Nooit eerder speelde KV Oostende drie seizoenen na elkaar in de hoogste afdeling. Straks wel. Met ambitie.

KV Oostende, de club van tralala. Een paar weken geleden, toen de kustploeg zich met winst tegen Sporting Charleroi van een derde opeenvolgende seizoen in eerste klasse kon verzekeren, zou voorzitter Marc Coucke er nog eens een lap op geven. Maar: 1-3… Nog geen mathematische zekerheid. En toch: vuurwerk! BellePerez! Feest in ’t Albertpark! The show must go on. “We zijn af en toe eens euforisch, maar dat hoort bij ons temperament”, lacht commercieel directeur Patrick Orlans. “Marc zegt altijd dat wij hetzelfde DNA hebben, al zou ik liever dezelfde portefeuille hebben.” (lacht)

Maar terwijl la Perez de gasten inpakte, fileerde Frederik Vanderbiest zijn spelersgroep. “Te weinig kwaliteit voor eerste klasse (…) Wie niet met concurrentie kan omgaan, moet een trapje lager gaan voetballen (…) Zonder kwaliteitsinjectie knokken we volgend seizoen tot de laatste speeldag om het behoud te verzekeren (…) We hebben twee spitsen, een linksvoetige middenvelder en een centrale verdediger nodig.”

Biecht van een straatvechter, maar in de Kamalounge ging het latinofeestje vrolijk verder. Qué viva la vida… “Je kan wel feestjes geven, maar je moet natuurlijk ook eens winnen. Anders wordt het lachwekkend”, zegt sportief directeur LucDevroe. “Anderzijds: 300 eters tegen Charleroi, terwijl we vorig seizoen een diner moesten afgelasten omdat er maar 20 inschrijvingen waren. Ik zit hier voor het sportieve luik en we willen met de spelersgroep aan de feestjes meewerken, maar ze mogen me niet vragen om te zingen.” (lacht)

Spits: moeilijke positie

Behoud in uitgesteld relais. Een week later, in het Westelse Kuipje, verzekerde stamnummer 31 zich ondanks het verlies wél van een derde opeenvolgende jaar in eerste klasse. Een unicum. AS Oostende voetbalde tussen 1974 en 1977 ook drie seizoenen na mekaar op het hoogste niveau, “maar voor KVO is dit een wereldrecord”, zegt Orlans. Feest! En toch: de perceptie is dat de kustclub een grijs seizoen afwerkte.

Devroe: “Onze doelstelling – nooit in de problemen komen – is op bepaalde momenten door anderen bijgestuurd. Niet door ons, ook niet na de 13 op 15, toen we op Cercle, KV Kortrijk én Standard wonnen en derde stonden. Wij waren plots kandidaat voor play-off 1 en Kortrijk zou zakken… (lacht) Het was wel, moet ik toegeven, een seizoen met pieken en dalen.”

De sportief directeur is minder hard dan zijn T1. “Fred is 37 jaar… Als ik bij Club Brugge één zaak geleerd heb, dan is het om meteen na de match geen zware uitspraken te doen.” Toch is Luc Devroe niet blind voor de pijnpunten. Vorig seizoen, na het vertrek van Laurent Depoitre noemde hij de transfers van Elimane Coulibaly en Bjorn Ruytinx “een keuze voor zekerheid”. Want: Coulibaly en Ruytinx waren bij Kortrijk en OHL goed voor minstens tien goals. “Als je een spits wilt die dertien, veertien keer scoort, moet je risico’s nemen of veel geld op tafel leggen. Dat deden we niet, alleen verwachtten we niet dat Coulibaly zes en Ruytinx amper drie keer zou scoren. Moeilijke positie. AA Gent, bijvoorbeeld, heeft veel betaald voor David Pollet en nam Depoitre er gratis bij, maar Pollet zit wel op de bank, hé.”

Ook opvallend in Oostende: de sterkhouders zijn aan een wisselvallige campagne bezig. “Franck Berrier, vorig seizoen aan de schouder geopereerd, en Fernando Canesin brengen niet wat ze vorig jaar tussen oktober en maart toonden. Andile Jali reisde sinds september drie keer naar Afrika voor kwalificatiewedstrijden met Zuid-Afrika en speelde ook nog eens de Afrika Cup. Zelfde verhaal voor DidierOvono: veel gereisd met Gabon, iets minder présence. Ook Frédéric Brillant, Baptiste Schmisser en Sébastien Siani haalden niet hun niveau van vorig seizoen, maar die jongens hadden amper ervaring in eerste klasse en spelen nu al twee seizoenen op de toppen van hun tenen.”

Het belang van play-off 2

KV Oostende mag, zo meent Orlans, zich een volwaardige eersteklasser noemen. “De ploegen in de linkerkolom hebben meer kwaliteit. Wij zijn de beste van de slechtste, na twee seizoenen een goede balans. Onze volgende uitdaging is om de slechtste van de beste ploegen te worden.”

Die ambitie had Eendracht Aalst, tussen 1991 en 2000 Orlans’ werkgever, ook. Via de eindronde in 1994 naar eerste klasse, meteen een vierde plaats, Gouden Schoen voor Gilles De Bilde, Europees voetbal, faillissement, in 2002 naar derde gezakt… Orlans: “Het ging veel te snel. Het drama van veel voetbalclubs is dat mensen zich zaken aantrekken waar ze geen verstand van hebben. We hadden geen goede doelman, dus namen we Philippe Vande Walle. Daarom moeten we blij zijn met Luc Devroe en Frederik Vanderbiest, normale mensen die nog weten wat 1000 euro is en die, in tegenstelling tot andere clubs, beseffen dat play-off 2 ook belangrijk is.”

Vorig seizoen verbaasde KVO in play-off 2, toen het in een poule met AA Gent, Waasland-Beveren en Lierse eerste werd en in de finale ook van KV Kortrijk won. De buren van Cercle Brugge, daarentegen, brachten week na week een veredeld juniorenelftal op de been en pakten geen enkel punt. Orlans: “Er wordt dikwijls geredeneerd: ‘Laat ons maar verliezen, dan moeten we geen premies betalen.’ Totaal verkeerd, want dan verlies je klanten en supporters. Tussen februari en juni is het money time, in die periode halen we zestig procent van onze inkomsten binnen. Dan moet je niet slecht spelen of minderwaardig eten serveren. Ça ne marche pas.”

Play-off 2: ondergesneeuwd door de titelstrijd, in het Albertpark business as usual. “Sébastien Locigno, Antonio Mili en Ante Blazevic zullen wellicht een kans krijgen, maar we zijn niet van plan om met junioren te spelen. Je moet het systeem serieus nemen, maar anderzijds is play-off 2 geen waardemeter voor het volgende seizoen.”

Structureel sterker worden

Flashback naar de zomer van 2013, wanneer Marc Coucke hoofdaandeelhouder wordt en meteen voor een financiële injectie tekent. Orlans: “Door die extra middelen kon KVO in eerste klasse blijven. Bij elke middenmoter heb je een sterke man nodig. Geen mecenas, maar iemand die een tijdje ‘voor bank kan spelen’. Toen ik van Eendracht Aalst naar Lokeren ging, was Lokeren zo mogelijk nog meer failliet dan Aalst. Met één groot verschil: RogerLambrecht. Door Lambrecht kon Lokeren in het rood gaan en dat hééft centen gekost, maar nu slaagt hij er elk jaar in spelers voor twee à drie miljoen euro te verkopen. Wat vadertje Lambrecht in Lokeren heeft gerealiseerd, moet vadertje Coucke in Oostende ook kunnen.”

Maar, benadrukt Orlans: “De suikernonkels moeten geen gaten toerijden, dat is de taak van de commerciële mensen. Daar zijn we in geslaagd, ja. De exploitatie wordt volledig gedragen door de middelen die binnenkomen. We kunnen al eens neen zeggen, verkopen niet onder de prijs. Een hoofdsponsor komt per seizoen vier uur in beeld, dat geef je niet weg voor 50.000 euro. Marc is het financiële fundament, de volgende stap is structureel sterker worden. Op alle vlakken: budget, mensen, spelers.”

Doelstelling één: meer budget. De 4,3 miljoen euro waarmee KVO vorig seizoen debuteerde, is opgetrokken tot 8,5 miljoen, straks moet daar nog eens anderhalf miljoen bijkomen. Voor de inkomsten uit tv-rechten mikt KVO op een stijging van tien procent tot 2,7 miljoen euro. De ticketverkoop, momenteel goed voor 1,3 miljoen euro, zou met tien tot vijftien procent kunnen stijgen. “Ik zou graag 1000 abonnementen meer verkopen.

“In een vorig leven, tijdens het carnaval in Aalst, moest ik één zinnetje uit een liedje van Keizer Kamiel meezingen: ‘En ik zorg voor het geld.'” Ik is nu wij, een commerciële ploeg van acht mensen. “Dit seizoen sloten we af op 4,5 miljoen euro. Iets meer dan de helft van het totale budget, maar daar kan nog een miljoen bijkomen.

“Iedereen is welkom, maar met alleen regionale sponsors speel je op dit niveau niet meer mee. We halen nog 25 tot 30 procent op rond de kerktoren, de rest komt van nationale sponsors. En: we willen meer. Deze zomer lanceren we onze slogan KVO is sexy, een titel die we mogen claimen. Net zoals No Sweat/No Glory op het lijf van Club Brugge geschreven is.”

Maar, waarschuwt Orlans: “De verwachtingen van sponsors zijn geëvolueerd. Ze willen niet alleen visibiliteit, maar ook return on investment. Als de zaakvoerder van Ford Unicars, een fervente KVO- supporter, als kmo uit de streek de evenknie probeert te zijn van de autosponsors bij de grote voetbalclubs, dan moeten we iets proberen terug te geven. Daarom zetten we straks een campagne op, waar iedereen de kans heeft om de wagens van de spelers, die wij voor zes maanden huren, tegen een voordelige prijs te kopen. ‘Rij met de wagen van Fernando Canesin!’ De mensen willen commerce doen, waardoor ook wij ons constant moeten heruitvinden.”

Want: vroeger scoorde de verkoper en was sportsponsoring mecenaat, in Brugge merkte Orlans dat hij vooral een mérk verkocht. Is KV Oostende al een merk? “In de zoektocht naar een nieuwe brand merkten we dat we heel veel troeven hebben. Uitstraling naar de businesswereld, kunst in de Kamalounge en sport. Ik voeg daar een stukje amusement aan toe. Die vier factoren vormen een brand die aanslaat, anders heb je geen 500 gasten om bij manier van spreken vol-au-vent te eten. Onze viplounge is basic. Ik heb tegen mijn chef gezegd: ‘Zet geen groenten op het menu die ze nog moeten uitvinden.'” (lacht)

Maar, zegt Orlans: “Toen ik begin vorig seizoen met Club Brugge op bezoek kwam, zaten er amper 120 eters. Dit seizoen hadden we 700 inschrijvingen. We hebben een gemiddelde van 350 eters, maar de voorbije weken zaten we telkens rond de 500. Is het bij ons beter? Neen, wel anders. Als je niet van luide muziek houdt, dan moet je hier om elf uur ’s avonds niet meer binnenkomen.”

Nieuwe directeur

Doelstelling twee: meer mensen. Na Devroe (sportief directeur, oktober 2013) en Orlans (commercieel directeur, november 2013) stelt de club begin april een financieel/administratief directeur – Wim Van de Vijver, momenteel directeur bij Hudson – voor. “Onze structuur is vrij eenvoudig: één baas en drie musketiers”, lacht Orlans. “Luc en ik zijn vooral operationeel bezig, zodat er nood was aan iemand die minder in de kijker zal lopen, maar die er vooral voor zal zorgen dat er facturen worden geschreven, dat iedereen op tijd wordt betaald…

“De mensen amuseren zich bij ons, maar we moeten hen wel blijven soigneren. In mijn departement komen er mensen bij die de logistiek moeten dragen, want je hebt meer volk nodig om iets te organiseren voor 7000 mensen dan voor 2000. Dat is op het veld ook zo: je hebt meer en betere spelers nodig om zesde te worden.”

Doelstelling drie: de spelersgroep. De biecht van Vanderbiest, na Charleroi: Zonder kwaliteitsinjectie knokken we volgend seizoen tot de laatste speeldag om het behoud te verzekeren (…) We hebben twee spitsen, een linksvoetige middenvelder en een centrale verdediger nodig. Devroe: “Wat de centrale verdediger betreft, gaan we niet mee in het verhaal van de trainer. We hebben in de winterstop Milic gehaald. KV Kortrijk, die in Kroatië heel aanwezig is, heeft hem zes keer gezien en was enorm positief. Twee jaar geleden ook gevolgd door Juventus, in de belangstelling van Franse eersteklassers… Rennes wilde hem van ons kopen nog voor hij hier een minuut had gespeeld. We gaan die jongen, international bij de U21, op basis van 36 minuten tegen KV Kortrijk toch niet afserveren?”

De andere twee wintertransfers, Knowledge Musona (24 jaar, aanvaller, 1899 Hoffenheim) en Locigno (20 jaar, rechterflankverdediger, AA Gent), moeten net als Milic klaar zijn om een basisplaats te grijpen, zegt Devroe. En Carl Hoefkens, die einde contract is? “Onze prioriteiten liggen voorin. Een linksbuiten of linkermiddenvelder – het liefst inzetbaar op de twee posities -, en een diepe spits. Een jongere versie van Coulibaly of Ruytinx. (lacht) Centraal hebben we ook nog Ante Blazevic, amper 18 jaar, die in oefenwedstrijden en bij de beloften meer dan 15 keer scoorde. Met spitsen moet je geduld hebben. Renaud Emond was topschutter in Virton met 28 goals, maar speelde in zijn eerste seizoen bij Waasland-Beveren amper. Dit seizoen zit hij aan 11 doelpunten. Of kijk naar Stefan Scepovic, die bij Club nooit een deftige kans kreeg maar drie jaar later wel bij Celtic Glasgow voetbalt.”

Op het middenveld is de kern voldoende gewapend, vindt Devroe. “Met Kevin Vandendriessche krijgen Berrier, Jali en Siani er nog een concurrent bij. Het voordeel is dat hij onze competitie kent en geen inloopperiode nodig heeft. Idem voor Wouter Biebauw, die titularis-doelman kan zijn of er tenminste voor zal zorgen dat Ovono scherper is.”

De koers is uitgestippeld: met een budget van tien miljoen euro mikt KVO op een plaats in de linkerkolom. Devroe: “Lokeren, Kortrijk en Zulte Waregem stonden al in play-off 1, dat moet ook onze ambitie zijn. We kleuren binnen ons sportief budget, maar het voordeel is dat we een voorzitter hebben die iets extra kan doen. Een transfersom betalen, bijvoorbeeld, of samenwerken met Rijsel, dat momenteel een heel sterke lichting bij de U19 heeft. Maar: we kijken alleen naar de posities waar we nood hebben aan versterking. We hebben Locigno, dus zullen we geen rechtsback uit Rijsel halen.”

Orlans besluit: “De meeste clubs die promoveren, zijn een vogel voor de kat. Wij hebben het overleefd. En toch altijd maar weer de vraag: ‘Wat als Marc Coucke vertrekt?’ Marc, die hier heeft geleefd, is niet naar KVO gekomen om weer weg te gaan, hé.”

DOOR CHRIS TETAERT

“Onze viplounge is ‘basic’. Ik heb tegen mijn chef gezegd: ‘Zet geen groenten op het menu die ze nog moeten uitvinden.'” Patrick Orlans

“Lokeren, Kortrijk en Zulte Waregem stonden al in play-off 1, dat moet ook onze ambitie zijn.” Luc Devroe

“Wat vadertje Lambrecht in Lokeren heeft gerealiseerd, moet vadertje Coucke in Oostende ook kunnen.” Patrick Orlans