Zaterdag reist Ronald Vargas naar Venezuela zonder nieuw contract. De familie Vargas is ontgoocheld. ‘Ik had verwacht dat een grote club als Club Brugge professioneler te werk zou gaan’, zegt vader Pedro.

Eerst het goeie nieuws: de revalidatie van Ronald Vargas (24) verloopt voorspoedig. De Brugse aanvallende middenvelder was bezig aan een sterk seizoen toen hij op 6 februari in het begin van de uitwedstrijd bij RC Genk door de knie ging. Vargas werd geraakt aan de kruisbanden en mocht de rest van het seizoen vergeten.

Een streep door de rekening van Club, maar ook door de rekening van de Venezolaan. Geen Copa América in juli, geen mogelijke trofee als topschutter, en wellicht geen mooie transfer. Paul Courant, die voor België samen met Dirk De Vriese de belangen van Vargas behartigt: “Het is duidelijk dat er zonder die blessure mogelijkheden zouden zijn geweest.”

Om dat af te toetsen was in de periode van de fatale blessure zijn echte manager in het land. Ene Salvador Maestro, opererend vanuit het Spaanse Albacete. Hij kwam onderhandelen over een nieuw contract, maar keerde onverrichter zake terug. Het nieuwe bestuur van Club had immers veel aan het hoofd, zoveel zelfs dat het de Venezolaan na zijn operatie een beetje uit het oog verloor. Die gaf geen interviews, maar zijn entourage vond wel dat Club iets meer aandacht mocht schenken aan zijn net geopereerde speler.

Als Vargas nu zaterdag 7 mei afreist naar Venezuela met zijn revalidatieschema op zak, zijn er sinds zijn blessure al drie maanden voorbijgegaan waarin de onderhandelingen over een nieuw contract niet opschieten. Vader Pedro Vargas, een ex-boekhouder die nu de financiële zaken van zijn zoon behartigt, steekt zijn ontgoocheling in Club Brugge niet onder stoelen of banken. “Het lijkt wel of de mensen van Club Brugge ons niet serieus nemen. Nochtans is wat Ronald vraagt niet overdreven. Nu, het verschil tussen wat Club aanbiedt en wat Ronald vraagt, is niet zo extreem groot als in de pers beweerd wordt. Toch vind ik hun voorstel ‘irreëel’: het staat niet in verhouding tot wat Ronald voor Club Brugge betekent. Maar wat mij vooral tegen de borst stuit, is de houding van de mensen van Club. Ze behandelen ons niet als professionals, terwijl wij ons juist professioneel opstellen. Ik kan mij voorstellen dat die houding misschien werkt bij spelers zonder intellectueel niveau, maar Ronald is wel iemand die een serieuze opvoeding gekregen heeft. Bij hem pakt dat dus niet. Ze houden ons ook voortdurend aan het lijntje: de ene keer zeggen ze ‘vandaag’, de andere keer is het ‘morgen’. Ik had verwacht dat een grote club als Club Brugge professioneler te werk zou gaan. Kortom, voor mij is dat een gebrek aan respect!”

Onderwerp van discussie is naast centen ook de inhoud van het bestaande contract. Het vorige management gaf Vargas een contract tot medio 2012 plus een optie van één jaar. Courant: “Volgens Club is Ronald door die optie niet vrij na volgend seizoen.” Salvador Maestro wil evenwel laten onderzoeken wat de rechtsgeldigheid van die optie is. Als ze niet rechtsgeldig is, wordt het wel warm voor Club. Is Vargas volgend seizoen einde contract, dan vertrekt hij immers gratis.

Ondertussen circuleert in Brugge het verhaal dat Anderlecht een concreet bod uitbracht op Vargas. In Brussel wil niemand dat bevestigen, ook vader Vargas ontkent. Courant noemt het eerst “te belachelijk om te vertellen”, zegt dan “dat geen enkele Belgische club nu een transfer van Vargas kan betalen”, maar geeft ten slotte toe dat je in voetbal “niks mag uitsluiten”. Vargas zelf heeft echter maar één droom en dat is … Spanje.

DOOR STEVE VAN HERPE & PETER T’KINT

“Volgens Club is Ronald niet vrij na volgend seizoen.” Paul Courant