Wat een schijnvertoning is het telkens weer om voorzitters en bestuurders geregeld te zien vergaderen in het bondsgebouw! Dan wordt er gesproken over collegialiteit en loyaliteit, over ethiek en respect, over deontologie en begrip. Maar vanaf het moment dat de deur wordt dichtgeklapt, wentelt iedereen zich weer in zijn eigen wereldje en worden alle stille afspraken verkracht.
Hoe schaamteloos is het niet dat Germinal Beerschot vorige week in een vreemde blitzoperatie Glen De Boeck benaderde en meteen contracteerde? Trainers die bij hun club net een nieuw contract tekenden, laat je uit fatsoen gewoon met rust. En hoe wordt dat soort verhaaltjes telkens weer aan de buitenwereld verkocht? Glen De Boeck die toevallig Germinalvoorzitter Herman Kesters belt in verband met een grasmachine en een dag later de overstap maakt naar het Kiel. Alsof mensen zo naïef zijn om dat te geloven. Wat een ontluisterend schouwspel, wat een pijnlijk gebrek aan niveau.
Vorige week dinsdag toefde Glen De Boeck nog in Lissabon om voor Cercle Brugge de transfer van twee jonge voetballers van Sporting Lissabon af te ronden. Donderdagavond was hij samen met Frans Schotte uitgenodigd om aan een debat deel te nemen. De Boeck belde de voorzitter van Cercle Brugge of hij hem voordien even kon zien. En lichtte hem dan in over het akkoord met Germinal Beerschot. Schotte, die finan-cieel ver was gegaan om De Boeck verder aan Cercle te binden, voelde de grond onder zijn voeten wegzakken. Hij is te fatsoenlijk om nu in de media met modder te gooien.
Natuurlijk staat het een trainer puur theoretisch vrij om met andere clubs te praten als er een opstapclausule in zijn contract staat. De Boeck deed dat in de zomer van 2009 al toen hij met RC Genk sprak en hij zou later, na het ontslag van Aimé Anthuenis bij Germinal Beerschot, ook al op een subtiele manier zijn belangstelling hebben laten blijken. Het maakt deel uit van dit tijdsbeeld: we leven in een wereld van opportunisme.
Maar hoe kan een trainer, die maanden over een nieuw contract praatte en met de hulp van advocaten ieder detail uitspitte, een paar weken later zomaar naar een andere club gaan, alsof er niets aan de hand is? Hoe is het mogelijk dat een trainer die nog onder contract ligt en niet eens zijn ontslag gaf, op een persconferentie zijn nieuwe werkgever bekendmaakt? En met welke ethische codes stapt een trainer door het leven die zonder scrupules een deel van zijn technische staf benadert om mee de overstap te maken? Mooi is het om zo je dankbaarheid te tonen tegenover een vereniging die je de kans gaf om als hoofdtrainer te debuteren en je ook in moeilijke momenten steunde.
Natuurlijk heeft Glen De Boeck bij Cercle Brugge uitstekend werk verricht. Hij stond lang garant voor avontuurlijk en herkenbaar voetbal en kwam, los van een paar kleine kantjes, goed over. De Boeck bracht nieuw bloed in de starre trainerswereld, een moderne coach met uitstraling en charisma. Juist dat maakt de kronkel die Glen De Boeck nu maakt zo teleurstellend. Geen principes, geen fatsoen, geen moraliteit, maar gewoon het eigenbelang. De Boeck sleurt er familiale problemen bij terwijl hij een paar maanden geleden in Westkapelle een huis had gekocht om niet meer elke dag op en neer te hoeven rijden.
Bij Germinal Beerschot komt Glen De Boeck terecht in een wespennest. Interne strubbelingen, machtsspelletjes en het onvermogen om een uitgebalanceerde spelersgroep samen te stellen verhinderden tot dusver dat Antwerpen de club kreeg die het verdient. Spelers bleken er al even grote wegwerpartikelen als trainers, een elementaire vorm van beleefdheid bestaat niet.
Niets wijst erop dat het nu anders wordt. De manier waarop er met Jos Daerden werd omgesprongen, is daar een pijnlijk voorbeeld van: eerste kreeg de Limburger te horen dat hij diende te vertrekken, mocht vervolgens misschien toch blijven en mag nu alsnog opkrassen. Over de vraag hoe je zo mensen emotioneel beschadigt, denkt niemand na. Daarvoor heb je fijnzinnigheid en intelligentie nodig. Sociale intelligentie. En die ontbreekt niet alleen in de voetbalwereld.
door JACQUES SYS
Geen fatsoen, geen principes, gewoon het eigenbelang.
