Drie keer kwam hij in Genk-Standard dicht bij een doelpunt, maar scoren deed Elyaniv Barda niet. Topschutter werd hij dus ook niet. Wel was zijn eerste seizoen voor Genk succesvol.

Elyaniv Barda: “Deze wedstrijd was typisch voor ons seizoen: goed spelen en verliezen. Ik hoop dat het volgend seizoen beter zal gaan.”

Dus je speelt hier dan nog?

“( lacht) We zullen zien. Je weet nooit in voetbal.”

Russische clubs hebben belangstelling getoond, in de Israëlische pers circuleren de namen van Anderlecht, Club Brugge en Standard, volgens je advocaat volgen Spaanse clubs je en Genk wil je contract aanpassen. Keus genoeg, zo lijkt het.

“Maar er is nog niks concreet. Ik wacht op het aanbod van Genk en dan zullen we zien.”

Vanwaar komt telkens die belangstelling voor of van Spanje? Je advocaat zei van bij het begin al dat ploegen van ginder je zouden volgen?

“Voor ik naar Genk kwam, kon ik naar Almería, maar het was niet serieus genoeg, waardoor het niet door is gegaan.”

Je hecht er naar verluidt belang aan dat je kinderen in een warm klimaat zouden opgroeien in plaats van hier. Is dat zo?

“Ik denk daar niet te veel aan. Mijn kinderen raken het hier gewoon en ik ben gelukkig.”

Genk speelt geen Europees voetbal. Speelt dat mee in je eventuele beslissing?

“Ja. Ik heb de laatste vijf, zes jaar elk jaar Europees gespeeld met de Israëlische clubs waarvoor ik voetbalde. Een jaar zonder Europees kan ik overleven, maar het is van de andere kant wel belangrijk voor mijn ontwikkeling, dus we zullen zien.”

Dit seizoen scoorde je meer dan men van je gewend was in Israël. Dat is des te opmerkelijker omdat onze competitie zwaarder heet te zijn dan de Israëlische. Hoe verklaar je dat?

“Ik gaf niet zoveel assists, terwijl ik meestal meer assists geef dan doelpunten maak. Vorig seizoen maakte ik er ook wel negentien, hoor, tien in competitie en de rest in de beker en de UEFA-cup of de voorrondes. Maar in de competitie maakte ik er hier meer, ja, dat is waar. Hier trainen we ernstiger en vaker dan ik gewend ben. Ik heb meer kracht en ik denk sneller.”

Hoe schat je je collega’s in de topschutterslijst in?

“Ik vind ze allemaal van een goed niveau. Maar ik vind dat Malki de titel verdient omdat hij bijna de hele tijd bovenaan heeft gestaan. Alleen op het eind heeft hij het wat laten afweten.”

Jij in Charleroi, waar je rood kreeg en vervolgens één wedstrijd geschorst was.

“Ik geef er niet zo om. Ik heb al eerder gezegd: ik geef liever een pass dan de hele tijd voor doel te staan. Ik speel ook niet altijd als diepe spits, maar erachter links of rechts. Bovendien was onze wedstrijd tegen Brussels afgelast en kregen we 5-0-forfaitcijfers. In het begin van het seizoen stond ik ook niet in de eerste elf. Daar moet je ook rekening mee houden.”

Moet jij niet te veel werk opknappen voorin? Kom je beter tot je recht in een 4-4-2 dan in een 4-3-3, zoals nu?

“Weet ik niet. Het hangt bovendien van veel af. Ook van de tegenstander. Ik speel graag achter een grote nummer negen, maar ook alleen voorin, zoals vandaag, hoor.”

Wat verandert er voor jou met Van Geneugden als trainer in plaats van Broos?

“Het zijn allebei goede trainers, maar de mentaliteit is nu anders. Van Geneugden laat je vrij spelen en je kwaliteiten tonen. Hij stopt je niet in een keurslijf.”

Hoe heb je 60 jaar Israël gevierd?

“Ik ben gewoon in Antwerpen iets gaan eten met Itzhaki en vrienden. Meer niet.”

Hoe kijk jij aan tegen de politiek situatie?

“Ik hoop dat we goede en vredige jaren krijgen en ik hoop dat er een oplossing komt. Maar meer wil ik daar niet over kwijt. Ik vertrek nu naar Israël om te rusten en wie weet, ook wat op het strand te gaan liggen. Ik voel dat ik eraan toe ben ( lachje).”

RAOUL DE GROOTE