Terwijl AS Roma in Real Madrid voor een kleine verrassing zorgde door er met 0-1 te winnen, werd AEK Athene-KRC Genk aandachtig gade geslagen door Ezio Sella, een van de assistent-trainers van AS Roma. Drie keer al zag hij Genk aan het werk. Wat is zijn analyse van de ploeg ? Sella : “Genk is meer een plóeg dan Athene, dat zie je zo. Bovendien zijn ze nog jong, dus ik denk dat ze over een paar jaar over een heel goed elftal zullen beschikken. Maar wat wij in Rome niet begrijpen, is dat ze altijd maar in diezelfde 4-4-2 spelen. Waarom niet eens met Thijs en Soley als verdedigende middenvelders, Skoko ervoor en Sonck alleen als diepe spits ? Vooral van Skoko en Sonck ben ik gecharmeerd. Tussen hun niveau en dat van de eerste ploeg van Roma zit volgens mij niet zoveel verschil. Alleen vind ik Sonck niet doelgericht genoeg voor een echte diepe spits. Hij laat zich te veel terugzakken en speelt veel breed.”

Hoewel Vergoossen voor het vertrouwen altijd zal vasthouden aan zijn 4-4-2 (“Die staat het dichtst bij je, dus daar heb je op korte en lange termijn het meest voordeel bij”), is in de kleedkamer de mogelijkheid om met twee verdedigende middenvelders te spelen voor de wedstrijd tegen AEK toch even aangesneden. Eén man hoef je alvast niet te overtuigen van de idee om met twee verdedigende middenvelders te spelen. Josip Skoko : “Ik zou het graag eens proberen, ja ( lacht). Maar we zitten met drie of vier spitsen in de kern, waardoor met één spits spelen moeilijk wordt. Maar het zou mij veel energie besparen en meer in scoringspositie brengen. Ons probleem is dat we een sterke back four nodig hebben, want onze verdediging deint makkelijk uit, waardoor de ruimtes te groot worden. Dan moeten wij vanop het middenveld gaan lopen, ver van de goal komen en dus niet meer tot scoren komen. Als de tegenstander dan in een 3-5-2 speelt en wij in een 4-4-2, zie je : they run, we run… Je loopt veel en dat zou niet mogen, je zou het positioneel moeten kunnen oplossen. Dat deed Suzuki heel goed in Athene; Moumou gaat heel graag en snel de diepte in; Suzuki wacht, houdt de bal vast en beseft dat de sideguys in het spel betrokken moeten worden. Maar al bij al controleren we de wedstrijden nu beter. In Athene zag je dat we er de hele match stonden en na de 1-0 zelfs niet in paniek raakten. Dat is een van de zaken waaraan je merkt dat je ervaring opdoet.”