Meer dan een jaar was Eiji Kawashima een doelman zonder doel. Vandaag keept hij bij het Schotse Dundee United en blikt hij terug op wat hem overkomen is.
Half november pas vond Eiji Kawashima (32), een jaar eerder naast de ploeg beland bij Standard, een nieuwe club: de Schotse traditieclub Dundee United. Vanwege bijkomende problemen in verband met zijn werkvergunning kon de Japanse doelman pas begin dit jaar weer onder de lat belanden. Na turbulente weken, waarin hij zich met zijn ploeg plaatste voor de volgende ronde van de Schotse beker, maar ook een pandoering kreeg van het oppermachtige Celtic, heeft Kawashima eindelijk de tijd om te praten over hoe hij de afgelopen jaren beleefd heeft. Hij gaat er rustig voor zitten in het Apex Hotel in Dundee, waar hij ook woont.
In heel je Belgische periode had je met Guy Luzon de beste relatie speler-trainer, naar verluidt. Waar of niet?
EIJI KAWASHIMA: ‘Dat klopt. Niet dat ik ooit problemen had met Ron Jans of Mircea Rednic, maar met Guy Luzon voelde het anders aan. Bij zijn komst had hij me evengoed op de bank kunnen zetten, maar hij heeft dat niet gedaan. Dat heeft me zo veel zelfvertrouwen gegeven. Zet hij me op dat moment naast de ploeg, dan denk ik niet dat ik nog terug had kunnen komen. Op tactisch vlak heeft hij ook verschillende wijzigingen doorgevoerd, met name in de verdediging, die mijn werk vergemakkelijkten.’
Was het seizoen 2013/14 het beste uit je hele carrière?
KAWASHIMA: ‘Mijn tweede seizoen met Lierse was ook erg goed, maar mijn statistieken waren nooit beter dan in 2013/14. Aan het eind van dat seizoen bood Standard me een nieuw contract aan, dat ik weigerde, omdat ik vond dat ik aan een nieuwe uitdaging toe was. Daarna werd het moeilijk. Ik presteerde minder sterk na het WK. Om eerlijk te zijn: de wedstrijden van de nationale ploeg, gekoppeld aan het spelschema in België, lieten me amper toe te rusten. Ik vond het daardoor erg moeilijk om de hele tijd hetzelfde niveau te halen.’
Speelde het mee dat je voor 2014/15 wist dat je na dat seizoen niet meer bij Standard zou voetballen?
KAWASHIMA: ‘Nee, ik denk dat er op dat vlak tussen Europeanen en Japanners een andere mentaliteit heerst. Zo lang ik een contract heb, blijf ik loyaal aan mijn werkgever. Ik gaf nog steeds alles, praatte nog even geïnteresseerd met de coaches. Dat ik niet bijgetekend had, veranderde voor mij niets.
Hoe verklaar je dat Standard de start van 2014/15 helemaal miste, ook al was jij heel sterk begonnen, zowel in competitie als in de voorronde van de Champions League?
KAWASHIMA: ‘Het was een vreemde periode voor mij. Ik zat na het WK echt kapot, ik had amper vakantie gehad. In het begin liep het nog goed, zodra ik weer aan de slag was bij Standard, maar ik had het moeilijk om mentaal en fysiek overeind te blijven en gemotiveerd te zijn twee keer per week. Ik had rust moeten nemen, voor mezelf, maar ik wilde de ploeg niet in de steek laten op een moment dat het niet draaide.’
Was het beter geweest als je na het WK een andere uitdaging had gevonden?
KAWASHIMA: ‘Absoluut niet. Ik wilde blijven om mijn contract correct uit te doen, maar ook om eens Champions Leaguevoetbal te spelen. Dat laatste lukte niet, we gingen eruit in de laatste voorronde.’
LAATSTE TRAINING
Hoe was de sfeer in de kleedkamer in die laatste maanden onder Luzon? Jij stond eens neus aan neus met Laurent Ciman…
KAWASHIMA: ‘Dat was een fait divers, dat gebeurt weleens als dingen fout lopen. Ciman wilde de schuld op mij steken en ik vond dat niet zo fijn. (lacht) Maar de volgende dag was dat opgelost. Er zijn nooit problemen geweest in de kleedkamer, ik heb nog altijd veel vrienden in Luik.’
Dan komt die fameuze wedstrijd tegen Zulte Waregem, die jullie verliezen en waar alles fout gaat, op en daarna ook naast het veld.
KAWASHIMA: ‘Dat was echt gek, maar ik had op Standard al zo veel rare dingen zien gebeuren. Ik wist dat de fans gefrustreerd waren, dus was ik niet helemaal verrast door hun reactie. Ik onthoud van die avond vooral mijn flater, die maakte dat we verloren en die bijdroeg tot het ontslag van een trainer die ik hoog inschatte. Ik heb altijd alles proberen te geven voor mijn ploegmaats en de club, maar wat daar die avond gebeurd is, dat kan je nooit van tevoren verwachten.’
Besefte je op dat moment dat je misschien wel je laatste wedstrijd had gekeept voor Standard?
KAWASHIMA: ‘Nee. Ik heb nog gespeeld in de beker en Europees. Vanaf de eerstvolgende training gaf ik opnieuw alles om mijn plaats te behouden. Op training was ik honderd procent. Ik ben niet het type dat opgeeft wanneer het tegenzit.’
Maar het vertrek van Luzon en de komst van Ivan Vukomanovic vormde voor jou wel het keerpunt.
KAWASHIMA: (denkt na) ‘Soms moet een trainer keuzes maken en soms zijn dat niet zijn eigen keuzes… Standard is een moeilijke club om trainer te zijn, getuige de kritieken die Luzon kreeg wanneer we op kop stonden. Voor voetballers is het altijd beter als ze weten in welke richting men gaat om vooruit te kunnen komen. Dat was met Luzon het geval. Anderzijds moet een club soms ingrijpen als de resultaten uitblijven. Hoewel Juventus begin dit seizoen nergens was in Italië en het nu bijna op kop staat, zonder dat men heeft ingegrepen.’
Hoe was je relatie met Vukomanovic?
KAWASHIMA: ‘In het begin sprak hij nog met me, maar later hadden we geen contact meer. Niks ergs, maar ik kan niet zeggen dat we een goeie relatie hadden.’
Had je het gevoel dat je bij het grof huisvuil gezet werd?
KAWASHIMA: ‘De club beslist, en ik respecteer die beslissing. Het was een moeilijk moment, maar ik heb nooit de armen laten zakken, zelfs niet op mijn laatste training in Luik. Ik deed dat niet om me geliefd te maken bij fans of bestuursleden. Het is gewoon mijn mentaliteit.’
Hoe kijk je terug op je afscheid van Standard?
KAWASHIMA: ‘Er is veel gebeurd, en het was niet altijd correct. Ik wist dat er op Standard veel dingen gebeurden die een beetje speciaal waren, maar wat helpt het als ik dat allemaal vertel en uitleg? Niet dat ik problemen wil vermijden. Het zijn gewoon niet mijn zaken.’
BIJNA TERUG IN LUIK
Daar zit je dan, einde contract, medio 2015. Waren er andere aanbiedingen van Belgische clubs?
KAWASHIMA: ‘Ja, maar ik wilde na vijf jaar België eens iets anders. Er waren Japanse clubs die me wilden, maar ik vond het nog niet het moment om terug naar huis te gaan. Als keeper moet je het vertrouwen dat je stap voor stap in Europa hebt opgebouwd niet in één keer tenietdoen. Er waren andere aanbiedingen uit andere landen, maar die waren sportief minder interessant dan financieel. Daar had ik geen zin in.’
Heb je het over de Italiaanse tweedeklasser Novara?
KAWASHIMA: ‘Novara kon me niet halen omdat er in Italië een beperking is voor buitenlanders uit niet-EU-landen. Voor een keeper is de transfermarkt een stuk moeilijker dan voor een veldspeler. Er moet bijna altijd eerst een andere keeper weg voor men jou kan halen. Je wil niet weten hoe vaak vorige zomer bepaalde interesses groeiden en weer afsprongen. Zo ben ik onder meer bij Leicester geweest, waar ik twee weken meegetraind heb. Daar tekenen was fantastisch geweest, maar uiteindelijk was ik al blij dat ik er mee mocht trainen.’
Toen hij bij Standard kwam, opperde Yannick Ferrera de mogelijkheid om je te repatriëren. Heb je contact gehad met hem?
KAWASHIMA: ‘Ik heb geen direct contact gehad met hem, maar wel met de club. Dat had overwogen kunnen worden, maar het is niet gebeurd…’
Je bent dus alleen blijven trainen met Patrick Nys. Waarom met hem?
KAWASHIMA: ‘Wij zijn altijd in contact gebleven sinds onze tijd bij Lierse, dus heb ik hem gevraagd of we samen konden werken om mij in vorm te houden. Zo heb ik veel meer getraind dan wanneer ik op de club was: ’s ochtends turnoefeningen,’s namiddags trainen en lopen en ’s avonds yoga… In ieder geval zou ik zonder dat alles gek geworden zijn.’ (lacht)
Nochtans zei je dat je toe was aan wat rust…
KAWASHIMA: ‘Dat is waar, maar te veel ook niet! Het was opnieuw een moeilijke periode, maar ik heb ondertussen kunnen nadenken over wat ik echt nodig had in de toekomst.’
Je hebt al twee boeken geschreven (over taal), is dat iets waar je na je carrière verder in wil gaan?
KAWASHIMA: ‘Misschien. Ik houd net zo goed van reizen en van andere ervaringen opdoen. Het is belangrijk om met de toekomst bezig te zijn, hoewel dat moment voor een keeper altijd later komt dan voor andere spelers. Maar zolang ik speel, concentreer ik me op het voetbal. Door in Luik te gaan wonen, heb ik ook Frans leren spreken. En ik spreek dat nu nog.’
En spreek je nog een beetje Nederlands?
KAWASHIMA: ‘Een klein beetje. Japans, Engels, Frans, Italiaans, een beetje Portugees, Spaans en Nederlands, in totaal toch een paar talen… En in Luik heb ik het Waals ontdekt, hoewel dat heel moeilijk was in het begin!’
Over accenten gesproken, je hebt ook kennisgemaakt met het Schots nadat je hier in Dundee arriveerde…
KAWASHIMA: ‘Ik was in Leicester toen het bod van Dundee binnenliep. Toen ik naar hier kwam en een taxi wilde nemen, begreep ik niets van wat de chauffeur zei, zelfs niet als hij het herhaalde.’ (lacht)
MIURA ACHTERNA
Wat was je motivatie om naar Dundee United te komen?
KAWASHIMA: ‘Het was het goede moment voor mij… Toen ik in Leicester zat, voelde ik dat een ervaring in het Verenigd Koninkrijk iets voor mij was. En aangezien de Schotse Premiership gelijkaardig is aan de Engelse, vooral qua engagement, wilde ik hiernaartoe komen.’
Nu je het over engagement hebt… Na je eerste moeilijke match met Dundee United zei je dat je ‘nog steviger moest zijn in je tussenkomsten dan in België’.
KAWASHIMA: ‘In België komen de spitsen je niet ‘aanvallen’ in je rechthoek. Maar hier… (lacht) Het probleem is dat een fout op de keeper in Schotland niet bestaat.’
Nochtans zei je coach al van in het begin over jou dat je geen ‘rustige persoon’ was. Wat wou hij daarmee zeggen?
KAWASHIMA: ‘Misschien heeft hij dat gezegd omdat ik veel roep tijdens de match?! Ik denk niet dat keepers hier veel praten op het veld, maar voor mij is dat normaal.’
Door je transfer zal je niet snel weer in België te zien zijn. Wat ga je het meest missen?
KAWASHIMA: ‘Vooral mijn vrienden. Na vijf jaar heb ik heel wat vriendschappen gesmeed, zowel in Lier als in Luik. Ik liep bijvoorbeeld graag eens binnen bij de buren. Om een cultuur te ontdekken moet je je openstellen en met de mensen praten, anders mis je wel wat… (denkt na) En ik ga jullie chocolade ook missen!’
Klopt het dat je je carrière wil afsluiten als aanvaller?
KAWASHIMA: ‘Ja, heel graag… Toen ik op een keer geblesseerd was aan een vinger, heb ik vier oefenwedstrijden gespeeld met mijn Japanse club en heb ik drie goals gemaakt en één assist gegeven. (lacht) Nu, ik zeg niet dat ik dat op profniveau zou kunnen doen, maar waarom niet een trapje lager? Ik wil in ieder geval mijn carrière niet afsluiten omdat ik het voetbal beu ben, ik wil stoppen wanneer ik niet meer kan spelen.’
Een beetje zoals Kazuyoshi Miura, de Japanner die nog voetbalt op zijn 48e?
KAWASHIMA: ‘Hij is een echte legende, hij heeft geschiedenis geschreven in het Japanse voetbal! Het is ook hij die de deuren naar Europa geopend heeft voor heel wat landgenoten.’
Is het, ondanks alles, niet moeilijk om krediet te krijgen als Japans voetballer? Vaak word je toch gezien als een commercieel product…
KAWASHIMA: ‘Wij moeten eerst en vooral de beste proberen te zijn op het veld en zo de Europese clubs overtuigen van een transfer. Dat is nu gemakkelijker omdat het niveau van de Japanse competitie gestegen is. Maar voor een keeper is het toch niet makkelijk, er zijn zo veel goede doelmannen in Europa.’
DOOR EMILIEN HOFMAN IN DUNDEE – FOTO BELGAIMAGE
‘Een fout op de keeper, dat bestaat niet in Schotland.’ EIJI KAWASHIMA
