Om van een wederopstanding te gewagen viel het debuut van de Rode Duivels onder bondscoach Dick Advocaat wat mager uit. Maar een resultaat is een begin. Meer mocht wellicht ook niet worden verwacht.
Man van de wedstrijd was Emile Mpenza en dat zegt veel over de 2-0 van België tegen Turkije. Toen Frankie Vercauteren hem in augustus na ruim twee jaar afwezigheid weer opviste, zei Lieven Maesschalck, de Antwerpse kinesist die zijn lichaam als geen ander kent: “Emile is altijd een man van momenten geweest. Om er een toekomst op te bouwen, zit er te weinig standvastigheid in.” Met andere woorden: wat hij vandaag presteert, zegt niets over morgen. Wanneer het volgend jaar vanaf september weer om de punten gaat (tot dan spelen de Rode Duivels alleen oefenduels, Estland uit vandaag inbegrepen), zal Mpenza 32 zijn en is het zeer de vraag hoe explosief hij nog is. Hetzelfde geldt voor Wesley Sonck.
Opvallend zaterdag was dat Mpenza niet woekerde met zijn krachten. Ook dat, zei Maesschalck, is een voorwaarde om zijn carrière nog een tweetal jaar op topniveau te laten duren. Mpenza kwam drie keer in scoringspositie en puurde daaruit twee doelpunten – een voor hem ook al ongewoon hoog rendement. Een vierde keer kreeg Marouane Fellaini hem net niet vrij voor het Turkse doel. Verder kwam de diepe spits weinig in het stuk voor, op een slordige kaats op Roland Lamah na, waardoor een potentiële counter snel in de kiem werd gesmoord.
Was de prestatie van Mpenza er geen om verregaande conclusies aan te verbinden, dan geldt dat ook voor heel de wedstrijd. Voor België zaten de wedstrijdomstandigheden dubbel mee. Kort voor de aftrap vernamen de Turken hun uitschakeling voor deelname aan het WK 2010 in Zuid-Afrika (wegens de winst van Bosnië-Herzegovina op Estland in de vooravond). Dat degradeerde het duel tot een wedstrijd zonder direct belang en haalde de drang om te winnen uit het Turkse spel. Vervolgens zette Mpenza de thuisploeg bij de eerste doelkans, randje buitenspel en met een gelukje (slechte controle), op voorsprong.
Toch holden de Rode Duivels vooral na de rust vaak achter een ongrijpbare bal aan. Als het waar is wat sommigen achteraf beweerden, dat Dick Advocaat België weer bewust heeft gemaakt van zijn typische kwaliteiten, dan zijn het zeker niet de kwaliteiten waarmee een voetballer snel bij Barcelona of Real Madrid geraakt. Wie sommige Belgische internationals daar al zag, was al meteen na zijn aanstelling door Advocaat met de voeten op de grond geplaatst. Na zaterdag werden de defensieve organisatie, de solidariteit en de vechtlust van het elftal geprezen – niet langer het ’talent’. Daarmee brachten de spelers in praktijk wat Vercauteren hen vergeefs op het hart had gedrukt: wérken, voor elkaar, niet tegen elkaar. Weg die smoking, het werkmanspak aan.
Er was een andere bondscoach nodig om die boodschap te doen aanslaan. Onder Vercauteren liep Mpenza er zowel op het oefenveld als in de spelersgroep apathisch bij. Nu scoort hij en spaart zijn lof voor de coach niet. Gesterkt door een resultaat krijgt die het krediet dat zijn voorgangers in gelijkaardige omstandigheden nooit zou zijn gegund. Mocht René Vandereycken of Vercauteren in de slotfase Lamah (een aanvaller) voor Gaby Mudingayi (een balafpakker) hebben gewisseld en de wedstrijd met drie verdedigende middenvelders hebben uitgespeeld, het zou hem niet in dank zijn afgenomen. Advocaat komt ermee weg.
Opvallend was dat de debuterende bondscoach het opnieuw niet kon laten zich in bedekte termen kritisch uit te laten over Fellaini. Op de vraag of hij er na deze wedstrijd uit was wat nu zijn beste positie is, aanvallende of defensieve middenvelder, antwoordde Advocaat sneller dan zijn schaduw: “Niet echt.” Waarna hij eraan toevoegde: “Ik vond hem beter toen hij hoger ging spelen.”
Advocaat gaf de Evertonspeler zaterdag alsnog toestemming om deze week op tandartsbezoek te gaan en de verplaatsing naar Estland te spijbelen. Hoe dat mag worden geïnterpreteerd, zal moeten blijken, maar het lijkt een gokje waard dat Fellaini plaats zal moeten ruimen voor Vincent Kompany zodra die weer fit is. Ook over Mehdi Carcela, die nog niet kon beslissen of hij voor België of Marokko kiest, slikte Advocaat zijn eerder gestelde ultimatum in. Het waren de enige toegevingen die hij deed vorige week.
door jan hauspie
Het lijkt een gokje waard dat Fellaini plaats zal moeten ruimen voor Kompany.
