Net als vorig jaar lijkt Juventus in november met een kleine vormcrisis te kampen. Afwachten of Club Brugge daar volgende week dinsdag van kan profiteren.

Fabio Capello is een man van principes. “Voetbal is een kwestie van evenwicht”, doceert hij. Dat betekent dat hij bij Juventus op exact dezelfde manier werkt als eerder bij AC Milan, Real Madrid en AS Roma. “Voor mij staat het belang van het team altijd voorop. En aangezien ik met een grote kern werk, betekent dit dat ik soms pijnlijke keuzes moet maken. Daarbij laat ik me nooit leiden door gevoelens van sympathie voor een bepaalde speler. Winnen is het belangrijkste, ook als ik daarvoor iemand als Alessandro Del Piero op de bank moet laten.”

Voorlopig geven de cijfers de coach gelijk. Sinds begin dit seizoen verloor Juventus nog maar twee keer. Dat gebeurde op 18 oktober in de Champions League bij Bayern München en elf dagen later in de Serie A bij AC Milan. Voordien zette Juve een record neer door de eerste negen competitiewedstrijden van het seizoen te winnen. Een van de grootste capaciteiten van Capello is dat hij zijn spelers altijd goed in bescherming weet te nemen. Na de nederlaag in München sprak hij van een slechte dag, die logischerwijze niet kon uitblijven. En na de competitienederlaag op San Siro, zag Capello het zo : “Juventus moet wel heel sterk zijn als ik zie hoe een fantastische ploeg tegen ons 90 minuten met het mes tussen de tanden speelt en gewoon schrik heeft.”

Ook vorig seizoen schoot Juventus, na een voorbereiding die gericht was op de voorrondewedstrijden van de Champions League, met acht zeges en één gelijkspel in de eerste negen wedstrijden van de competitie als een komeet uit de startblokken. Een ongelukkige nederlaag tegen Reggio di Calabria begin november, vormde toen de start van een vormcrisis die tot Kerstmis zou duren.

Aangezien Capello dit seizoen voor een identieke voorbereiding koos als twaalf maanden eerder, is het niet onlogisch dat de resultaten in dezelfde lijn lagen en dat de eerste tekenen van vermoeidheid zich in dezelfde periode van het jaar manifesteerden. Ook de interlandverplichtingen zijn daar niet vreemd aan. Bij de interlands van half november zwermden liefst veertien spelers uit.

Meesterpion Vieira

Eén van de problemen waarmee Fabio Capello dit seizoen kampte, was de afwezigheid van de aan de schouder geblesseerde doelman Gianluigi Buffon. Zijn vervanger Christian Abbiati was niet altijd even secuur en raakte op zijn beurt geblesseerd, zodat hij moest worden vervangen door Antonio Chimenti, die zich evenmin zeker van zijn stuk toonde. In de verloren wedstrijd in Milaan stond hij in een echte schiettent.

Capello is er zich goed van bewust dat het missen van Buffon erg belangrijk is. “Een grote doelman kan op zijn eentje zeven of acht punten pakken in de loop van een seizoen en is dus even belangrijk als een spits. Wellicht kunnen we vanaf 27 november in de competitiematch tegen Treviso weer op hem een beroep doen.”

Meer nog dan de afwezigheid van zijn internationale doelman speelde het tijdelijk uitvallen van de Franse middenvelder Patrick Vieira het team parten. Capello verklaarde al onomwonden dat de ex-aanvoerder van Arsenal de man is die ervoor zorgt dat het team dit seizoen net dat tikkeltje meer heeft dan vorig seizoen. Vieira zette die bewering kracht bij en toonde zich de voornaamste bewerker van de 2-0-overwinning tegen Inter. Hij miste vervolgens de verplaatsing naar München met problemen aan de adductoren en wellicht vooral daardoor speelde Juventus er als een slappe vod.

Voor het duel tegen AC Milan werd de middenvelder met de uitschuifbare benen weliswaar opgelapt, maar hij haalde er nooit zijn gebruikelijke niveau. Enkel op het einde van de wedstrijd kon hij even schitteren toen hij met een goede pass David Trezeguet op weg zette naar het eerreddende doelpunt, zodat de partij uiteindelijk op 3-1 eindigde. Kortom, als Vieira er niet bij is of niet topfit is, heeft Juventus het tegen de toppers in Italië en in Europa een stuk moeilijker. Vandaar dat Capello alles in het werk stelde om in de belangrijkste matchen toch over zijn meesterpion te beschikken.

Hoewel de coach, zoals gezegd, naar buiten toe zijn spelers in bescherming nam, was hij allerminst opgezet met de nederlagen in München en Milaan. Bij de return tegen Bayern moesten Mauro Camoranesi, Pavel Nedved en Adrian Mutu het gelag betalen. Ze mochten enkel op het einde van de wedstrijd opdraven. Juventus speelde die wedstrijd in een onuitgegeven opstelling met drie verdedigers (Robert Kovac, Lilian Thuram en Fabio Cannavaro), twee onverwachte buitenspelers (Gianluca Zambrotta en Giorgio Chiellini) naast de centrale middenvelders Emerson en Vieira, en met voor het eerst dit seizoen Del Piero in steun van het spitsenduo Trezeguet-Zlatan Ibrahimovic.

Zoals Brazilië

Een analyse van de grote teams die Capello trainde, leert dat er een evolutie zit in zijn tactische keuzes. Momenteel staat hij heel dicht bij de aanpak van de Braziliaanse bondscoach Carlos Alberto Parreira. Wellicht niet toevallig stond hij er vorig seizoen op om de sterke verdedigende middenvelder Emerson, die ook al in Rome in zijn team zat, naar Turijn te halen. En niet voor niets liet die middenvelder zich al eens ontglippen dat “Juve is zoals Brazilië, of toch bijna.”

Het systeem is nog altijd een 4-4-2, maar in vergelijking met de vorige teams die Capello trainde, of met verleden jaar, vallen meer spelers tegelijk aan en verdedigen ze ook met meer tegelijk. Capello houdt niet van cijfercombinaties zoals 4-4-2, 4-3-3 om de tactische aanpak te duiden. “Aanvallen en verdedigen gebeurt bij ons altijd met negen tegelijk. Alleen de doelman en de diepe spits horen niet bij het blok. Ach, voor mijn part zeggen ze gewoon dat we in een 9-1 spelen.”

Toch is de vergelijking met Brazilië niet onterecht. De twee centrale verdedigers dekken van dichtbij de spitsen en de flankverdedigers proberen zoveel mogelijk op te rukken. Kortom, Manuele Blasi, Thuram, Cannavaro en Zambrotta zijn op dezelfde manier opgesteld als Cafu, Lucho, Juan en Roberto Carlos. Bij Brazilië zijn de twee centrale middenvelders Emerson en Zé Roberto, bij Juventus zijn het dezelfde Emerson en Vieira. Zij spelen defensief en offensief een sleutelrol in het team. Het enige verschil is dat bij Juventus enkel Vieira offensief infiltreert, terwijl bij Brazilië beide spelers dat doen. En Camoranesi en Nedved vervullen als offensieve middenvelders in steun van Trezeguet en Ibrahimovic, dezelfde rol als Kaká en Ronaldinho voor Adriano en Ronaldo.

De kans is dan ook groot dat Capello ook tegen Club Brugge, ondanks de schorsing van Ibrahimovic, voor dezelfde veldbezetting zal kiezen. l

NICOLAS RIBAUDO

‘Aanvallen en verdedigen gebeurt bij ons met negen tegelijk. Alleen de doelman en de diepe spits horen niet bij het blok.’ fabio capello

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content