Op een steeds schrijnender manier blijkt hoe de play-offs iedere voetballogica met de voeten treden. Standard is tijdens deze epiloog van de competitie met afstand de meest flitsende ploeg. Het beschikt over een robuuste en vooral ook zeer snelle verdediging, een als een harmonica in elkaar schuivend middenveld en een slagvaardige frontlijn. De Rouches hebben alle kaarten in handen om kampioen te worden. Alleen: zonder de halvering van de punten waarmee aan de play-offs werd begonnen, staat Standard nu op elf punten van RC Genk en op acht punten van Anderlecht.

Lierse ontliep de play-down nadat Wouter Corstjens in de wedstrijd tussen Westerlo en Sporting Charleroi in de slotfase scoorde. Nu staat hetzelfde Lierse op kop in groep A van play-off 2. Het heeft via eventuele barragewedstrijden een theoretische kans op Europees voetbal na een seizoen waarin er zo veel spelers werden aangetrokken dat Lierse wel op een bedrijf in import en export leek. In de reguliere competitie eindigde Lierse op 24 punten van bijvoorbeeld KV Mechelen en op 33 punten van AA Gent dat zonder Europees voetbal dreigt te vallen. Toch houdt men in dit land halsstarrig vast aan deze steeds meer gecontesteerde regeling.

Play-off 1 zorgt voor een spannend slot van deze competitie. Op de laatste speeldag treffen titelkandidaten RC Genk en Standard elkaar. Maar dat kan niet verbloemen dat het voetbal door deze formule wel een deel van zijn geloofwaardigheid verliest. Als Standard, met alle respect, kampioen zou worden en een ploeg als Lierse een Europees ticket pakt, dan is dat gewoon een aanfluiting voor ons voetbal. Het degradeert en ridiculiseert pas echt het eerste deel van het kampioenschap. De ironie van het systeem is bovendien dat beide clubs rabiate tegenstanders van de play-offs zijn.

In het buitenland blijkt dat er geen play-offs nodig zijn om van de competitie een attractief schouwspel te maken. In Nederland gaat men op een geladen laatste speeldag af, met een duel tussen Ajax en FC Twente. In Frankrijk beroert de tweestrijd tussen Lille en Olympique Marseille en in de Duitse Bundesliga kwamen afgelopen weekend gemiddeld bijna 50.000 toeschouwers kijken naar de op twee na laatste speeldag. Opvallend trouwens dat Borussia Dortmund daar kampioen werd nadat de club zich door zware financiële problemen verplicht zag de kaart van de jeugd te trekken. In het type-elftal van Borussia staan zeven spelers van onder de 23 jaar.

Met een drie op achttien wordt AA Gent tijdens deze slotfase van de competitie op een penibele manier met zijn grenzen geconfronteerd. Dat zorgt voor zenuwachtigheid binnen de club. De (verhoogde) gsm-rekening van trainer Francky Dury werd gecontroleerd en men kwam tot de constatering dat de trainer te vaak en vooral te lang had gebeld met Vincent Mannaert, de nieuwe algemeen manager van Club Brugge met wie Dury bij SV Zulte Waregem werkte. Alles wat met Club te maken heeft, blijft in het Ottenstadion werken als een rode lap op een stier.

Het is bizar dat dit allemaal gebeurt omdat het voor een sfeer van wantrouwen zorgt. Heel moeilijk lijkt het als trainer om daarin te functioneren. Vooral ook omdat Dury zich eerder al voor schut gezet voelde toen voorzitter Ivan De Witte na de verloren match op Anderlecht de kleedkamer binnenstapte en doelman Bojan Jorgacevic een bolwassing gaf. Het lijkt erop dat de liefde tussen de trainer en het bestuur is bekoeld.

AA Gent heeft de afgelopen jaren hard gewerkt om de schulden weg te werken en het imago te verbeteren. De club moet er nu wel over waken dat de fundamenten die werden gemetseld niet instorten. Te gemakkelijk verdrinkt AA Gent in moeilijke momenten in futiliteiten. Van sterk leiderschap getuigt het dan de rust te bewaren en de rangen te sluiten. Dat laatste blijkt in het Ottenstadion telkens weer moeilijk te zijn. Dat het hele gsm-verhaal van Francky Dury ook nog eens naar de media werd gelekt, is ronduit verbijsterend.

DOOR JACQUES SYS

De vraag is of Francky Dury nog in een sfeer van wantrouwen kan functioneren.