Aan de zijde van ervaren rot Evi Van Acker is de Oostendse zeilster Emma Plasschaert aan een opmerkelijke opmars in de olympische Laser Radialklasse bezig. Maar voor de 20-jarige West-Vlaamse blijft het zoeken naar een evenwicht tussen het realiseren van haar ultieme droom – deelnemen aan de Olympische Spelen in Rio de Janeiro (2016) – en haar studies Geomatica aan de UGent.
Woensdag 25 juni 06:30
Wakker worden! Normaal ben ik geen vroege vogel, maar ik heb examen en ik wil er nog wat laatste feitjes instampen. Ontbijten doe ik met muesli, platte kaas en gedroogd fruit. Kwestie van het brein optimaal klaar te stomen voor mijn laatste examen.
08:30
Het examen begint. Als voorbeeldige studente ben ik goed voorbereid, met wat eten en een flesje water ben ik voldoende gewapend voor een lange proefwerksessie. De vragen vallen goed mee, normaal gezien mag dit examen geen enkel probleem vormen.
11:00
De examens zijn gedaan. Helaas is er geen tijd voor een feestje, want morgen vertrek ik op stage naar Rio de Janeiro, waar in 2016 de Olympische Spelen georganiseerd worden. Deze zomer gaan we er in totaal zes weken het olympisch water verkennen, want de wind, de stroming en de golven zijn overal anders. Door al het studeren heb ik veel te weinig op voorhand kunnen regelen. Tijd om alles zorgvuldig in te pakken.
13:00
Middageten om de dag door te komen. Zoals altijd: veel calorieën en weinig vet.
14:00
Ik begin aan mijn laatste krachttraining op Belgische bodem. Met dit warme weer is het puffen en blazen in de fitnessruimte, die ondertussen mijn tweede thuis geworden is.
16:00
Tijd voor, opnieuw, veel proteïnen. De voorbije maanden stonden er weinig wedstrijden op het programma, waardoor ik op een andere manier spieren moest kweken. Het gevolg: eindeloos lange sessies in de gym en vieze drankjes moeten innemen.
17:00
Ik regel mijn achterstallige papierwerk. Ik zoek ook nog mijn laatste spulletjes bij elkaar voor een lange reis naar Rio de Janeiro. De lijst lijkt wel eindeloos: zeilen, kompas, sportdrankjes, zeilkledij, touwen… Ik moet opletten dat ik niets vergeet.
18:00
Mijn laatste Belgische avondmaal. Mama komt voor de gelegenheid speciaal uit Oostende, zodat we nog eens samen kunnen eten. Een leuk vooruitzicht.
21:00
Het is nog vroeg, maar toch is het nu al tijd om in bed te kruipen. Morgen moet ik opnieuw vroeg opstaan om de trein naar de luchthaven van Zaventem te nemen. Na een lange dag ben ik vermoeid, maar met een stage in Brazilië in het vooruitzicht heb ik iets om naar uit te kijken. Moe, maar excited.
DOOR CHRIS TETAERT
