De nv Jacques Borlée ondervindt niet direct hinder van de crisis, wel integendeel.

Sinds 2007 grossieren Olivia, Kevin en Jonathan onder begeleiding van hun vader en coach Jacques Borlée in medailles: elf in totaal op internationaal niveau. De broers stonden afgelopen zomer in Londen als enige blanke atleten in de olympische finale 400 meter. De Brusselaars met de supergenen schitteren ook al vier jaar lang op de 4x400m estafette. De gouden plak op het EK in Helsinki eerder dit jaar vormde de kers op de taart.

Om maar te zeggen: de Borlées schrijven momenteel een waar succesverhaal en dat legt hen geen windeieren. Terwijl veel andere Belgische atleten moeite hebben om de eindjes aan elkaar te knopen worden zij zowat overal gevraagd en kunnen ze gemakkelijk van hun sport leven. “We hebben vandaag inderdaad financiële zekerheid”, bevestigt papa Borlée, de architect van het project. “Ons verhaal is uniek, maar we hebben de buitenwereld daarvoor ook warm gemaakt. Een mooi palmares volstaat niet om sponsors aan te trekken: partners komen niet vanzelf aan de deur kloppen, je moet zelf op zoek gaan.”

Tia Hellebaut, olympisch goud in 2008, is verre van binnen en Charline Van Snick, goed voor brons in Londen, ondervindt de grootste moeite om interessante sponsors te vinden. In schril contrast daarmee staat het succesverhaal van de Borlées. “In de atletiek lukt het alleen met een deftige structuur”, zegt Jacques Borlée. “De atleten zien hun inspanningen op training niet beloond met een goede financiële return en dat is spijtig.” Hetzelfde geldt bijvoorbeeld ook voor de zwemmers. Enkel de grote kampioenen en de vedetten kunnen goed leven van hun sport. Kevin, Jonathan en Olivia kunnen wel op beide oren slapen. “Ik wil ervoor zorgen dat ze zich in de toekomst geen geldzorgen hoeven te maken”, zegt Jacques. “En ja, ik wil dat ze werken na hun carrière, maar nu is het belangrijk dat ze zich op het lopen kunnen concentreren zonder stress over later. Dit gezegd zijnde, de interesse bij onze partners kwam er alleen doordat we op het allerhoogste niveau presteren. Anders was dit alles nooit mogelijk geweest.”

In 2004 werd de nv Borlée opgericht. “Omdat het duidelijk was dat het met de steun van de atletiekbond alleen niet zou lukken om de top te bereiken”, aldus Jacques. Vandaag is de nv Borlée uitgegroeid tot een sterk merk. Zakelijke partners en allerlei experts (zie kader) zorgen voor een stevige financiële en sportieve basis waarop de Borlées steunen. En daar plukken ze vandaag de vruchten van. Uit goede bron weten we dat Kevin en Jonathan elk 250.000 euro per jaar verdienen. Veel geld, maar anderzijds weinig in vergelijking met wat voetballers, wielrenners of golfspelers binnenrijven. Je zou het ook zo kunnen stellen: een Borlée is evenveel waard als een speler van Anderlecht.

De broers, en ook Olivia vroeger, halen meer inkomsten uit hun sponsorovereenkomsten dan uit het start- en prijzengeld dat ze verdienen op de meetings. Om aan de start te komen op een grote meeting of een Diamond Leaguewedstrijd ontvangt Kevin 10.000 dollar en Jonathan 8000 dollar – de Europese titel en de bronzen WK-medaille van Kevin verklaren het verschil.

Marktwaarde

Afgelopen zomer kregen de broers elk 5000 euro van het BOIC, de som waar iedere Belgische atleet die op de OS tussen de vijfde en achtste plaats eindigde recht op had. Maar het was vooral de Diamond League die de kassa deed rinkelen, zeker in het geval van Kevin, die eindwinnaar werd op de 400 meter en in totaal 58.000 dollar aan prijzengeld opstreek. “Een blanke atleet die op een sprintnummer de Diamond League wint, ik weet niet of dat nog ooit opnieuw zal gebeuren”, meent Jacques. “Dit succes danken we aan Kevins regelmaat.” Jonathan eindigde als derde, de tweeling deed daarmee zijn reputatie als speerpunten van de Belgische atletiek alle eer aan en dreef en passant zijn marktwaarde op.

Uiteraard hangt daar een prijskaartje aan vast, want Jacques doet er alles aan om het merk Borlée in de verf te zetten. “Zonder onze pa waren we nooit zo ver geraakt. Honderd procent zeker”, benadrukt Kevin. De familieband, die Jacques altijd uitspeelt als een extra troef om sponsors te verleiden, is fundamenteel in het hele project – een vader die zijn dochter en zoons als coach naar de absolute top brengt, zie je niet elke dag.

Londen 2012 is achter de rug en de Borlées richten hun vizier alweer op de toekomst. Na hun vakantie in Miami staat een stage op Tenerife op het programma. Daar bereiden ze 2013 voor, met als belangrijkste doelstelling het WK in Moskou. Een nieuwe uitdaging waar alle sponsors en specialisten van hun team zich als één blok achter scharen.

DOOR DAVID LEHAIRE

“Om van de atletiek te kunnen leven moet je zelf sponsors hebben.”

Jacques Borlée