toch vele van de nieuwkomers – wilde tevredenstellen. Dus stelde hij zijn drie diepe spitsen – Radzinski, Sonck en Peter Kovacs – samen op, waardoor er één (in dit geval Sonck) op het middenveld moest postvatten en het evenwicht opnieuw zoek was.

In stilte hoopt het bestuur dat Van Meir en Janssens er snel in slagen een vast team en een herkenbaar spelconcept te kneden en daarmee resultaten te boeken. Pas als dat tegen het einde van de heenronde niet gelukt is, zei Maged Samy, komt het aantrekken van een andere hoofdtrainer ter sprake. Van het opbranden van Van Meir of Janssens kan geen sprake zijn. Met hen wil de club ook de komende jaren, in welke functie dan ook, doorgaan.

door geert foutré

Dat Aimé Anthuenis bij Lierse ontslagen zou worden, was geen verrassing. De vraag was alleen wanneer dat zou gebeuren.

De manier waarop Lierse vanaf de eerste speeldag (niet) voetbalde, deed pijn aan de ogen.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content