Zenit Sint-Petersburg, morgen de tegenstander van Standard in de UEFA Cup, is nog volop in de race voor de Russische titel. Niet voor het eerst levert Dick Advocaat (59) vakwerk af.
Het gevecht om de titel in Rusland lijkt uit te draaien op een duel tussen Zenit Sint-Petersburg en Spartak Moskou. De vraag is echter : maakt de ploeg van NicolasLombaerts (22) ook echt kans ? Moskou is nu eenmaal machtig en zal er alles aan doen een club uit eigen stad te laten zegevieren, hoor je wel eens.
Dick Advocaat, trainer van de club beaamt : “De vorige trainer Vlastimil Petrzela heeft bij zijn vertrek gezegd : ‘Een club uit Sint-Petersburg wordt nooit kampioen. ‘ Daar zal hij wel zijn redenen voor hebben gehad. Hij kan het weten, want hij zat hier drie jaar. Ik zit hier nu bijna vijftien maanden en ik moet zeggen : die man spreekt geen wartaal. Er zijn heel veel topclubs in Moskou en die zijn machtig. De voorzitter van CSKA heeft openlijk toegegeven dat hij tegenstanders van de concurrentie aanmoedigingspremies gaf. Dat doet onze voorzitter Sergei Fursenko niet. Hij is verbonden aan Gazprom (een immens gas- en oliebedrijf, nvdr) en dat wil daarmee niet worden geassocieerd.”
Als u de periode bij Zenit zou moeten omschrijven tot nu toe, hoe zou u dat doen ?
Dick Advocaat : “Als heel moeilijk, maar dat is juist een van de redenen waarom ze mij hebben gehaald. Ze wilden in een aantal jaar de club een nieuw elan geven. Dat houdt in : een nieuw elftal, een ander stadion en een nieuwe trainingsaccommodatie neerzetten. Toen mijn assistent Cor Pot en ik bijna anderhalf jaar geleden hier kwamen, beloofden ze dat en die beloften zijn ze allemaal nagekomen. Het is nog geen Europees topniveau, maar dat zit eraan te komen. Toen we kwamen, stond Zenit tiende, we eindigden als vierde. Het doorselecteren moet echter wel geleidelijk gaan. Je hebt spelers uit deze streek en die moet je soms weg doen, maar dat kan niet in één keer. De mensen hier hebben moeite om afscheid te nemen van oudere spelers met een goede reputatie.”
Hoe reageert de voorzitter ?
“Sergei Fursenko is een fantastische man. Zijn hart ligt bij deze club, hij komt uit deze stad en doet er alles aan om Zenit groot te maken. Hij staat volledig achter ons, maar ook voor hem is dat doorselecteren wat moeilijker, want hij wordt erop aangekeken. Dus moet het geleidelijk gebeuren. En je moet een beetje zuinig zijn op de Russische voetballers, want elk jaar moet er volgens de nieuwe reglementen een Rus meer in het team bij. Dit seizoen zijn het er vier, volgend jaar vijf.”
Guus Hiddink zei het ooit op een subtiele manier : er is iets met de Russische mentaliteit.
“Ze zijn wat makkelijker in hun denkwijze over het begrip topspeler. Wij vinden dat je ook als een topspeler moet leven. Daar hebben sommige jongens – niet alleen Russen – nog wat problemen mee. Ik denk dat je beter kunt functioneren in een elftal als je ook als professional leeft. De communicatie is toch wel een probleem gebleken. Niet alleen van mij naar de spelers, maar ook onderling. We hebben Russen, Tsjechen, Slovaken, Koreanen, een Belg … Daar ben je continu mee bezig, zodat spelers jou leren kennen en andersom. In de taal die je spreekt, gaat dat vele malen makkelijker en sneller. Dat proces heb ik toch een beetje onderschat. Om iemand direct te kunnen aanspreken, zou je eigenlijk de taal moeten spreken.”
Straks topspelers
Hoe communiceert u met de spelers ?
“Met handen en voeten, maar vooral met een tolk en in het Engels. Maar de emotie vertaal je niet mee. En dát is juist het belangrijkste. Zeker als je bijvoorbeeld op een cynische manier iets kwijt wil, wordt dat heel moeilijk.”
Hebt u overwogen Russisch te leren ?
“Nee. Als ik jonger was geweest en had gedacht dat ik hier vier of vijf jaar zou blijven, dan wel.”
Hoe is de balans tot nu toe qua prestaties ?
“We hebben dit seizoen tot nu toe vier wedstrijden verloren en vorig jaar vijf. In anderhalf jaar tijd is dat heel weinig. De mensen zien hier ook dat het team steeds beter wordt, maar omdat ik het niet radicaal kan veranderen, duurt alles wat langer. Binnen twee of drie seizoenen staat hier een heel goed elftal, daarvan ben ik overtuigd. Áls ze de juiste mensen kunnen krijgen.”
Komen de echte topspelers naar Rusland ?
“Nóg niet. Maar de competitie is van een hoog niveau. Dit seizoen spelen weer twee Russische clubs in de Champions League, net als vorig jaar. Dat lukt niet zomaar. En wij spelen in de UEFA-beker. Nee, als ze goed kunnen verdienen, kómen over een paar jaar die topspelers.”
Uw contract loopt weldra af.
“Ze wilden eerst dat ik twee jaar bleef. Cor en ik kwamen in juli 2006. Twee jaar blijven is dan niet logisch, want dan eindigt je contract weer midden in een seizoen. Dus hebben we getekend voor anderhalf jaar. Die periode loopt in december af en ik geef eind september uitsluitsel over mijn toekomst.”
Aan de andere kant van de wereld, in Australië, zijn ze er al van overtuigd dat u naar hen toe komt.
“Dat heb ik gelezen, ja.”
Sprak hij zonder glimlach.
“Haha.”
Wat moeten we daarmee ? Zeg het maar.
“De bond van Australië is geïnteresseerd in mij. Ik zit nu bij Zenit en heb nergens anders getekend.”
Moeten we raar opkijken als u in januari bij het nationale elftal van Australië aan de slag gaat ?
“Laat ik het anders zeggen. Er zijn twee mogelijkheden : óf ik blijf bij deze club, óf ik word ergens bondscoach.”
Stel nou dat de voorzitter tegen u zegt dat hij een hoop topspelers gaat halen.
“Dan zou ik nog altijd zeggen dat het fiftyfifty is.”
Bodyguard en chauffeur
Hoe ziet uw dagindeling eruit ?
“Vroeg in de ochtend komt een chauffeur me ophalen en word ik naar het trainingsveld gebracht. Daar trainen we, eten we en om een uur of drie, vier gaan we terug naar het hotel. Normaal keek ik altijd video’s en dvd’s op het trainingscentrum, maar nu kijk ik veel tv in het hotel. Ik kan alles ontvangen : Sky, Nederlands voetbal, Russische sportkanalen …”
Moeten we geen medelijden hebben ? Alleen in een hotel- kamer …
“Nee, ik voel me daar prettig bij. Als ik tot vier uur heb gewerkt, ga ik beneden koffie drinken. Ik heb een prachtige kamer met alles erop en eraan. Ik moet heel veel reizen. Bovendien, voor elke wedstrijd ga je een dag van tevoren weg. De kortste reis is naar Moskou en dat is anderhalf uur vliegen vanaf hier.”
U hebt een auto met chauffeur. Is er ook iemand die op u let ?
“Ik heb er ook een bodyguard bij. Of dat nodig is ? De voorzitter heeft er een grapje over gemaakt. Ik zei dat ik geen bodyguard nodig had, maar hij vond van wel. Om op de auto te letten.”
Hebt u na anderhalf seizoen een eigen stempel gedrukt op Zenit ?
“Toen wij hier begonnen, werd op het trainingsveld niet gesproken en niet gelachen. Ik vroeg Cor waar we terecht waren gekomen. Dat vonden we echt niet normaal bij een voetbalclub. We hebben continu geprobeerd dat te veranderen. Maar van eigen initiatief hadden ze nog nooit gehoord, we moesten ze alles voorzeggen. Dat maakt het best zwaar. Nu is er volop plezier op de training. Ik ben de enige buitenlandse trainer op dit moment in de Russische Premjer Liga. Van de zestien coaches aan het begin van dit seizoen zijn er al zes ontslagen. Zo snel gaat dat hier. Een paar weken geleden verloren we van Dinamo Moskou en toen kwam er een Russische journalist naar me toe. Eén jaar hier werken betekende volgens hem tien jaar bij een Europese club. Dat was een mooi compliment.”
Wat u anders maakt dan andere trainers, is dat u uw zaken helemaal zelf regelt.
“Zaken regelen is niet echt nodig. Ik word gevraagd. Ze nemen me omdat ze in mij iets herkennen van wat ze graag in een trainer zien. Er komt een gesprek en dan wordt dat bevestigd of niet.”
Waarom wilde u trainer worden ?
“Vroeger was ik helemaal gek van voetballen. Ik woonde vlak bij Het Zuiderpark en was daar dag en nacht te vinden. Van mijn tiende tot mijn vijftiende ging ik in de zomer honkballen als het voetbal stillag, net als Johan Neeskens en JohanCruijff. In de periode van Carol Schuurman bij ADO ging ik kijken als de bus wegreed naar een uitwedstrijd. Dan zag ik die trainer voorin zitten en dacht ik dat ik daar ook nog wel eens zou komen te zitten. Ik was pas negen of tien jaar, maar toen wist ik het al. Het is een onzeker vak, maar ik ben nooit van mijn leven bang geweest mijn baan kwijt te raken. Als je verstand hebt van het spelletje, moet er heel wat gebeuren willen ze je eruit gooien. Ik was daar altijd zeker van. Iedereen denkt altijd dat het vanzelf gegaan is, maar dat is niet zo. Je weet nooit hoe het gaat lopen, want je hebt niet alle omstandigheden in de hand. Hoe dan ook, mochten we kampioen van Rusland worden, dan hebben we het fantastisch gedaan. Maar als we tweede worden, zal ik ook trots zijn.”
Welk beeld moet blijven hangen als we aan de trainer Advocaat denken ?
“Ik kreeg een keer een kaart van iemand, ik zeg niet van wie, maar er stond op : ‘U bent een gentleman en u blijft een gentleman.’ Dat vond ik echt … Dat is heel veel waard voor me.” S
Door Leo Driessen
