De konijnenpoot van Patrick Remy heeft Jan Olde Riekerink duidelijk niet geërfd. Maar na de 1-0-nederlaag tegen Club Brugge weet de Nederlander dat zijn ploeg de groei voortzet.
“Je speelt voetbal om te winnen, maar ook voor de mensen op de tribune.” Met die instelling begon Jan Olde Riekerink twee maanden geleden aan zijn opdracht bij AA Gent. Die opgave was niet mis, want voorzitter Ivan De Witte wil ook dit seizoen zijn ploeg bij de eerste vijf zien eindigen.
Na zes speeldagen weet de Nederlander welke conclusies hij moet trekken. “Ik vind de balans naar het positieve overhellen, echt waar. Een acht op achttien oogt niet echt slecht, zeker als je daarin verplaatsingen naar Europees spelende teams als Moeskroen, Anderlecht en Club Brugge moet opnemen. Alleen de nederlaag tegen Moeskroen vormde voor mij een echte ontgoocheling. Daar speelden we echt slecht. Wij zoeken ook nog een beetje naar onze identiteit met daarbij ook een gepast spelsysteem, zeker na de laattijdige komst van Gunter Van Handenhoven en Darko Anic. Zij zorgen voor een kwaliteitsinjectie van onze spelersgroep, maar moeten eigenlijk nog ingepast worden in de veldbezetting. Dat vergt wat tijd. Laat ons nog maar wat stapsgewijs denken. Je kan niet van vandaag op morgen iets compleet veranderen.”
Olde Riekerink gaf daarmee de perfecte analyse van de situatie waarin AA Gent zich momenteel bevindt. Dat de Buffalo’s dit seizoen vaak twee gezichten vertonen, werd vorige zaterdag mooi geïllustreerd bij de uitwedstrijd tegen Club Brugge. Voor rust werd Gent in een 4-3-3-concept met de rug tegen de muur gedrukt door Brugge, dat handig gebruik maakte van de inschuivende Timmy Simons – aangezien Anic als punt van de driehoek naar boven het verdedigende werk schuwde – die de aangeboden ruimte benutte en gevat infiltreerde. Het aangebrachte onevenwicht op het Gentse middenveld kon daardoor onmogelijk worden goedgemaakt door Nasredine Kraouche en Nenad Vanic, die zich te pletter liepen om de bestaande gaten te dichten.
Gelukkig beschikt AA Gent nog altijd over een ijzersterke verdedigingsgordel, met een heel secure Frédéric Herpoel, de kopbalsterkte en het goede positiespel van ervaren spelers als Jacky Peeters, Geri Cipi en Tomas Vasov. Alleen de nog altijd heel onstuimig voetballende Ibrahima Faye blijft een dissonant in dit geheel. De Senegalees is heel lenig, vaak ook keihard in de duels, maar verliest nog al eens het hoofd in de zestien meter. Zo lag hij in Anderlecht met het toestaan van een corner aan de basis van een treffer, terwijl hij tegen Club Brugge Gaëtan Englebert niets in de weg legde bij zijn voorzet voor de enige goal en bovendien ook nog eens een onnodige strafschopfout beging op Rune Lange. Het blijft dan ook een jammerlijke vaststelling dat die jeugdzonden AA Gent dure punten kosten.
Dat Ahmed Hosny in het zorgvuldige uitgevoerde passenspel van Club Brugge tot een figurantenrol werd gedegradeerd, ontging ook Olde Riekerink niet na 45 minuten. De Egyptische centrumspits, die bij afwezigheid van de langdurig geblesseerde Gunther Schepens vanop links voor gevaar moet zorgen, toonde wel inzet, maar bezit duidelijk niet het loopvermogen om voor veel dreiging en goede voorzetten te zorgen. Dat had de debuterende Gunter Van Handenhoven aan de overzijde wel gedaan, maar met alleen Alexandros Kaklamanos in de punt van de aanval had de van FC Metz gehuurde middenvelder te weinig aanspeelmogelijkheden.
Na rust gooide AA Gent, zoals bij het merendeel van de vorige competitiewedstrijden, het over een totaal andere boeg. Olde Riekerink greep terug naar de eerder succesvolle 3-5-2-veldbezetting, waarbij Jacky Peeters doorschoof naar het midden en eigenlijk de hele rechterflank voor zijn rekening mocht nemen, terwijl Van Handenhoven net zoals in Frankrijk voortreffelijk de twee bijna moegestreden controlerende middenvelders kwam steunen. Op links moest de ingevallen Jimmy Hempte voor meer dreiging en voorzetten gaan zorgen. De Buffalo’s slaagden er zowaar in de Bruggelingen op hun eigen helft terug te drukken en het middenveld in handen te nemen. Het veld werd goed breed gehouden, vanop rechts werden heel wat voorzetten door Peeters voor doel gegooid. Jammer genoeg stond niemand op de goede plaats om af te werken. Daarmee werd ook nog maar eens duidelijk aangetoond dat het scoren momenteel moeilijk verloopt. Niemand kan daar echt de rol overnemen van Kaklamanos. Ook de uitvoering van de laatste pass moet duidelijk nog iets nauwkeuriger verlopen.
Jan Olde Riekerink heeft de konijnenpoot van zijn voorganger Patrick Remy dus niet geërfd. De Fransman slaagde er vorig seizoen in met 0-1 te winnen in het Jan Breydelstadion met een vorm van betonvoetbal. Die gedachtegang wordt helemaal niet gevolgd door de Nederlander, die stilaan er in slaagt zijn principes (kort kaatswerk, snel en diep spelen over de vleugels) in het team te slijpen. De eerste stap werd al gezet : de spelers opnieuw vertrouwen geven, hen ervan overtuigen dat het voetballend vermogen voldoende is om een vooraanstaande rol te spelen in de competitie. Dat daarvoor dan wordt teruggegrepen naar de meer ervaren voetballers is een logisch gevolg. Bij de competitiestart veroverden jonge talenten als Dries Bernaert, Brecht Verbrugghe en Wim De Decker complexloos een basisplaats, maar de lange voorbereiding met Intertotovoetbal zorgde er ook voor dat ze op de tippen van de tenen liepen, waardoor er een terugval in hun ontwikkeling plaatsgreep.
Doelman Frédéric Herpoel heeft het volste vertrouwen in een goede afloop. “We mogen niet altijd te bescheiden zijn. Als je bekijkt hoe we Club Brugge na de rust op hun eigen helft terugdrongen met verzorgd combinatievoetbal, dan moeten we geen schrik hebben”, weet de goalie. “Ik zeg u : dit AA Gent gaat dit seizoen hoog eindigen, zeker als je het voetballend vermogen van ons team eens goed observeert. Hoeveel Belgische ploegen spelen met drie spelers achterin op Brugge ? Alleen betalen we nu nog in de toppers wat leergeld. Vooral de concentratie moeten we nog kunnen aanscherpen. Nu gebeurt het nog te vaak dat we dat maar 45 minuten kunnen aanhouden. We hebben hier bewezen dat we het spel kunnen maken. Die lijn moeten we nu ook maar eens doortrekken naar onze thuiswedstrijden, waar we sterker voor de dag moeten komen.”
Voorzitter Ivan De Witte weet ook dat op dit moment geduld een mooie deugd is voor Jan Olde Riekerink en zijn jonge spelersgroep. “We zitten in een opbouwfase”, houdt hij de druk graag wat af. “Het typevoetbal wat we willen brengen, leuk aanvallend georiënteerd, moet nog wat bijgeschaafd worden. Maar er zit muziek in onze ploeg, daar blijf ik van overtuigd. Heel wat jongens zitten nog lang niet aan het maximale van hun mogelijkheden. Als we op dezelfde weg verder werken, is er zelfs iets grandioos mogelijk.”
De vier eerstvolgende wedstrijden – tegen Lierse, Sint-Truiden, Lokeren en Germinal Beerschot – zullen uitwijzen waar AA Gent dit seizoen thuishoort : bij de subtop of de middenmoot.
door Frédéric Vanheule
‘Ik vind de balans naar het positieve overhellen.’ (Jan Olde Riekerink)
