Hoe verklaart u dat spelers als Remacle, De Smet en Messoudi bij Gent faalden en bij hun nieuwe club bij de uitblinkers horen?

Michel Louwagie: “Door het verschil tussen AA Gent en die andere ploegen. Daar spelen veel zaken in mee: de pers, het publiek, de concurrentie in de groep, de druk van een grootstad… Niet iedereen kan daar even goed mee om.”

Ik kan me niet herinneren dat een vertrokken speler al in een interview heeft verklaard de fantastische sfeer bij Gent te missen.

“De meeste spelers die vertrokken zijn, wilden nochtans liever blijven. Zo slecht kan het hier dan toch niet zijn? Het is wel waar dat de mentaliteit in een kleedkamer steeds belangrijker wordt, daar gaan we in het vervolg meer rekening mee houden.”

Het is half december en nog steeds kampen enkele van uw spelers met overgewicht. Wanneer had u in de gaten dat er iets niet klopte?

“In juli, een week ver in de voorbereiding. We zijn tevreden dat Rednic dat nu aanpakt, daarvoor lag dat moeilijker. Je kan wel iets aangeven, maar het is altijd de coach die de baas blijft van het sportieve. Dat toont wat voor een speciale wereld voetbal is. Als gelijk welke van onze werknemers zijn job niet doet, pakken we hem bij de kraag. Maar je spelers, nochtans de bestbetaalde werknemers? Daar sta je soms machteloos in.”

Kan u tegenwoordig nog tijd vrijmaken om spelers te gaan bekijken in Midden-Amerika, zoals u vroeger bij onder anderen Ruiz heeft gedaan?

“Veel te weinig. Of daar een van de redenen ligt voor onze mindere transfers? Zelfs de grote clubs zetten tegenwoordig in op kleinere landen zoals Costa Rica, dus ons voordeel is daar sowieso weg. De wereldwijde tendens is er een van meer jeugdopleiding en we willen daarin volgen. Onmiddellijk in de ploeg raken zal moeilijk zijn voor jonge spelers, eerst elders rijpen moet wel kunnen. Het is dus aan onze jongeren om zich eens af te vragen waar ze dan best af zijn.”

U heeft de afgelopen jaren enkele Spanjaarden naar Gent gehaald. Melli en López zijn intussen weer vertrokken, Arzo en Cendrós verkommeren in de B-kern. Hoe evalueert u hun inbreng?

“Ze hebben ons iets gegeven, maar niet wat ik ervan verwacht had. Aan Melli hebben we uiteindelijk de beste zaak gedaan, bij de anderen was het te weinig. We hebben ons verkeken op de Spaanse markt: het niveauverschil tussen de Spaanse top en de jongens die voor ons haalbaar waren, eerder tussen Primera en Segunda División in, is te groot gebleken. In die zin onderschat men de Belgische competitie soms.”