Op 29 augustus begon het derde seizoen van de Bene League. Standard Luik pakte afgelopen seizoen de dubbel in België en kwam maar twee punten te kort om ook in de BeNe League zijn slag te slaan. Stilaan is het team België ontgroeid.

Het is in het bosrijke Alleurs, aan de terreinen van de Académie Robert Louis-Dreyfus, dat de meest succesvolle Belgische damesclub van de afgelopen jaren vijf keer per week verzamelen blaast. Standard Luik is naast viervoudig titelverdediger ook de huidige bekerhouder. In de relatief korte historie van het Belgische vrouwenvoetbal is de Luikse suprematie zowat de enige constante te noemen. Sinds haar ontstaan in 1971 (oorspronkelijk uit een basketbalclub) heeft de Luikse formatie zeventien landstitels binnengehaald. Vroeger als Standard Fémina, sinds de fusie twee jaar geleden officieel als Standard Luik. Vanaf toen is het verschil er alleen maar groter op geworden. In het tweede seizoen van de BeNe League was Standard opnieuw de enige Belgische ploeg die met de Nederlandse toppers Twente en Ajax meestreed om de prijzen.

In het kampioenschap-in-het-kampioenschap, dat om de Belgische titel, fietsten de Luikse dames Anderlecht los uit het wiel: twintig punten bedroeg de voorsprong. Een van de drijvende krachten achter dat succes is sinds jaar en dag Fery Ferraguzzi. De vedette van het Italiaanse voetbal maakte in 1980 de overstap van Lazio Roma naar Luik. “Toen ik in België aankwam, zei ik dat het vrouwenvoetbal hier twintig jaar achterliep”, zegt ze. “Nu is dat nog hooguit een jaar of vier.” (lacht) De 99-voudige Italiaanse international hield het in Luik 19 jaar vol als speelster en stippelt nu als technisch directeur de lijnen uit. Standard hoeft niemand iets te benijden, zegt ze. “De omstandigheden op de Académie zijn perfect. We kunnen gebruikmaken van de fitnesszaal, de synthetische velden en het medisch personeel. Bij veel vrouwenclubs merk je dat ze in naam wel verbonden zijn aan een mannenclub, maar in de realiteit alleen op hun eilandje toeven. Dat onderscheid tussen mannen en vrouwen speelt hier veel minder. Het bestuur staat achter ons, en als zijn agenda het enigszins toelaat, komt ook voorzitter Roland Duchâtelet geregeld een kijkje nemen.”

De publieke belangstelling is sterk wisselend, geeft Ferraguzzi aan. “Voor de topper tegen Twente haalden we 1000 toeschouwers, voor de mindere affiches zijn het er soms maar 150. Vorig seizoen speelden we elke vrijdagavond om 20.30 uur. Dat had als nadeel dat er dan grote concurrentie was van de tv en van het mannenvoetbal. Ook voor families met jonge kinderen werd het dan algauw te laat, waardoor we een groot supporterspotentieel misliepen. Door vanaf dit seizoen onze thuismatchen een uur vroeger af te werken, hopen we dat enigszins te counteren.”

Nieuw tijdperk

Voor spits Aline Zeler (31) stond het in de sterren geschreven dat ze ooit bij Standard zou terechtkomen. Zowel bij Standard als bij de nationale ploeg, waar ze vaak aanvoerster is, wordt ze geprezen om haar leiderscapaciteiten. Bovendien trainde ze zelf al jeugdteams en wil ze nu haar UEFA B-diploma behalen. “Ik heb het gevoel dat er langzaam een nieuwe tijdperk aanbreekt. Samen met ploeggenote Cécile De Gernier organiseer ik tegenwoordig voetbalkampen voor jonge meisjes. Er is voor hen veel meer mogelijk dan toen we zelf jong waren.”

Bijna twee decennia later heeft Zeler nog een doel voor ogen met de Belgian Flames. Nu de WK-droom van volgend jaar in Canada aan scherven ligt, zijn de pijlen gericht op het EK van 2017. Meteen de laatste grote afspraak van Zeler en haar generatie, die nog nooit een groot toernooi haalde. Ook daar zet het grote probleem van het Belgische vrouwenvoetbal zich echter door: er zijn maar een handvol ploegen met een goede opleiding. Het is in dat opzicht veelzeggend dat België een paar maanden geleden met zeven speelsters van Standard Luik aan de aftrap kwam. Geen goed teken, geeft ook Zeler aan. “Bij Standard hebben we de trainingsintensiteit stelselmatig opgebouwd, maar zolang de top niet breder wordt, kan ook het nationale elftal geen grote stappen zetten. Op zich hebben we wel een sterk collectief, maar we moeten het als amateurs opnemen tegen profspeelsters, die in onze buurlanden bovendien steeds talrijker worden. Hier zie ik dat niet onmiddellijk gebeuren. Bij Standard hebben we alle voordelen van een eersteklasser bij de mannen, behalve de salarissen.” (lacht)

Sneeuwbaleffect

Zo botst Standard Luik op zijn limieten. Als enige Franstalige topclub heeft het bij de jeugd wel een grote aantrekkingskracht op talentvolle speelstertjes, maar zo ontstaat ook daar het probleem dat er niet altijd genoeg tegenstand is. Standard probeert dat op te lossen door een snelle doorstroming. Er is immers niet alleen de A-ploeg in de BeNe League, er zijn ook nog elftallen in eerste en derde klasse. “In onze rekrutering kunnen we in alle windstreken, van Limburg over Brussel tot Henegouwen, talentjes opsporen”, zegt Ferraguzzi. “Er zijn ouders die zich daar veel inspanningen voor getroosten en drie keer per week driehonderd kilometer willen afleggen.”

Standard trok in het tussenseizoen een Nederlandse international en een paar Belgische speelsters aan, maar verder zijn de financiële middelen gelimiteerd. Het gehoopte sneeuwbaleffect rond het vrouwenvoetbal in België blijft, zonder succes van de Belgian Flames, immers uit. Bij gebrek aan media-aandacht tonen ook de sponsors amper interesse. Zo is de BeNe League er na twee jaar nog niet in geslaagd om een naamsponsor te vinden en is het enthousiasme in Nederland aanzienlijk geluwd. Het leidt tot vraagtekens achter het voortbestaan van die formule na volgend seizoen. Een weg terug naar een zuiver Belgische competitie is er niet meer, volgens Ferraguzzi. “Dan kiezen onze beste speelsters waarschijnlijk voor een profbestaan in het buitenland. Het zal óf de BeNe League zijn, of een aansluiting bij de Franse competitie. Daar is in het verleden al sprake van geweest, maar ik weet niet of ze in Frankrijk op ons zitten te wachten. Wat er ook gebeurt: we kijken niet naar de anderen, Standard zal altijd zijn eigen weg blijven gaan.”

DOOR JENS D’HONDT – BEELDEN BELGAIMAGE

“Bij Standard hebben we alle voordelen van een eersteklasser bij de mannen, behalve de salarissen.” Speelster Aline Zeler

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content