door Jacques Sys
Met een 2-0-overwinning tegen Club Brugge vierde Enzo Scifo afgelopen zaterdag in zijn achtste wedstrijd als trainer van Moeskroen zijn eerste zege. Hij liet zich achteraf met een brede smile complimenteren. Voor de wedstrijd was Scifo in een interview met De Morgen over de schreef gegaan. Scifo schreef de tot dan behaalde 2 op 21 toe aan de slechte fysiek van de ploeg. Ongegeneerd en niet gehinderd door enige vorm van collegialiteit maakte hij zo het proces van zijn voorganger Marc Brys. Het zegt alles over het niveau van de van ijdelheid blinkende Scifo, die voor alles wat in zijn carrière verkeerd liep de schuld bij anderen zocht. Zo ontketende hij bijvoorbeeld tijdens en na het WK van 1998 in Frankrijk een ware rel omdat hij in de wedstrijd tegen Zuid-Korea na 66 minuten vervangen werd door Franky Van der Elst. Scifo sprak van een gebrek aan respect en haalde uit naar de toenmalige bondscoach Georges Leekens. Hij was in zijn carrière nog nooit zo in zijn eer gekrenkt. Dat gaat zo met mensen die zich alleen omringen met jaknikkers en zich zo een verkeerd zelfbeeld vormen.
Marc Brys is uiteraard geen wereldtrainer. Hij doet zijn job heel plichtsbewust, hij werkt en traint hard. Dat deed hij ook bij Moeskroen waar hij spelers via video-opnames op hun fouten wees. Die spelers, de ene al wat meer verwend dan de andere, moesten langer op de club zijn dan ooit tevoren. Dat viel niet bij iedereen even goed. Brys haalde in 16 wedstrijden 22 punten, drie meer dan vorig seizoen op hetzelfde moment. Hij was loyaal en richtte zich naar de wensen van het bestuur. De coach vroeg ervaren spelers maar had er begrip voor dat de club jongeren wilde aantrekken, een filosofie die tijdens de winterstop alweer overboord werd gekieperd. Hij zat niet te wachten op een aantal Spaanse spelers die hem in de maag werden gesplitst en maakte zijn selectie in eer en geweten. Juist het gegeven dat hij die Spanjaarden niet opstelde zou mee zijn ontslag hebben bepaald, al deed Scifo dat later ook niet.
Dat Scifo zich nu geroepen voelde om Brys aan te vallen, is ronduit onbegrijpelijk. Zelden liet een trainer zich zo negatief uit over zijn voorganger. Hoe schitterend zijn carrière als voetballer ook was, hoe zuiver zijn talent, als trainer heeft Scifo op dit moment geen recht van spreken. Zijn passages bij Tubeke en Sporting Charleroi waren geen onverdeeld succes. Intussen ging ook zijn restaurant failliet en stopte hij met de Pro Licensecursus. Omdat hij er geen zin meer in had, zei hij.
Het heeft Scifo allemaal niet aan het denken gezet. Hij raakte niet aan een nieuwe club en greep dus dankbaar de reddingsboei die Moeskroen hem toegooide. Maar weer leek hij te verdrinken. Is het uit lijfsbehoud dat Scifo besloot om Brys te bekladden en ridicule uitspraken deed? Dat Scifo nu praat over een gebrek aan conditie terwijl hij juist voor dat soort werk anderen naast zich heeft gekregen, is wel pijnlijk. Problemen met de fysiek kunnen bovendien te maken hebben met een slechte organisatie, die meer energie vraagt om de ruimtes te belopen. Scifo, die trots vertelt dat hij als trainer op gevoel werkt, legde aanvankelijk totaal verkeerde accenten. Wat moet er in je hoofd omgaan om van je voorganger te roepen dat hij te eenzijdig trainde en hem de slechte resultaten toe te schuiven, zeker als de helft van de ploeg na de winterstop uit nieuwe spelers bestaat?
Natuurlijk verdient Enzo Scifo een (nieuwe) kans als trainer. Zelfkritiek kan hem daarbij helpen. De 2-0-zege tegen Club Brugge mag het voormalige boegbeeld van de Rode Duivels niet doen zweven. Hoezeer het bestuur na die overwinning ook herademde. Het bespaarde hen gezichtsverlies. Nochtans zei voorzitter Philippe Dufermont anderhalve week geleden dat hij van het ontslag van Marc Brys geen spijt had. Omdat de Antwerpenaar niet paste bij de ploeg. De vraag daarbij is: door wie en op basis van welke criteria werd Brys dan aangeworven? Was het Dufermont zelf niet die dat een uitstekende oplossing vond? S
