Vorige week liet Standardvoorzitter Roland Duchâtelet weten dat hij een inschattingsfout heeft gemaakt door het vertrek van trainer Mircea Rednic aan te kondigen de dag nadat de Rouches een Europees ticket pakten. Eerder verkeek ook Patrick Decuyper zich zwaar op de reacties van de aanhang van Zulte Waregem toen de plannen om naar Antwerpen te verhuizen uitlekten. Het is alsof zakenmensen in hun drang om clubs naar hun hand te zetten zich soms niet kunnen verplaatsen in de gedachtewereld van hun supporters. Ook Bart Verhaeghe moest een en ander bijsturen toen hij vorig seizoen op een gegeven moment merkte dat het product Club Brugge beschadigd raakte en blauw-zwart dreigde uit te groeien tot een emotioneel kruitvat. Hij deed het zowel naast als op het veld. Met het professionaliseren van de communicatie en de komst van Timmy Simons.

Dat Roland Duchâtelet ootmoedig schuld bekende, is niet gebruikelijk in het voetbalmilieu. Bestuursleden stappen doorgaans met een aura van onaantastbaarheid door het wereldje en schuiven kritische kanttekeningen over hun beleid af op de pers. Sterker zelfs: analyses worden met een vergrootglas gelezen en vaak worden er zaken geïnterpreteerd die er niet staan. Als de toon van de berichtgeving hen niet aanstaat, komt er een boycot. Het tekent de steeds toenemende zenuwachtigheid in een wereldje zonder zelfkritiek. Het onvermogen om met kritiek om te gaan is een Belgisch fenomeen. Een grote verantwoordelijkheid ligt er bij de perschefs om in deze omstandigheden het hoofd koel te houden. Dat kan alleen als ze van bovenaf de nodige bevoegdheden krijgen.

Ook voetballers stellen zichzelf zelden ter discussie. Als ze niet spelen, is dat de schuld van de trainers. Het zal ook dezer dagen blijken als een aantal spelers, die elders een nieuwe kans krijgen, hun verhaal gaan afsteken. Maar ook die trainers steken nauwelijks de hand in eigen boezem, alsof het een teken van zwakte is als ze schuld moeten bekennen. In een lange carrière hebben we het één keer anders meegemaakt toen de illustere Antwerpenaar Rik Pauwels, destijds trainer van Beveren, na een 0-2-nederlaag tegen Antwerp uit de kleedkamer stapte en de pers toesprak met de legendarische woorden: “Heren, ik heb tactisch gefaald.”

Juist in Beveren wordt deze zomer een totaal nieuwe ploeg uit de grond gestampt. Er zijn al 14 transfers gerealiseerd, trainer Glen De Boeck heeft op dit moment de beschikking over 24 spelers uit 14 landen. En zijn transferhonger lijkt nog niet gestild. Een moeilijke opgave wordt het om uit deze smeltkroes van culturen een elftal te metselen. Op het einde van de jaren zeventig behaalde Beveren zijn grootste successen met een typeploeg waarin er acht Belgen stonden.

Maar de tijden zijn veranderd. Clubs hebben het moeilijk om het hoofd boven water te houden en het seizoen zonder exploitatieverlies af te sluiten. Een aantal verenigingen zit met een overschot aan spelers. Ook daardoor kan het transfergeweld pas losbarsten als er eerst wordt verkocht. Een verouderde accommodatie belet clubs bovendien te groeien, stadiondossiers blijven muurvast zitten omdat iedereen in dit land de kans heeft om eender wat te blokkeren. In die zin beleeft het Belgisch voetbal volgende week woensdag wel een historisch moment als AA Gent in een vriendschappelijke wedstrijd tegen VfB Stuttgart zijn gloednieuwe arena opent. Precies 25 jaar geleden was de club bijna failliet. De manier waarop ze een financiële zuiveringsactie hebben doorgevoerd, is een verdienste die de Gentse opperhoofden Ivan De Witte en Michel Louwagie niet kan worden afgenomen. Het valt voor de Buffalo’s te hopen dat ze op een kruispunt in hun geschiedenis op sportief vlak de aansluiting met de top weer vinden.

Hoe zien de nieuwe elftallen eruit? Het is langzamerhand een traditie dat Sport/Voetbalmagazine deze vraag stelt in een nummer dat twee weken overbrugt. Op 24 juli verschijnt dan onze competitiespecial. Het wordt het dikste nummer uit de geschiedenis van dit blad: 212 pagina’s! Met nog meer statistieken en met ook de voorstelling van de tweedeklassers. En uiteraard ook met die sterk geïllustreerde interviews en achtergrondstukken waarmee we ons willen blijven onderscheiden in deze wilde storm van woord en beeld.

DOOR JACQUES SYS

“Heren, ik heb tactisch gefaald.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content