De ‘prachtige activa’ van KV Oostende liggen goed in de markt, maar de realiteit is: nul punten.
Er kwam zelfs echt vuurwerk aan te pas, vóór de wedstrijd, en de stadionomroeper Wim De Meyer stak nog maar eens een tandje bij – Woar es Ostenduuuuu?! – om iedereen op scherp te zetten. En: het spektakel kreeg warempel een vervolg tijdens de wedstrijd. KVO voetbalde enthousiast en zwierig, met veel combinaties, beweging en positiewissels. Het openingsdoelpunt was daar de exponent van: de strafschop van Franck Berrier, na een prima infiltratie over rechts, was een panenka, vol risico maar ook o zo heerlijk vol gevoel. Het was de keuze van de coach voor het talent en ‘de voetballende oplossing’. Yves Vanderhaeghe recupereerde Berrieren Knowledge Musona en zette de karakterspelers Michiel Jonckheere en KevinVandendriessche in de dug-out. Maar met bijna twee derde van de speeltijd balbezit was het resultaat toch hetzelfde: nul punten. Woar es Ostendu? Nog altijd allerlaatste, Wim.
Na vijf opeenvolgende nederlagen wordt alles en iedereen in vraag gesteld. Zeker ook de coach ontkomt niet aan het vergrootglas. Na een thuiswedstrijd tegen Antwerp waarin zijn ploeg na een 1-0-voorsprong bij de rust in de tweede helft vier goals slikte, is de grote vraag: moet hij in deze omstandigheden niet voor realistischer voetbal kiezen? Feit is: KVO voetbalt aanvallend, met lef, zonder echte defensieve middenvelder én met offensieve backs. Het is de manier waarop de twee voorbije seizoenen succes werd behaald. Ander punt van discussie: zondag was Zarko Tomasevic out en koos Vanderhaeghe voor Antonio Milic op zijn plaats. Dat betekent dat Nicolas Lombaerts in de hiërarchie van de linksvoetige centrale verdedigers slechts op de derde plaats komt. Voor iemand in wie zwaar geïnvesteerd werd om de verdediging stabieler te maken, is dat opmerkelijk. Het is niet bewezen dat het met hem beter zou zijn geweest, maar het voedt wel de polemiek.
Tot nu toe blijft Vanderhaeghe zich onder de druk vrij normaal gedragen. In Marseille noemde voorzitter Marc Coucke hem en sportief manager Luc Devroe toppers. De oefening die ze in Oostende onder zijn leiding aan het maken zijn, is dan ook geen gemakkelijke: spelers opwaarderen en verkopen met een meerwaarde en tegelijk sportief blijven groeien. Coucke omschreef de onderneming en het businessmodel KVO na het Europese debuut als volgt: hij bouwde een fabriek, er zijn schulden, maar met de spelersgroep (en het stadion) zijn er ook prachtige activa. En: met de verkoop van die activa kunnen de schulden afbetaald worden en kan er geïnvesteerd worden in het onderhoud van de fabriek. Die activa liggen alvast goed in de markt: na de riante verkoop van Adam Marusic en Landry Dimata wordt er nu ook geboden op Musona, Silvio Proto en Sébastien Siani. Maar het is niet evident om met nieuwe jonge spelers, ‘onafgewerkte producten’, telkens meteen hetzelfde rendement te halen.
Het zal er voor het topkader van de fabriek op aankomen om deze week, in de laatste dagen voor het sluiten van de transfermarkt, de juiste beslissingen te nemen om na de interlandbreak de competitie met meer kans op succes te kunnen hervatten.
CHRISTIAN VANDENABEELE
