‘Ik heb veel geld uitgegeven aan drank, vrouwen en snelle auto’s. De rest heb ik verbrast’, zei George Best, ooit hét icoon van de voetballende bad boys, maar een brave huisvader in vergelijking met zijn latere collega’s. Een verhaal over veelwijverij, seksorgieën, huiselijk geweld en verslavingen. Het elftal van de schande.

DOELMAN JENS LEHMANN

Clubs: Schalke 04 (88-98), AC Milan (98-99), Borussia Dortmund (99-03), Arsenal (03-08), VfB Stuttgart (08-10), Arsenal (11)

JensLehmann is de Mister Mad van het keepersgild”, schrijft de DailyStar in 2008. “In zijn land kenden ze hem al, wij nu ook.” Duitsland heeft Mad Jens al langer uitgespuwd, want wanneer de ex-speler van Schalke naar Borussia Dortmund kan, zegt hij: “Ik speel nog liever voor Schalke in de tweede klasse.” Hij tekent toch in Dortmund, waar hij een paar maanden erna een relatie begint met de vriendin van Knut Reinhardt, ex-ploegmaat.

Na 4,5 seizoenen en vijf rode kaarten – een record in de Bundesliga – slaan de stoppen ook in Arsenal door. In 2005 giet hij een fles water over het hoofd van… scheidsrechter Massimo di Santis, het seizoen erna wordt Mad Jens in de Champions Leaguefinale tegen Barcelona na 18 minuten uitgesloten. De tabloids smullen van zijn scherpe kritiek op Didier Drogba (“Stand-upcomedian”) en Frank Lampard (“Vreselijke man!”), en als Manuel Almunia zijn plaats inpikt, krijgt ook de Spanjaard een veeg uit de pan. “Een klungelaar, totaal geen klasse.”

Lehmann verkast naar Stuttgart, waar hij de hoofdband van ploegmaat Khalid Boulahrouz naar een ballenjongen gooit en een paar weken later de schoen van Sejad Salihovic in de tribune kegelt. Wanneer Markus Babbel na supportersprotest moet ophoepelen, hekelt hij ook zijn fans. “Je moet geen rekening houden met pubers.”

Hij weigert de boete (40.000 euro) te betalen en gaat na een rode kaart in Mainz helemaal door het lint als een supporter hem vraagt waarom hij “niet normaal kan doen”. Onder het oog van de camera’s trekt hij de bril van de neus van de jonge fan… Zijn positie is onhoudbaar, in de zomer van 2010 gaat de 40-jarige doelman met pensioen, maar acht maanden erna speelt hij nog één match voor… Arsenal. “Ik denk niet dat de voetbalwereld mij snel zal vergeten.”

VERDEDIGING PAT VAN DEN HAUWE

Clubs: Birmingham City (78-84), Everton (84-89), Tottenham Hotspur (89-93), Milwall (93-95), Hellenic FC (96), Wynberg Saint Johns (97)

“De manager vroeg me om Pat Van Den Hauwe tijdens de terugvlucht in de gaten te houden, maar het was alsof ik iemand met hondsdolheid moest begeleiden. Volledig gek”, omschrijft de Liverpool Echo de rechts- (en links)back van Everton FC, dat tussen 1984 en 1989 twee Engelse titels pakt, drie keer de finale van de FA Cup speelt én de Europabeker voor bekerwinnaars wint. Van Den Hauwe, de zoon van een Belgische vader en Engelse moeder, is een van de sterkhouders maar leidt het leven van een spilzieke rock-‘n-rollster.

Hij verdeelt zijn aandacht tussen het trainingscomplex en bezoeken aan nachtclubs en hoerententen. Zijn honger naar seks is niet te stillen, maar kost hem bijna zijn carrière wanneer hij na een interland met Wales in Malta een geslachtsziekte én bloedinfectie oploopt en bijna een maand in het ziekenhuis ligt. “Gelukkig kreeg ik van Everton een verpleegster toegewezen, maar ook met haar ben ik het bed ingedoken.”

Pat verkast naar Londen, maar overgewicht verraadt een alcoholverslaving. Wanneer ook zijn huwelijk op de klippen loopt, vindt hij troost in de armen Amanda Louise Smith, de ex-vrouw van Bill Wyman, bassist van The Rolling Stones. Voetbal wordt steeds meer bijzaak voor de dolgedraaide verdediger, na zijn vlucht naar Zuid-Afrika loopt zijn cocaïneverslaving helemaal uit de hand. Van Den Hauwe wordt steeds meer paranoïde en dreigt er zelfs mee om een vriend met zijn .38 door het hoofd te schieten. “Elke morgen denk ik nog aan die nacht en besef ik dat wapens en drugs alleen maar tot dood en wanhoop leiden.”

JOHN TERRY

Clubs: Chelsea (98-00), Nottingham Forest (00-00), Chelsea (00-)

John Terry wordt bij Chelsea geroemd voor zijn leiderschap, maar zijn buitenechtelijke relaties, alcoholmisbruik en gokgedrag blijven voor controverse zorgen”, besluit The Guardian in 2010. Enkele weken eerder is bekend geraakt dat de Dad of The Year van 2009 een relatie heeft met Vanessa Perroncel, vriendin van… ex-ploegmaat Wayne Bridge. Bondscoach Fabio Capello grijpt in en vertrekt met een nieuwe kapitein – Rio Ferdinand – naar het WK in Zuid-Afrika. In maart 2011 krijgt England’s Brave zijn aanvoerdersband wel terug.

Voor even, want amper een jaar erna beschuldigt Anton Ferdinand hem van racisme, waarna JT voor vier wedstrijden wordt geschorst en een boete van 270.000 euro krijgt. Een peulschil, want voor het exclusieve verhaal van zijn huwelijksfeest met Toni Poole en zijn autobiografie casht de Chelseakapitein om en bij de 2,5 miljoen euro. “Sinds ik met Toni samen ben, heb ik met verschillende andere vrouwen geslapen, maar dat is nu voorbij…”

Zijn biecht is de ‘apotheose’ van een lange reeks uitspattingen. Kort na de aanslagen van 9/11 treitert hij in een dronken bui enkele Amerikaanse toeristen, een paar maanden later wordt hij samen met ploegmaats na een vechtpartij in een nachtclub gearresteerd, CCTV registreert hoe hij in 2002 in een bar in Essex in een bierglas plast… Engelse tabloids brengen een smeuïg verhaal over zijn gokgedrag, wanneer hij in 2004 met zijn ‘vriend’ Wayne Bridge en Scott Parker ruim 51.000 euro op paarden- en hondenraces inzet. “Niet iedereen houdt van mij, maar ik ben een pak wijzer dan vroeger.”

RIO FERDINAND

Clubs: West Ham United (95-96), Bournemouth (96-97), West Ham United (97-00), Leeds United (00-02), Manchester United (02-14), Queens Park Rangers (14-)

Rio Ferdinand is een flamboyante persoonlijkheid, maar de meerderheid van de Engelse voetbalfans houdt niet van hem”, schrijft World Soccer Talk in oktober 2014, wanneer Ferdinand de moeder van een journalist op Twitter een hoer noemt en door de voetbalbond geschorst en beboet (35.000 euro) wordt.

De 36-jarige verdediger is hardleers, want nadat Ashley Cole twee jaar ervoor in de rechtszaak John Terry-Anton Ferdinand voor zijn ploegmaat getuigt, verwijt hij Cole “zwart aan de buitenkant, blank van binnen” te zijn. De voetbalbond is onverbiddelijk: 57.000 euro boete. Ook de Londenaar kan tegen een stootje. Net als Terry is hij een van de weinig Engelse voetballers die meer dan 1,2 miljoen euro voor de publicatie van zijn autobiografie casht.

In Rio: My Story spreekt hij onder andere over de uitgelekte seksvideo, waarin hij tijdens een vakantie in Cyprus samen met Kieron Dyer en Frank Lampard ‘de hoofdrol’ speelt. “Het was onschuldig, zoiets hoort bij opgroeien.” Ferdinand is op dat moment de duurste voetballer van Engeland, nadat Leeds United 27,5 miljoen euro aan West Ham betaalde. Twee jaar later dokt Manchester United 38 miljoen neer, maar Alex Ferguson moet hem acht maanden missen wanneer hij niet opdaagt voor een dopingcontrole en liever met vrienden gaat shoppen.

De grofgebekte verdediger is ook achter het stuur niet in te tomen. Hij is amper negentien jaar wanneer hij ’s morgens op weg naar de training positief blaast en een jaar rijverbod krijgt. “Een onverbeterlijke hardrijder”, oordeelt de rechter in 2005, als hij voor de vierde keer op overdreven snelheid wordt betrapt en nog maar eens zes maanden aan de kant wordt gezet. “Als ik naar de jonge spelers luister, dan zou ik graag nog eens met hen op stap gaan, maar ik heb mijn tijd gehad.”

ASHLEY COLE

Clubs: Arsenal (98-99), Crystal Palace (99-00), Arsenal (00-06), Chelsea (06-14), AS Roma (14-)

“Het huwelijksfeest van Ashley Cole en Cheryl Tweedy kostte 630.000 euro”, weet de Daily Mail in de zomer van 2005, wanneer de verdediger zijn ‘eeuwige liefde’ aan het zangeresje van de meidengroep Girls Aloud belooft. Dat blijkt relatief, want in januari 2008 raakt bekend dat Cole “op zijn minst drie relaties met andere vrouwen heeft”. Twee jaar erna is de scheiding onafwendbaar als blootmodel Sonia Wild in een interview zegt dat ze geregeld naaktfoto’s van Cole krijgt.

De international, die Arsène Wenger “een van de beste verdedigers ter wereld” noemt, komt in een mediastorm terecht. In 2005 moet Cole een boete van 95.000 euro betalen aan de Engelse voetbalbond, nadat is uitgelekt dat hij in een Londens hotel in het geheim met José Mourinho over een transfer naar Chelsea onderhandelde. Hij tekent een nieuw contract in het Emirates Stadium, maar verkast een jaar erna toch naar de aartsvijand. Voor het geld, want Cole voelt zich “geschokt en verraden” wanneer Arsenal hem een weekloon van ‘amper’ 70.000 euro voorstelt, terwijl hij bij Chelsea 113.000 euro kan verdienen.

Sportief een goede keuze. Met The Blues wint Cole de titel, vier FA Cups, Europa én Champions League, maar naast het veld blijft hij ontsporen. Vechtpartij met een paparazzo in een nachtclub, verkeersboetes voor overdreven snelheid, een rijverbod voor vier maanden én een schietpartij op het trainingscomplex, waarbij hij een student lichamelijke opvoeding raakt. “Een ongeval. Ik dacht echt dat mijn geweer niet geladen was.”

MIDDENVELDERS VINNIE JONES

Clubs: Wealdstone (84-86), IFK Holmsund (86), Wimbledon (86-89), Leeds United (89-90), Sheffield United (90-91), Chelsea (91-92), Wimbledon (92-98), Queens Park Rangers (98-99)

“Een harde kerel, die Vinnie Jones, en daar kunnen Warren Barton en Dean Holdsworth van meespreken. ‘Het Wimbledonshirt moet je met trots dragen, het dient niet om jezelf warm te houden’, zei hij ooit, waarna hij zijn twee ploegmaats tegen de muur van de kleedkamer ‘plakte'”, omschrijft BBC Sport de middenvelder van Wimbledon FC, dat in de jaren 80 en 90 het Britse establishment door elkaar schudt.

Twaalf keer van het veld gestuurd en na een wilde tackle houder van het wereldrecord van snelste gele kaart – na amper drie seconden – in de voetbalgeschiedenis. Vier jaar ervoor, in 1988, ging een foto van de bruut de wereld rond toen hij bij een stilstaande fase Paul Gascoigne in de edele delen kneep.

Wanneer hij in 1992 de video Soccer’s Hard Men, een ode aan de gemeenste voetballers in Engeland, presenteert, krijgt hij van de voetbalbond een boete van 25.000 euro en een schorsing van zes maanden. “Hij heeft de hersenen van een mug, zegt zijn excentrieke voorzitter Sam Hammam.

Ook na zijn voetbalcarrière, wanneer hij in Hollywood op zoek gaat naar filmsucces, blijft hij voor beroering zorgen, zeker wanneer hij in 2003 stomdronken in een vliegtuig een passagier tegen de grond slaat en schreeuwt dat hij het cabinepersoneel zal vermoorden. “Het heeft veertig jaar geduurd vooraleer ik naar een psychiater stapte, misschien had ik dat op mijn zestiende al moeten doen.”

JOEY BARTON

Clubs: Manchester City (02-07), Newcastle United (07-11), Queens Park Rangers (11-12), Marseille (12-13), Queens Park Rangers (14-)

Stuart Pearce, de manager van Manchester City, heeft Joey Barton een spreekverbod opgelegd nadat de middenvelder zei dat hij ‘als supporter geen geld zou willen geven om dit City aan het werk te zien'”, bloklettert The Guardian in april 2007. Barton krijgt een boete van 126.000 euro en wordt naar de uitgang begeleid, wanneer hij op training zijn ploegmaat Ousmane Dabo aanvalt en de Fransman met een losgerukt netvlies in het ziekenhuis belandt. De rechter veroordeelt de middenvelder tot een gevangenisstraf van vier maanden met uitstel en 200 uur gemeenschapsdienst.

Het is niet de eerste keer dat Barton in opspraak komt. In december 2004 duwt hij tijdens het kerstfeest van de club een brandende sigaar in het oog van jeugdspeler Jamie Tandy (boete 75.000 euro), zeven maanden later moet Richard Dunne tussenkomen wanneer Barton in Thailand een 15-jarige fan van Everton herhaaldelijk schopt. Hij krijgt een monsterboete van 151.000 euro en moet een cursus agressiebeheersing volgen, maar amper een jaar erna belandt hij voor 77 dagen in de gevangenis, nadat hij op 27 december om halfzes ’s morgens samen met zijn broer een volwassen man bewusteloos sloeg en een tiener enkele tanden uit de mond mepte.

Ook op het veld slaan de stoppen geregeld door. Racistische opmerkingen, homofobe uitlatingen aan het adres van FernandoTorres, een gemene vuistslag op de borst van Morten Gamst Pedersen… Barton stapelt rode kaarten en schorsingen op. “Ik ben geen rolmodel, neen, maar ik ben wel écht gebleven. Dat kan niet iedereen in de Premier League zeggen.”

PAUL GASCOIGNE

Clubs: Newcastle United (85-88), Tottenham Hotspur (88-92), Lazio (92-95), Glasgow Rangers (95-98), Middlesbrough (98-00), Everton (00-02), Burnley (02), Gansu Tianma (03), Boston United (04)

John Bailey, zijn ploegmaat bij Newcastle zei ooit: ofwel wordt Paul Gascoigne een van de allergrootsten, ofwel zal hij op zijn veertigste beseffen dat hij zijn talent verkwanselde. In het geval van Gazza zijn de twee veronderstellingen juist”, concludeert FourFourTwo in 2004, als Gascoigne in My Story terugblikt op zijn alcohol-, drug- en gokverslaving.

Wanneer Middlesbroughmanager Bryan Robson zijn bij momenten geniale middenvelder in de herfst van 1998 bewusteloos aantreft na het drinken van 32 (!) whiskyshots, stuurt hij Gazza voor twee weken naar een ontwenningskliniek. Hij wordt een vaste klant in het Priory Hospital, waar de psychiaters nog méér problemen vaststellen. De 32-jarige Engelsman heeft boulimie, leidt aan dwangneurosen én is manisch-depressief. En, schrijft zijn ex-vrouw Sheryl Failes in haar boek Stronger: My Life Surviving Gazza: “Ik ben vernederd, mishandeld en verkracht.”

Hij wordt zeven keer opgenomen en probeert zelfmoord te plegen wanneer hij in 2008 meer dan 250.000 euro achterstallige belastingen moet ophoesten, maar telkens krabbelt Gazza recht. In oktober 2014 wordt hij na een uit de hand gelopen braspartij verplicht geïnterneerd. “Het is een obsessie, ik kan er niets aan doen.”

AANVALLERS CRAIG BELLAMY

Clubs: Norwich City (96-00), Coventry City (00-01), Newcastle United (01-05), Celtic (05), Blackburn Rovers (05-06), Liverpool (06-07), West Ham United (07-09), Manchester City (08-10), Cardiff City (10-11), Liverpool (11-12), Cardiff City (12-14)

Craig Bellamy was gek, maar bij momenten ook een briljante voetballer. Hij mag trots zijn op wat hij heeft bereikt, maar nu stoppen, is de verstandigste beslissing die hij ooit heeft genomen”, schrijft de Daily Mail in 2014, wanneer de aanvaller stopt met voetballen. The nutter with the putter, titelen de tabloids, als hij zijn Liverpoolploegmaat John Arne Riise op de kamer met een golfstok te lijf gaat. “Een vergissing. Ik was dronken.” Maar wanneer hij een paar dagen na het incident scoort tegen Barcelona, viert hij zijn doelpunt met een sierlijke… golfswing.

Bij Newcastle vormt hij de ideale tandem met Alan Shearer, maar wanneer Bellamy aan Celtic wordt uitgeleend, krijgt Shearer om de haverklap vunzige sms’jes van zijn ex-ploegmaat. Een brug te ver voor de clubleiding, die van een terugkeer niet wil horen.

In maart 2004 gooit Bellamy tijdens een ruzie een stoel naar het hoofd van T2 John Carver, een paar jaar erna moet hij een boete van 100.000 euro betalen omdat hij weigert rechts op het middenveld te voetballen, en tijdens de Manchesterderby tackelt hij een supporter die het veld bestormt…

In de nadagen van zijn carrière vijlt psychiater Steve Peters de scherpe kantjes beetje bij beetje weg en leert Groot-Brittannië een andere Bellamy kennen wanneer hij bijna twee miljoen euro in een jeugdvoetbalproject in Sierra Leone investeert. “Ik had vroeger moeten inzien dat ik mijn energie beter voor iets positiefs kon gebruiken.”

DUNCAN FERGUSON

Clubs: Dundee United (90-93), Rangers (93-94), Everton (94-98), Newcastle United (98-00), Everton (00-06)

“Terwijl zijn ploegmaat Alan Shearer, een brave huisvader, door het bestuur van Newcastle als Mary Poppins werd omschreven, was Duncan Ferguson al vier keer voor geweld én een gevangenisstraf veroordeeld”, maakt The Sunday Times de vergelijking tussen hét Newcastle-icoon en Duncan Disorderly, de Schotse spits met een gitzwarte rand.

International op zijn 21e, maar wanneer hij na een kopstoot aan JohnMcStay in 1994 – amper twee jaar na zijn debuut – voor twaalf weken werd geschorst, weigert Ferguson om nog voor zijn land te spelen. Hij verkast naar Everton, zit een paar maanden erna zijn gevangenisstraf van 44 dagen uit en… wint de FA Cup. Wanneer hij in 1999 buiten zijn medeweten aan Newcastle wordt verkocht, betuigt hij in een open brief zijn liefde voor TheToffees. “Everton zal altijd mijn club blijven.” Na amper een seizoen aan de Tyneside mag hij naar Goodison Park terugkeren.

Geen enkele Schot scoorde meer goals in de Premier League, maar zijn agressie levert hem ook acht rode kaarten op, een ‘record’ dat hij deelt met Patrick Vieira en Richard Dunne. In 2001, wanneer bij Ferguson wordt ingebroken en hij erin slaagt om een van de daders te vatten, staat de spits weer in de schijnwerpers als de kranten berichten dat de inbreker drie dagen in het ziekenhuis moet blijven. Na zijn carrière vlucht hij met vrouw en kinderen naar Mallorca, sinds begin dit jaar ontfermt hij zich bij Everton onder anderen over Romelu Lukaku. “Ik word nog altijd herinnerd aan zaken die meer dan twintig jaar geleden gebeurd zijn. Die dagen zijn voorbij hoor, ik ben best een aardige kerel.”

ERIC CANTONA

Clubs: Auxerre (83-85), Martigues (85-86), Auxerre (86-88), Marseille (88-89), Bordeaux (89-89), Montpellier (89-90), Marseille (90-91), Nîmes (91-92), Leeds United (91-93), Manchester United (92-97)

Eric Cantona omschrijven is héél gemakkelijk: the good, the mad and the ugly…”, schrijft The Telegraph in 2012, exact twintig jaar nadat Alex Ferguson de 26-jarige Fransman voor een habbekrats bij Leeds wegplukte.

King Eric komt voor het eerst in moeilijkheden wanneer hij bij Auxerre ploegmaat Bruno Martini in het gezicht slaat, een jaar erna wordt hij voor een brutale tackle voor twee maanden geschorst en als hij bondscoach Henri Michel tijdens een televisie-interview schoffeert, wordt hij ook bij Les Bleus geschorst. Bij Marseille, nochtans de club van zijn hart, kan hij niet aarden, maar ook tijdens een uitleenbeurt aan Montpellier gaat Cantona door het lint en smijt zijn schoenen naar het hoofd van Jean-Claude Lemoult.

In december 1991, nadat hij bij Nîmes een bal naar het hoofd van de scheidsrechter had gegooid, wordt hij door de federatie voor een maand geschorst. Tijdens dezelfde zitting stapt hij op de aanwezige bobo’s af en noemt hen een voor een “idioten”, waarna zijn straf wordt verdubbeld en hij twee maanden erna een punt achter zijn carrière zet.

Bondscoach MichelPlatini vraagt hem op zijn beslissing terug te komen, op advies van zijn psychoanalist trekt hij naar Engeland. Na twee seizoenen bij Leeds debuteert Cantona in het Theatre of Dreams. De fans sluiten hem in hun hart, maar de begenadigde flitsen worden overschaduwd door wangedrag, rode kaarten en wekenlange schorsingen. Tijdens een wedstrijd tegen zijn ex-club Leeds spuugt hij naar een fan, in de match tegen Crystal Palace deelt hij na een rode kaart een kungfutrap aan een supporter uit. Resultaat: acht maanden schorsing en twee weken gevangenisstraf (gereduceerd tot 120 uur gemeenschapsdienst). Hij zet zelf, op zijn 30e, een punt achter zijn voetbalcarrière. “Ik was nog fit en goed genoeg, maar het interesseerde me niet meer.”

DOOR CHRIS TETAERT – BEELDEN: BELGAIMAGE

“Het heeft veertig jaar geduurd vooraleer ik naar een psychiater stapte, misschien had ik dat op mijn zestiende al moeten doen.” Vinnie Jones

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content