‘Even weg van de spotlights, dat was ideaal’

Een carrière maakt soms rare sprongen. Zo ook die van Nikola Storm, die op weg naar succes een paar serieuze stappen terug moest zetten. Het overkwam hem ook al in zijn jeugd, toen hij ei zo na werd weggepest in Brugge.

Laat dit een les zijn voor talent dat het even moeilijk heeft: kwaliteit drijft – uiteindelijk – altijd boven. Toen Bart Verhaeghe en Vincent Mannaert een paar jaar geleden hun Brugs project in de steigers zetten, was het hun bedoeling om naast het heroveren van een toppositie binnen het Belgisch voetbal ook voor een betere doorstroming van de eigen jeugd te zorgen. De opleiding bracht kwaliteit, maar die kreeg niet altijd voldoende kansen. Dat zou anders worden. Plots stroomden er een heleboel door: Tuur Dierckx, Sander Coopman, Boli Bolingoli, Nikola Storm, Bjorn Engels, Brandon Mechele, Birger Verstraete…

Aan de top komen is één, er blijven nog wat anders. Alleen Engels en Mechele wisten die doorstart te overleven. De rest kwam, zag en… verdween, om nu elders boven water te komen. Achteraf bekeken haast allemaal met succes, al was de weg die ze namen er vaak een met veel bochten. Zo ook die van Nikola Storm (24), die in januari 2017 een enorme stap terug zette: van het Club Brugge dat nog Champions League speelde en een kandidaat was voor de titel, naar OHL, een kelderploeg in 1B. Gewaagd. Maar zie, hij overwon er de twijfel, leerde er rendement koppelen aan zijn kwaliteiten en iets meer dan twee jaar later staat hij terug waar velen hem toen zagen: aan de top in 1A. En dus is de eerste vraag:

Wat heeft 1B met Nikola Storm gedaan?

Nikola Storm: ‘Veel goeds. Toen ik de stap zette, speelde er veel twijfel in mijn hoofd. Wat gaat er nu met mij gebeuren? Je komt van Club en gaat naar 1B… Voor velen, ook voor mij, moeilijk te begrijpen. Maar toen zei ik tegen mezelf: the only way is up…’

Or down… Het kan snel gaan.

Storm: ‘Ja. Besef ik zeer goed. Als het in Leuven niet goed was gegaan, was het steil naar beneden.’

Bye bye Nikola.

Storm: ‘Ja. Cru om te zeggen, maar zo is voetbal. Wie niet presteert, wordt aan de kant geschoven. Maar al snel voelde ik in Leuven wel dat het de goeie kant opging. En als ik dan nu even terugblik, is de conclusie: tweeënhalf jaar alles spelen, heel veel vertrouwen opgedaan, dan kan je alleen maar zeggen dat het de goeie keuze was.’

Rendement

Een jaar eerder leende Club je al eens uit aan Zulte Waregem. Dat mislukte.

Storm: ‘Klopt, vooral omdat ik vertrok met de gedachte dat ik ginder alles zou spelen. Maar dat was niet het geval, integendeel. Dat neem je wel mee in de tweede beslissing, dat je dan zeker een stap moet zetten naar een club waar ze je wél de kans geven. Uiteraard moet je die vervolgens ook grijpen, mijn eerste halfjaar in Leuven was ook zoeken. Maar het seizoen erop heb ik me goed aangepast, een goed seizoen gedraaid en zo de transfer naar Mechelen afgedwongen.’

Neem jij, achteraf bekeken, het je trainers kwalijk dat ze te weinig geduld hadden? Of zoek je het nu bij jezelf?

Storm: ‘Goh… Uiteindelijk moet ook een trainer presteren. Zeker bij een topclub. Je kunt je niet permitteren om jonge voetballers op te stellen als het ten nadele is van het resultaat. In het begin frustreert dat, want je denkt: waarom speel ik niet, maar achteraf besef je dat ze gelijk hebben.’

Ook Francky Dury.

Storm: ‘Uiteindelijk wel, ja, met dat verschil dat het daar toch iets anders was. Op zich is hij een goeie coach, maar op bepaalde vlakken botste het. Ik weet nog goed dat hij me een maand of twee aan de kant liet omdat ik slecht was ingevallen tegen Genk. Dat kon ik moeilijk plaatsen. Iemand afrekenen op één invalbeurt van twintig minuten.’

Onze conclusie luidde indertijd: uitstekende voetballer, maar geen voortzetting. Te weinig efficiënt.

Storm: ‘Misschien wel. Ook al ben je jong, bij een topclub is er direct druk. Je mag goed spelen, maar als je geen rendement haalt, word je daarop afgerekend. Dat was spijtig, maar ik snapte wel dat ze me niet meer namen. De cijfers waren er niet. Ik wist dat het in me zat, bij de beloften en eerder bij de jeugd haalde ik goeie statistieken. Ik voelde tijdens de wedstrijden toen al wel dat ik het niveau aankon, maar dat tikkeltje scherpte en geluk ontbrak. Dat is misschien wat vertrouwen doet. Nu voel ik dat wel. Anderzijds besef ik ook: de stap naar een topclub is misschien nog iets hoger. Als je ziet wat ze daar dit jaar aan het presteren zijn, dat maakt het voor jeugdspelers moeilijk om door te breken. Op training hebben ze allemaal ongetwijfeld ook nu het gevoel dat ze het wel kunnen, maar bevestigen in wedstrijden is moeilijk.’

De jongeren van Anderlecht krijgen nu ook dat verwijt.

Storm: ( knikt) ‘Het leven zoals het is bij een topclub. Wie bij Brugge of Anderlecht speelt, wordt van zeer nabij gevolgd. Het is niet makkelijk om daarmee om te gaan, want geloof me: dat gaat in je hoofd malen. Ook daarom is het goed geweest, in mijn geval, om voor 1B te kiezen. Veel minder spotlights. Gewoon daar je ding kunnen doen en er vertrouwen uit putten.’

Geef eens raad als ervaringsdeskundige: hoe moet een topclub omgaan met die talenten?

Storm: ‘Dat is een zeer moeilijke vraag, omdat het afhangt van het individu. De mentaal sterkeren gaan zich altijd sneller aanpassen dan de twijfelaars. Ik ben van nature een gevoelsmens, die iets direct in zijn hoofd steekt als het wat minder gaat. Zo haal je zelf je prestaties naar beneden. Veel praten is zeker een tip. Hen een goed gevoel blijven geven, want ik kreeg snel een downgevoel wanneer ik niet speelde. En dat had een weerslag op de prestaties.’

Mentaliteit

De media, de waarnemers, focussen dan snel op wat je niet kunt.

Storm: ‘Dat geldt voor iedereen, maar ik geef toe: als je 24 bent, zoals ik nu, ben je daar veel minder gevoelig voor. Ik wéét inmiddels wat mijn goede en mijn werkpunten zijn. Vroeger werd ik zot van sommige dingen. Je bent 18, 19, die spotlights staan op jou gericht. Het is niet evident om daarmee om te gaan.’

Wellicht werd je dan pas voor het eerst met kritiek geconfronteerd.

Storm: ‘Ook dat speelt mee, ja. Tuur, Sander, ik… Wij zaten altijd bij de beteren in de jeugd. Sommige matchen eindigden op 6-0 of 7-0 en uiteraard hield je daar alleen een goed gevoel aan over. En daarmee kom je bij de eerste ploeg. Dan komen de eerste tikken en beland je bij het mentale stuk. Hoe ga je daarmee om? Voor mij was dat het struikelblok.’

Hielp de psycholoog van Club niet?

Storm: ‘We hebben er voldoende over gepraat, maar je moet zelf ook stappen zetten. Het is niet door met een psycholoog te praten dat een week later je probleem is opgelost. Je moet eerst bepaalde situaties meemaken. Dat voelde ik duidelijk in Leuven ook. Wedstrijden spelen, fysiek beter worden, in de degradatiestrijd een belangrijke pion zijn. De overstap naar KV was ook een goeie. Weer in een dominante ploeg, zoals vroeger, weer in een vol stadion. Opnieuw een belangrijke pion in een fijne groep, die sterk aan elkaar hing… En dat trekken we nu door in onze start. Je voelde vorig seizoen al dat we een ploeg hadden die perfect kon meedraaien in 1A en dat zijn we nu aan het bevestigen.’

Wat was het verschil tussen de supercup, waarin jullie nog stevig verloren van Genk, en het competitieduel dat jullie wonnen? Het stadion?

Storm: ‘Het was de eerste officiële match, wat zoeken nog, en de mindset. Met heel de heisa deze zomer – altijd afwachten, wordt het nu 1A of 1B – hadden we mentaal geen super goeie voorbereiding. Dat zag je nog in die wedstrijd. Nadien hebben we de knop omgedraaid. De intensiteit is dezelfde als vorig seizoen, de manier van spelen misschien wat anders. Vorig seizoen waren we altijd heel dominant. Nu proberen we soms ook de tegenstander vast te zetten, maar op andere momenten vormen we wat lager een blok en proberen we te counteren, of gebruik te maken van meer ruimtes. Dat past wel goed bij ons. In 1B stonden we zodanig hoog dat we bij een foutje wel nog de tijd hadden om de bal te recupereren. Nu is dat anders, merk je. Ook dat is aanpassen.’

Je speelt vooral vanaf links. Wat hebben trainers met rechtsvoetigen opstellen aan de andere kant?

Storm: ‘Eigenlijk heb ik dat heel mijn jeugd gedaan. Ik voel dat ik daar iets meer kwaliteit kan brengen, omdat ik ook buitenom kan. Als je de actie naar binnen maakt, sta je met je steunbeen iets meer naar de verdediger en heb je naar mijn aanvoelen iets meer vrijheid. Als ik op rechts sta en dan naar binnen kom en met links moet trappen, voel ik me iets minder zeker. In Brugge hamerden ze veel op tweevoetigheid. Mijn papa ook, als we in de tuin bezig waren. ‘Niet nadenken, Nikola, als hij links komt, links trappen.’ Op den duur denk je ook niet meer na en dat is nu een voordeel.’

Pestgedrag

Je hebt wat tikken gehad in je opleiding. Op een gegeven moment werd je gepest. Heeft dat voor littekens gezorgd?

Storm: ‘Littekens niet echt. Achteraf bekeken ben ik er vrij sterk uitgekomen. Ik ben een gevoelsmens, maar tegelijk heb ik ook een karakterke, ik laat me niet snel doen. Het waren jongens die niet konden verdragen dat ik naar Brugge kwam en op hun positie ging voetballen. Jongens uit het West-Vlaamse, die daarop dingen begonnen uit te steken. Blauwe plekken, kleren die in de douche werden gesmeten, terwijl het buiten nul graden was… Dat soort dingen. Ik probeerde dat niet aan mijn hart te laten komen, maar mijn ouders zagen wel dat ik soms ontevreden liep. Uiteindelijk nam Club het in handen en hebben ze ingegrepen. Die spelers zijn weggestuurd.’

Raar hoe mensen in elkaar zitten …

Storm: ‘Het waren op dat moment nog kinderen, die achteraf wel zullen beseft hebben dat wat ze deden niet kon.’

Er is in die periode iemand weggegaan bij Club. Heb jij dat ook overwogen?

Storm: ‘Een paar jongens zijn vertrokken. Ik heb getwijfeld, want ik voelde me op dat moment niet gelukkig, maar ik zag ook hoe Club reageerde en zelf ook iemand wegstuurde. Daarom vond ik dat ik het toch nog eens moest proberen. Ik ben wel van school veranderd, want we zaten ook samen op school. Ik ben teruggekeerd naar Maldegem en dat ging beter, terug in de vertrouwde omgeving. Met de bus van Maldegem naar Brugge was uiteindelijk ook niet zo ver. Mijn ouders kwamen me afhalen aan het station. Ouders investeren best wat tijd in hun kinderen. Voordien voetbalde ik bij Lokeren en dat was drie kwartier rijden. Alle dagen op en af. Niet alleen met mij, ook met mijn broer. Die zat ook bij Lokeren en later Cercle. Nu in Maldegem, tweede provinciale.’

Conclusie: hoe bochtig ook het parcours, de heel goeien blijven aan de top.

Storm: ‘Ja. Uiteindelijk zijn we allemaal nog goed terechtgekomen. Een paar spelen nu zelfs in het buitenland. Maar we hebben er wel veel zien afvallen. Misschien zijn we allemaal wat laatbloeiers, op Brandon en Bjorn na. Die waren sterker, op alle vlakken. Wij hebben op een andere manier onze weg moeten vinden, maar we trekken allemaal ons plan en dat doet me deugd om te zien.’

Dubbele cijfers

Dat alles dankzij Dennis van Wijk!

Storm: ‘Ja. Ik kon het met hem goed vinden. Hij is luidruchtig en kan je soms echt uitkakken, maar hij is wel oprecht. Als hij zei dat je een schijtmatch speelde, wás dat ook zo. Wouter Vrancken is iets rustiger in zijn aanpak, maar ook heel duidelijk in zijn opdrachten. Je weet voor een match perfect welke rol je moet invullen in het wedstrijdplan.’

Wat je ook hebt zien veranderen het voorbije decennium, is de vloed aan data. Hoe staat een intuïtief dribbelaar als jij daartegenover?

Storm: ‘Enorm geïnteresseerd. Na elke wedstrijd vraag ik direct aan de fysiektrainer om de gegevens door te sturen. Dan kan ik zien hoeveel sprints en kilometers ik liep. Wat je op het veld voelt, wordt perfect weergegeven in de data. Uit data kun je ook fouten opsporen. Vorig seizoen konden ze dankzij mijn gelopen kilometers aantonen dat ik tijdens een wedstrijd te veel liep. Verkeerde kilometers. Als je in matchen waarin je dominant bent, veel meer meters blijkt te lopen dan de anderen, moet je durven te analyseren of dat wel goeie meters waren. Uiteindelijk is voetbal een héél tactisch spelletje geworden.’

Ben je er ook in je vrije tijd mee bezig?

Storm: ‘Vroeger extremer dan nu. Ik was vroeger alleen maar met voetbal bezig, maar nu kan ik me er al eens van distantiëren wanneer ik thuis ben. Alhoewel… Als we op zondag geen plannen hebben, durf ik rustig in de zetel de drie wedstrijden te volgen. Het vriendinnetje is daar niet altijd blij mee.’ ( lacht)

Heb je jezelf dit seizoen doelen gesteld?

Storm: ‘Dezelfde als vorig seizoen: een paar goeie matchen spelen, zo belangrijk mogelijk zijn voor de ploeg en dubbele cijfers halen. Vorig seizoen zei ik dat ik tien goals en tien assists wilde. Ik kwam uit bij twaalf en acht. Als ik nu bij twintig goals betrokken kan zijn, zal ik heel tevreden zijn.’