De pers smult van Mario Balotelli en vergelijkt hem met extravagante oud-spelers zoals Eric Cantona of Paul Gascoigne. Vuurwerk afsteken of pestkoppen aanpakken, het is dagelijkse kost in het leven van Super Mario.
Mario Balotelli heeft de reputatie een moeilijk karakter te hebben en eigenwijs te zijn. Dat leverde al een aardig lijstje met conflicten op en toch is Balotelli, wiens kapsels even excentriek zijn als zijn houding, nog altijd maar 21. De Italiaan weet van zichzelf dat hij geen doordeweeks figuur is. “Ik ben anders, ik ben Mario”, is zijn simpele verklaring. Al van jongs af heeft hij een speciaal karakter, beweert zijn stiefzus Christina, met wie hij een goede band heeft. “Mijn broer is verlegen maar wil tegelijkertijd het middelpunt van de aandacht zijn. Hij weet wat hij wil en heeft de bijzondere eigenschap om geen druk te voelen.”
Die druk was er nog niet toen hij zijn professionele loopbaan begon op zijn vijftiende bij de Italiaanse derdeklasser Lumezzane. Enkele jaren later, na een mislukte test bij FC Barcelona, haalde Roberto Mancini het wonderkind naar Inter. Vanaf dat moment kwam de polyvalente spits vaker in de media. Hij debuteerde snel in het eerste elftal en werd een jaar nadien de jongste Interspeler die scoorde in de Champions League. Met de Nerazzurri werd hij drie keer kampioen en won hij in 2010 de treble: titel, beker en Champions League. Balotelli had niet veel bijgebracht aan het succes. Tijdens zijn in totaal vier seizoenen bij de club uit Milaan scoorde hij slechts 28 keer in 86 wedstrijden.
Het was vooral na het vertrek van mentor Mancini dat Balotelli problemen kreeg in Milaan. Zijn relatie met de nieuwe Portugese succescoach José Mourinho was niet optimaal en The Special One had vaak commentaar op het jonge talent. “Een jonge speler zoals hij kan zich niet permitteren minder te trainen dan Luis Figo of Javier Zanetti“, zei de Portugees. Het seizoen daarop volgde de meest frappante uitspraak van Mourinho over de prestatie van Balotelli: “Hij kwam dicht bij een nul als matchbeoordeling.” Het ging van kwaad naar erger. Super Mario kreeg ook de eigen fans tegen zich nadat hij op een Italiaanse televisieshow verscheen in een truitje van AC Milan. De aanvaller noemde zich een ‘Milanista’ – iemand bij wie AC Milan na aan het hart ligt – en kreeg na zijn veelbesproken televisiepassage een golf van kritiek over zich heen.
Hij bood zijn excuses aan maar het was duidelijk dat de relatie tussen speler en fans niet meer ideaal was. Balotelli werd voor enkele weken uit de kern gezet. Toen hij weer mocht meedoen tegen Bologna, hielp hij zijn team prompt mee aan de 3-0-overwinning. Toch kon hij de harten van de Nerazzurrifans niet heroveren. In de met 3-1 gewonnen halve finale van de Champions League tegen Barcelona gooide een boze Balotelli na het fluitsignaal zijn shirt tegen de grasmat. De Interaanhang viseerde de aanvaller omdat hij een verkeerde pass gaf tijdens een beslissende counter. Hiermee zette hij een domper op de feestvreugde. Hij had de fans zo kwaad gemaakt dat een kleine groep heethoofden hem fysiek probeerde aan te vallen na de wedstrijd. Niet alleen de fans, maar ook zijn ploegmaats en coach Mourinho keerden zich tegen hem. Een en ander leidde ertoe dat Mancini in de zomer van 2010 zijn kans schoon zag om zijn poulain opnieuw onder zijn vleugels te nemen bij Manchester City.
Geadopteerd, maar ook weer niet
Misschien heeft Super Mario zijn woelige karakter aan zijn onstabiele jeugd te danken. Mario Barwuah Balotelli werd geboren op 12 augustus 1990 in Palermo. Hij was de eerste zoon van de Ghanese uitgeweken arbeiders Thomas en Rose Barwuah, maar de geboorte van hun kind verliep niet vlekkeloos. Complicaties aan zijn ingewanden zorgden ervoor dat de ouders regelmatig naar het ziekenhuis moesten pendelen. Twee jaar later verhuisden ze naar Brescia, waar ze eerst samenwoonden met een ander Afrikaans gezin. Uiteindelijk konden ze de situatie niet meer aan en vroegen ze sociale steun aan de Italiaanse staat. Mario’s toestand werd bekeken en de maatschappelijke werkers gaven het advies om het kind bij een ander gezin onder te brengen. Francesco en Silvia Balotelli, een Italiaans koppel uit de middenklasse dat reeds twee zonen en een dochter had, waren kandidaat. De pleegouders konden de medische kosten wel betalen die noodzakelijk waren voor Mario’s gezondheid.
“In het begin zagen we hem elke week en kwamen we goed overeen”, zei vader Thomas in een interview met de Daily Mail. “We dachten dat Mario zou terugkeren zodra alles goed ging met hem. Maar de Balotelli’s bleven de adoptieperiode, die normaal maar één jaar bedroeg, steeds verlengen. We konden geen advocaten betalen en onze zoon glipte uit onze handen”, vertelt de vader. “Hij kwam geregeld op bezoek om te spelen met zijn broers en zussen, maar had geen interesse in zijn ouders. Onze pogingen om hem terug te halen, werden geblokkeerd door het gerecht. Hoe ouder hij werd, hoe verder we uit elkaar groeiden. De Balotelli’s kennen invloedrijke mensen en wij waren machteloos. Hij heeft nooit aan ons gedacht, niet op een verjaardag of op Kerstmis.” Mario’s biologische vader zag de stervoetballer slechts eenmaal aan het werk. “Op een dag gaf hij vier tickets aan zijn broer Enoch“, gaat Thomas Barwuah verder. “Ik vroeg of ik mocht meekomen. Hij zei dat Enoch mocht doen met de tickets wat hij wou.” Het was de enige keer dat Mario zijn vader uitnodigde, weliswaar indirect.
De aanvaller werd nooit officieel geadopteerd maar hij beschouwt zichzelf als een Balotelli. Ondanks zijn donkere huidskleur voelt Mario zich ook op en top Italiaan. Op zijn achttiende kreeg hij zijn Italiaans paspoort en veranderde hij zijn achternaam in Balotelli. “We hebben dit achteraf moeten vernemen via de media”, jammert Thomas. “Ik dacht dat hij onze achternaam nog steeds had.” De spits verklaarde later dat jaar dat zijn Ghanese ouders hem hadden achtergelaten. Het is ondertussen ook bewezen dat dat de enige juiste visie van het verhaal is. Hij verweet hen zelfs enkel op zijn geld uit te zijn, vanwege zijn beroemdheid door zijn carrière bij Inter. “Wij hebben altijd van hem gehouden”, reageerde zijn biologische vader hypocriet. “Het zijn de Balotelli’s die hem tegen ons hebben gekeerd … Wij zijn christenen, we zijn niet uit op geld. Ik hoef niets van hem te hebben. Het enige wat ik wil, is dat alles weer zoals vroeger wordt.”
Trainer straffen
De loopbaan van Super Mario liep, net zoals zijn jeugd, niet van een leien dakje. Het publiek in Italië was daar grotendeels verantwoordelijk voor. Hoewel Balotelli zichzelf Italiaans voelde en dolgraag voor de nationale ploeg wou uitkomen, dachten de fans daar anders over. In een wedstrijd tegen Juventus begonnen Juvefans ‘zwarte Italianen bestaan niet’ te zingen. Intervoorzitter Massimo Moratti was niet te spreken over de spreekkoren en noemde het gedrag van de fans een schande. Toenmalige Juventusvoorzitter Giovanni Cobolli Cigli veroordeelde de gezangen ook. Zijn team werd gestraft door de bond en moest een thuiswedstrijd zonder publiek afwerken. Het was niet enkel op verplaatsing onveilig voor Balotelli. In de buurt van het stadion Giuseppe Meazza van Inter was er in graffiti een racistische slogan gespoten: ‘Je bent geen echte Italiaan, je bent een zwarte Afrikaan.’ Gelukkig was Balotelli eigenwijs genoeg om niet te reageren op die racistische uitlatingen.
Maar dat wil niet zeggen dat hij zich onberispelijk gedroeg. Kwatongen beweerden zelfs dat zijn vermogen om problemen aan te trekken even groot was als zijn voetbaltalent. Op zijn zevende werd hij bij een jeugdteam buiten gegooid om disciplinaire redenen en ook bij zijn eerste club Lumezzane was hij niet onbesproken. “Toen hij jonger was wou hij nooit vieren omdat scoren zijn job was”, vertelt zijn ex-trainer Michele Cavelli bij Lumezzane. “Hij zei dan: ‘Ik vier wel als ik in de Champions Leaguefinale scoor.’ Ooit had ik hem op de bank gelaten toen hij dertien was. We stonden 0-1 achter en ik liet hem invallen. Hij dribbelde de hele verdediging en scoorde de gelijkmaker. Nadien deed hij net hetzelfde maar trapte hij de bal voor een open doel naast. Toen ik vroeg of hij dat had gedaan om mij te straffen, glimlachte hij gewoon.”
Zwarte kerstman
Balotelli was daarmee niet aan zijn proefstuk toe. Zodra hij bij Manchester City kwam, doken de verhalen over disciplinaire problemen weer op, zowel in goede als in slechte zin. Vanuit zijn raam had hij bijvoorbeeld een dartspijl gegooid naar een jeugdspeler van City, zonder hem evenwel te verwonden. Hij had ook een ongeluk met zijn sportwagen, ook hier gelukkig weer zonder slachtoffers. Bijna een jaar later stak hij vuurwerk af in zijn kamer waardoor zijn huis bijna afbrandde. Ironisch genoeg werd het enfant terrible enkele dagen later het gezicht van de campagne voor het veilig gebruik van vuurwerk op Bonfire Night, een Britse feestdag waarop vuurwerk centraal staat.
Maar het wonderkind stond ook garant voor vrolijk makende anekdotes. Eind vorig seizoen zag Balotelli tijdens een training een jongen aan de kant staan die zijn handtekening vroeg. De aanvaller vroeg of hij niet op school moest zijn, waarop de jongen verklaarde aan zijn idool dat hij spijbelde vanwege pesters. Balotelli reed prompt met de spijbelaar naar diens school en confronteerde de pestkop met het verhaal. Hij ging zelfs naar de schooldirecteur om het voorval te melden. “Balotelli heeft nu eenmaal een hekel aan pestkoppen”, verklapte een anonieme bron aan de BBC. Voor de supporters was er een nieuw idool opgestaan. Als dat niet de doorslag gaf voor de fans, dan was het wel het weekend van de 1-6-zege tegen stadsgenoot Manchester United. Hij maakte de openingstreffer en liet een T-shirt zien waarop de vraag ‘ Why always me?’ – Waarom ik altijd? – stond. Een leuke knipoog naar de pers die hem maar al te graag in het nieuws brengt. De dag na die historische zege werd hij gesignaleerd in het stadscentrum van Manchester. Volgens de geruchten reed hij in zijn Bentley rond en gaf hij een high five aan elke Cityfan die dat wou.
De strafste roddel dateert ongetwijfeld uit de laatste kerstperiode. Geruchten deden de ronde dat de Italiaan zich had verkleed als kerstman en geld aan het uitdelen was op straat. Coach Mancini kon het gerucht niet bevestigen noch ontkennen aan de BBC.
Onzekere toekomst
Hoewel de fans dol zijn op zijn fratsen, lijdt zijn voetbalcarrière eronder. De Italiaanse bondscoach Cesare Prandelli liet de aanvaller onlangs uit zijn selectie na een zoveelste domme fout. “Ik wil geen spelers die gefrustreerd lijken”, zei de coach. “Balotelli moet volwassen worden als hij mee wil naar het EK.”
Ook Roberto Mancini heeft het soms moeilijk met het wispelturig gedrag van de spits. Hij weet dat de speler een toptalent is, maar zijn nevenactiviteiten halen te vaak de media. Zoals bijvoorbeeld de dag voor de thuiswedstrijd tegen Bolton toen Mario in een striptent in Liverpool werd gespot om halfdrie ’s morgens. De Italiaanse coach bestrafte zijn poulain toen met de hoogst mogelijke boete. “Ik hoop dat hij volwassen wordt”, zei de trainer vervolgens aan de Daily Mail. “Hij zet zijn toekomst op het spel. Ik heb veel geduld met hem, ik denk gewoon dat hij snel verveeld is. Hij is zijn eigen grootste vijand en ik hoop dat hij nu eindelijk eens leert van zijn fouten. Als je een professional bent, weet je dat je niet kan gaan stappen tot diep in de nacht. Hij moet dat begrijpen. Mario is nu nog erg jong, maar op je 25e of 26e is het anders. Als je dan geen goed privéleven hebt, kan je niet presteren op het hoogste niveau. Misschien is een huwelijk wel de beste oplossing. Dit hoort bij de leeftijd van Mario, maar na honderd keer hoop je toch dat hij eens gaat begrijpen dat dit niet kan”, sakkerde Mancini.
Manchester City’s bekendste fan, Noel Gallagher, hoopt daarentegen dat de flamboyante aanvaller nog niet te snel volwassen wordt. “Het voetbal heeft spelers zoals hij nodig”, vertelde de zanger aan The Guardian. “Hij is een echte rock-‘n-roller. Er zit een beetje Mario in ieder van ons. Heb jij je niet al eens afgevraagd hoe het is om bevriend te zijn met de maffia? Of om een vrouwengevangenis te bezoeken? Of met geld rond te lopen? Of een sportauto te laten crashen? Balotelli leeft op het randje zodat normale mensen dat niet hoeven te doen”, zei de ex-Oasisfrontman bewonderend.
Het is afwachten welke kant het ongeleide projectiel genaamd Mario Balotelli straks uit schiet. Of misschien is de dag toch nabij dat hij mentale rust vindt? De toekomst zal het uitwijzen.
DOOR MARCO SALAMANCA
“Balotelli moet volwassen worden als hij mee wil naar het EK.” Cesare Prandelli
“Het voetbal heeft spelers zoals Balotelli nodig.” Noel Gallagher
