Vorig jaar was Eric Deflandre met Lyon nog de trotse kampioen van Frankrijk. De negentwintigjarige verdediger kon als rechtsachter rekenen op een basisplaats en viel in positieve zin op. Dit seizoen vergaat het hem iets minder. Vooral het vertrek van trainer Jacques Santini naar de Franse nationale ploeg deed hem geen goed.

Tegen Troyes stond je nog eens in de basis. Een verrassing ?

Eric Deflandre: De laatste weken vielen de resultaten wat tegen. Dan moet er iets veranderen. De kranten waren niet echt te spreken over onze prestaties. Ze schreven dat sommige bankzitters eens een kans verdienden. Ik ben ervan uit gegaan dat ze ook op mij doelden. Zo heb ik mezelf opgeladen en was ik echt blij met die nieuwe kans.

Waarom selecteerde de trainer, Paul Le Guen, jou niet ?

Een puur tactische keuze. Hij wil geen aanvallende rechterflankverdediger, omdat er volgens hem al genoeg offensieve krachten in onze ploeg zitten. Daarin verschilt hij erg van Jacques Santini. Die vroeg mij geregeld om de flank af te gaan. Dat kan niet volgens Le Guen. Voor hem moet een verdediger achteraan blijven en geen aanvallende meerwaarde bieden.

Toch is de verdediging één van jullie zwakke punten

Ik heb daar ook geen valabele uitleg voor. Onze verdedigers doen nu enkel hun defensieve werk en toch slikken we te veel tegendoelpunten. Het heeft dus niets te maken met de aanvallende impulsen. Ik denk dat Le Guen dat nu ook heeft ingezien.

Heeft hij zijn tactiek tegen Troyes dan bijgestuurd ?

Hij probeerde ons iets anders te laten spelen. De trainer gaf me tegen Troyes de opdracht om mee op te rukken. Het resultaat viel tegen. De wedstrijd eindigde in 0-0, maar we hadden genoeg moeilijkheden om de wedstrijd te beslissen. Maar het belangrijkste is dat we geen doelpunt tegen kregen. Dat opent perspectieven. Ook de pers was lovend. Sommige journalisten schreven dat deze defensie altijd zou moeten spelen.

Tijdens het tussenseizoen was er sprake van een transfer naar Galatasaray.

Op dat moment zat ik in een dalletje. Ik was niet gelukkig en heb dikwijls in mijzelf gevloekt. Ik wou spelen, maar kreeg mijn kans niets. Een transfer was dus wel aan de orde, maar Galatasaray zag ik niet echt niet zitten. Voor de Turkse club moest het allemaal heel snel gaan. Mijn gezin zou halsoverkop naar Turkije moeten verhuizen. Dat is dan ook één van de belangrijkste redenen waarom de transfer is afgesprongen. We voelen ons thuis in Lyon.

Je bent nu wel je plaats in de nationale ploeg kwijt.

Als ik in Lyon niet speel, hoef ik ook niet in de nationale ploeg staan. Ik ben daar eerlijk in. Eens ik hier weer de kans krijg, ben ik zeker dat Aimé Anthuenis bij de volgende selectie aan mij zal denken.

En heb je al aan volgend seizoen gedacht ?

Alles hangt af van mijn seizoenseinde bij Lyon. Geeft de trainer mij de kans, dan ben ik geneigd om te blijven. We hebben nu nog tien wedstrijden voor de boeg. Ik kan alleen maar afwachten. Voorlopig concentreer ik mij enkel op Lyon. Ik zal in ieder geval mijn uiterste best doen. Wie weet wat brengt het lopende seizoen mij nog ?

door Kristof Terreur

‘Een transfer was aan de orde, maar Galatasaray zag ik niet echt niet zitten.’