Slechts negen procent van de Fransen vindt Raymond Domenech de meest geschikte bondscoach.
De uitverkoren trainer van de Franse voetballiefhebbers is Gérard Houllier, die 30 procent van de stemmen achter zijn naam krijgt. Bondscoach Raymond Domenech volgt ver achter hem met slechts 9 procent van de stemmen. De eigenzinnige Domenech had bij een slecht resultaat op het WK in 2006 zeker al zijn koffers mogen pakken, want na een slechte start van het toernooi in Duitsland kreeg hij snoeiharde kritiek te verwerken, maar uiteindelijk bereikten les Bleus toch nog de finale. Daarna werd het contract van Domenech verlengd tot in 2010. Populairder is hij er nochtans niet op geworden.
Veel kritiek op de selectie
Toen Domenech de lijst aankondigde met de 23 spelers die hij naar het EK wilde meenemen, waren de meningen bij de Franse voetballiefhebbers verdeeld. Dat hij jongens als Djibril Cissé, Philippe Mexès en David Trezeguet thuisliet, stuitte enerzijds op onbegrip, maar anderen vonden dat dit precies van veel lef getuigde. Voorstanders van de bondscoach lieten ook fijntjes verstaan dat de cijfers niet liegen: driekwart van de wedstrijden met Trezeguet in de ploeg draaiden uit op een nederlaag. Dat hij, zoals het een objectieve coach betaamt, niet naar namen kijkt, bleek volgens zijn medestanders ook uit het feit dat hij in zijn kern geen plaatsje voorzag voor doelman Mickaël Landreau, die nochtans zijn aanvoerder en vertrouwenspersoon was toen hij nog coach was bij de beloften. Na de zoutloze 0-0 tegen Roemenië en de smadelijke 4-1-nederlaag tegen Nederland is het aantal Fransen dat de coach nog verdedigt, drastisch gedaald, vooral omdat Frankrijk in die twee wedstrijden maar één keer scoorde.
‘Raymond Beton’
Kenmerkend voor de aanpak van Domenech is dat hij altijd bijzonder weinig risico’s neemt. Voor wie over aanvallende supertalenten beschikt als Franck Ribéry, Samir Nasri, Karim Benzema, Nicolas Anelka en Thierry Henry is dat toch wel eigenaardig. Voor het duel tegen Nederland sloeg Marco van Basten spijkers met koppen door te zeggen dat Frankrijk nog veel defensiever speelt dan Italië en in de groep des doods eigenlijk de meest vervelende ploeg is. Domenech heeft er trouwens geen moeite mee om toe te geven dat hij zijn mosterd vooral haalt bij Aimé Jacquet, de man die Frankrijk in 1998 in eigen land naar de wereldtitel leidde met weinig sprankelend voetbal. Op het WK van 2006 speelde Frankrijk evenmin spectaculair. Enkel tegen Spanje werden wat fraaie driehoekjes getekend. De over het algemeen ultravoorzichtige aanpak is ook een gevolg van het permanente overleg van Domenech – zelf vroeger een rechtsback die vooral zijn verdedigende taken in het oog hield – met vijf ‘baronnen’ uit zijn ploeg: Willy Sagnol, Lilian Thuram, Patrick Vieira, Claude Makelele en Thierry Henry. Niet toevallig gaat het om vier verdedigend ingestelde spelers en één aanvaller. Overigens was het in de periode van Jacquet ook al een verdedigend ingestelde speler, met name Didier Deschamps, die in grote lijnen de tactische aanpak bepaalde.
Wachten op verjonging
Dat de Franse voetbalbond in 2004 Domenech als bondscoach aanstelde, was natuurlijk geen toeval. De man had immers tussen 1993 en 2004 elf jaar de nationale belofteploeg getraind en werd dus verondersteld goed de spelers te kennen die op korte termijn de overstap naar het A-elftal zouden kunnen maken. Maar de verjonging laat eigenlijk nog altijd op zich wachten. Frankrijk blijft heel sterk afhankelijk van zijn dertigers, die nochtans zowat het hele seizoen naar hun beste vorm hebben gezocht: Henry bij Barcelona, maar ook Lilian Thuram, die bij de Catalanen het vijfde wiel aan de wagen is, Sagnol, die bij Bayern bleek presteerde, en Claude Makelele, die bij Chelsea meer dan hem lief was op de bank belandde. Het zijn net die spelers die Domenech als zijn verlengstukken op het veld beschouwt. Daarom durft hij niet aan hun status van vaste waarde te raken, ook al hebben ze fysiek gezien hun beste tijd gehad.
Omgaan met Henry
Wereldsterren met elkaar doen samenleven en ze samen doen spelen, is niet altijd een sinecure. Gedurende vele jaren konden Zinédine Zidane en Thierry Henry bijvoorbeeld niet door dezelfde deur. Ze speelden een vijftigtal interlands samen en enkel in de wedstrijd tegen Brazilië tijdens het WK van 2006 kreeg Titi van Zizou een assist waaruit hij kon scoren. Domenech slaagde er nooit in beide spelers op dezelfde golflengte te krijgen. Vandaag zit hij een beetje met een gelijkaardig probleem want Franck Ribéry heeft al verschillende keren duidelijk gemaakt dat hij veel liever samen speelt met Karim Benzema en Nicolas Anelka dan met Thierry Henry. Ze zijn alle drie toevallig moslim, maar ook het moeilijke karakter van Henry speelt mee. De spits van Barcelona ligt echt niet goed meer in de groep. Hij hangt de vedette uit en dat stoort de anderen.
In de wedstrijd tegen Roemenië was hij niet van de partij, officieel omdat hij buiten strijd was door een verrekking, maar volgens een Franse journalist die het team van nabij volgt, is daar niets van aan: “Henry had niets, maar nadat hij in de laatste oefenwedstrijd voor de afreis naar Zwitserland in het duel tegen Colombia was uitgefloten door een deel van het publiek in het Stade de France, zette hij een plannetje op. Hij zou verstek laten gaan voor de eerste wedstrijd tegen Roemenië. Hij gokte erop dat Frankrijk dan niet zou scoren en dat de hele natie op haar blote knieën zou bidden om hem snel weer in de ploeg te krijgen. Zijn afwezigheid tegen Roemenië en zijn verrekking waren in afwachting van het duel tegen Nederland plots een zaak van staatsbelang. Het plannetje van Henry leek met zijn aansluitingstreffer tegen Oranje zelfs heel even te lukken.” Na de match verklaarde de Franse nummer 12 dat de Nederlanders heel hun spel afstemmen op de counter en dat ze op die manier Italië en Frankrijk hadden kunnen verslaan, en dat terwijl Nederland zowel tegen de regerende wereldkampioen als tegen de vicewereldkampioen uitpakte met indrukwekkend voetbal en coach Van Basten niet aarzelde om met Robin van Persie en Arjen Robben twee extra aanvallende spelers in te brengen. Maar als Henry de vedette uithangt en foute verklaringen aflegt, neemt Domenech niet de moeite om hem terecht te wijzen. Voor hem is een aantal spelers immers onaantastbaar. En ook dat wordt in de entourage van les Bleus steeds minder gesmaakt. S
door pierre danvoye – beelden reuters
