De finale van het WK voor min 20-jarigen was een clash tussen twee culturen. Het technische Argentinië nam het op tegen het gebikkel van het fysiek ijzersterke Nigeria.
“Azië en Europa moeten duidelijk een inhaalbeweging maken”, zeggen Werner Deraeve (voltijds hoofd scouting van Anderlecht) en Aad de Mos (na een periode als bondscoach van de Verenigde Arabische Emiraten nu op zoek naar een nieuwe uitdaging) in koor. Hoewel het krachtsverschil tijdens de kwartfinales klein was, stond het zwart op wit hard : Marokko won van Italië, Brazilië haalde het van Duitsland, Nigeria versloeg na een superthriller met penalty’s Nederland en Argentinië was te sterk voor Spanje.
Dat Brazilië en Argentinië, ondanks soms tegenvallend spel, de halve finale bereikten, was geen verrassing voor Deraeve. Beide Zuid-Amerikaanse grootmachten beschikken over meer mogelijkheden dan de Europese landen. “Hun cultuur ademt gewoon voetbal uit”, weet Deraeve. “Het aantal voetballers is fenomenaal hoog. Een kind in België kiest al op vrij jonge leeftijd tussen basketbal, tennis, volleybal, wielrennen of voetbal. Ze hebben bij wijze van spreken 85 keuzes. Daardoor wordt het talent bijzonder schaars. Van het moment dat Brazilianen kunnen lopen, hebben ze een bal, of een soort bal, bij zich. Op die manier kweken ze hun techniek en behendigheid.”
De Mos vult aan : “Zuid-Amerikanen zijn over het algemeen sneller volwassen, omdat ze al op jonge leeftijd met druk worden geconfronteerd van publiek en media. Veel van die jongens spelen bij clubs die meedoen aan de Copa Libertadores. Daarnaast moeten ze voetballen om aan de armoede te ontsnappen. Zo kweek je een winnaarsmentaliteit.”
Argentinië en Brazilië maakten het meest indruk op Deraeve. “Door hun snelheid van uitvoering, de technische klasse, de wendbaarheid, de balbehandeling : allemaal factoren die het grote verschil maken. De Mos had een boontje voor Colombia. “Ze spelen natuurlijk, vanuit het gevoel. Het lijkt alsof alles precies in elkaar past. Nederland heeft dat ook wat, maar daar is het aangeleerd : 4-3-3, goed positiespel en aanvallen via de flanken. Dat heeft voor- en nadelen. Iedereen weet wat hij moet doen. Maar als een ploeg zich daaraan aanpast, dan was Oranje te erg afhankelijk van de as Ron Vlaar– Hedwiges Maduro– Ryan Babel.”
De Mos staat graag even stil bij Nederland. “Tegen Japan speelden ze fantastisch. Je kon precies zien wat al langer op een hoger niveau speelt. Maduro natuurlijk, maar ook Ricky Kruys. Dat vind ik een goed middenveldertje, die veel slimmigheid meeneemt in zijn spel : even voor de bal staan, op het juiste moment een overtreding maken. Mooi om te zien. Verder steekt Vlaar er letterlijk en figuurlijk bovenuit. Die jongen wordt een topverdediger, niveau Premier League. Hij ziet en leest de situatie en heeft daardoor altijd tijd over. Een zwak punt vond ik de spelhervattingen. Soms wilde niemand het vuile werk opknappen.
“Ik wist wel niet wat ik zag met Quincy Owusu Abeyie“, gaat De Mos verder. “Wij hadden vroeger ook wel snelle buitenspelers, maar dan riepen we dat de poort kon worden opengezet : dat soort types miste altijd het overzicht. Hij niet. Quincy is zó snel, de bal zit aan een touwtje en hij heeft ook altijd oog voor de juiste oplossing. Hij is een uitzonderlijk talent en heeft alles in zich om een grote voetballer te worden, maar hij moet het nu laten zien.”
Behalve China vielen ook de Aziatische landen zwaar tegen. “Voor hen is het allemaal nieuw, hé”, zegt Deraeve. “Ze kunnen ook voetballen, maar als puntje bij paaltje komt, missen ze toch die achtergrond. Verschillende etappes moeten ze nog afleggen, maar ze komen er aan. Dat proces zal nog enkele jaren in beslag nemen. Zuid-Korea bewees echter onder Guus Hiddink dat die kloof gemakkelijk te dichten valt.”
West-Europa blinkt vrijwel nooit uit op jeugd-WK’s. Dat komt, zo zeggen kenners, omdat Afrikanen, Zuid-Amerikanen en ook wel Zuid-Europeanen eerder rijp zijn. Afrikanen, beweren boze tongen, sjoemelen bovendien met geboortedata, waardoor volwassen kerels aantreden tegen opgeschoten pubers. Deraeve trekt een andere conclusie. “Europa kan niet meer volgen, omdat het aan de basis vaak ontbreekt aan vaardigheden. Voetballend en qua kracht komen we nog veel tekort. Die achterstand moeten we zo snel mogelijk proberen in te halen. Ook in de Verenigde Staten zullen ze nu wel beseffen dat Freddy Adu nog veel moet bijleren. Mijn gevoel zegt dat die jongen op zeker ogenblik zal blijven steken. Het is een commercieel product van de profcompetitie daar. Veel uitvergroot en opgeklopt, gebruikt en misbruikt, afkomstig uit Afrika en een té gemakkelijke prooi.”
door Frédéric Vanheule
‘Quincy is zó snel en hij heeft ook altijd oog voor de juiste oplossing.’ (Aad de Mos)
