Maandag 18/10

En dan weet ze nog niet van Wendy Huyghe, Posh Beckham. Van Rebecca Loos, ja. Van Danielle Heath, ook. Van die twintig anderen, eveneens. Het kan moeilijk anders, het heeft in The Sun gestaan. Maar Het Nieuwsblad leest ze niet. Een eigenschap die ze overigens gemeen heeft met steeds minder mensen, want sinds onze goede vriend Frank Buyse het commando over de krant heeft overgenomen, stijgen de verkoopcijfers onrustwekkend. Dat er een oorzakelijk verband tussen die twee feiten bestaat, wordt door velen tegengesproken. Maar wijzelf respecteren het principe : post hoc ergo propter hoc. Nadat, dus doordat.

Niettemin thans een dringende oproep : hou het in ’s hemelsnaam stil, van die dvd-voorstelling twee weken geleden in Madrid, waarop Wendy met David Beckham… Oeps, om het met haar eigen woorden te zeggen, bijna hadden wij het zelf verklapt.

Dinsdag 19/10

Peter Utaka, de Nigeriaan van Westerlo, heeft sociologie gestudeerd. Men kan dat goed zien, als hij alleen op doel af gaat. In onze serie ‘Nieuwe spitsen’ (52e serie dit jaar) beweerde hij : ‘Het heeft mij geleerd niet zomaar te praten, en soms eerst na te denken vooraleer je bepaalde uitspraken doet.’

Uw Scout heeft ook sociologie gestudeerd. Maar is tot de tegenovergestelde conclusie gekomen. ‘Zomaar praten’ is tijdens onze hele academische carrière zowat onze enige troef geweest. En nadenken vooraleer een uitspraak te doen stond telkens gelijk met puntenverlies.

Wij herinneren ons de allereerste les. Er kwam een al bij voorbaat ontmoedigde professor de aula binnengestapt en die vroeg : ‘Is sociologie een wetenschap ?’ Niemand van ons die het wist. Vier jaar later, in de allerlaatste les, stelde een andere professor precies dezelfde vraag : ‘Is sociologie een wetenschap ?’ Toen wisten we het allemaal, maar niemand was nog bereid het te zeggen.

‘Sociologen vertellen wat iedereen weet op een manier dat niemand het begrijpt’, was het voorgeschreven grapje dat al ettelijke generaties studenten meeging. Wij hebben ooit een werk gemaakt over de ‘Seven Sisters’, de zeven grote oliemaatschappijen uit die tijd. Bij de beoordeling sprak de docent : ‘Mijnheer, proficiat. U hebt zevenentachtig bladzijden geschreven en er staat niets in. Ik raad u aan journalist te worden. ‘

En dat hebben wij dan maar gedaan. Wie zou een docent sociologie durven tegenspreken ?

Zondag 24/10

Het leven van een superster is niet altijd gemakkelijk. Zo was Jean-Marie vorige week verrassingsgast op het huwelijksfeest van twee goede vrienden. Dat hij verrassingsgast was, impliceert dat het ook weer niet zulke goede vrienden waren, anders was hij wel gewone gast geweest. Maar goed.

Zeer onopvallend, met twee cameraploegen op zijn hielen, sloop Jean-Marie gebukt het hotel-restaurant binnen waar het feest aan de gang was. Door een dame die van het complot op de hoogte was, werd hij meteen naar een kamer geleid. Kamer 13. Wat hij daar heeft gedaan, hebben wij niet gezien : even later was Jean-Marie alweer beneden.

‘Zoals altijd’, vertelde de onverbeterlijke commentaarstem, ‘heeft Jean-Marie eerst nog een vriendelijk woord voor de gewone mensen, die op een avond als deze moeten werken.’ Wij zagen hem de keuken binnenstruinen, waar tot onze ontzetting een van de kokkinnen een sigaret stond te roken, en daar iedereen op de schouder slaan.

Daarna werd hij meegetroond tot bij een deur die toegang gaf tot de zaal. Daar stond een halfopen kast waar hij in moest kruipen. Er hing een enorm bruin papier overheen, vastgemaakt met een rode strik die het bruidspaar moest openknippen, en dan zou Jean-Marie eruit springen : ‘Verrassing !’

Wij zaten thuis op het puntje van onze stoel. Het vergde enige acrobatie om zich in de kast te wringen zonder het papier te scheuren, maar uiteindelijk werd het geheel op wieltjes naar het bruidspaar geduwd. Vooraleer die de kans hadden om van hun stoel op te staan, schalde de diskjockey door de luidspreker : ‘En dan nu de verrassingsgast van de avond : Jean-Marie Pfaff !’

Er zijn toch van die momenten dat een mens ermee zou ophouden.

door Koen Meulenaere

‘En dan nu : Jean-Marie Pfaff.’