Laszlo Bölöni staat met Standard voor een enorme uitdaging. De geschiedenis leert dat een club het bijna altijd moeilijk heeft om in het seizoen na het veroveren van de titel te bevestigen. Hoe staat de landskampioen ervoor?
Misschien is de beste transfer die de landskampioen in het tussenseizoen gedaan heeft wel zijn nieuwe trainer. Zonder wild om zich heen te slaan heeft Laszlo Bölöni door zijn ingesteldheid, zijn voetbalkennis en zijn perfectionisme de jongste weken alleszins indruk gemaakt. Bölöni heeft ook begrepen hoe het huis werkt en was slim genoeg om niet alles overhoop te gooien, want de ziel van een club respecteren is absoluut niet onbelangrijk.
“Indien Michel Preud’homme hier niet actief was geweest als speler en indien hij de clubcultuur zo goed niet had gekend, had hij Standard wellicht nooit naar de titel kunnen leiden”, fluisterde een Standardspeler ons onlangs toe. “Ik was uiteraard onder de indruk van zijn vakkennis, maar volgens mij had hij toch ook het voordeel dat hij op Sclessin alles en iedereen kende, omdat hij als technisch directeur perfect wist hoe iedereen hier in elkaar zit. Ik speel nu al enkele jaren voor deze club en het is pas nu dat ik stilaan zicht begin te krijgen op de ziel van de club. Ik ben er helemaal niet zeker van of een topcoach zoals Marcello Lippi met Standard kampioen zou worden. Sterker nog, ik denk niet dat hij daarvoor een kans zou maken, want Standard is echt een heel speciale club met een aantal bijzonder specifieke kenmerken. Bölöni heeft dat goed begrepen. Hij heeft perfect de verschillende aspecten van zijn job onder de knie. Mensen die vinden dat hij afstandelijk is, kennen hem niet. Hij staat heel dicht bij de spelersgroep en luistert naar iedereen. Hij heeft een van de spelers zelfs een appartement aangeraden dat hij voor zichzelf was gaan bekijken en dat hij uiteindelijk niet heeft genomen.”
Voldoende technisch potentieel?
Soms proberen coaches bij hun nieuwe clubs hun geliefkoosde tactische concepten toe te passen ook al hebben ze daar de spelers niet voor. Dat werd ook heel even gedacht toen Standard in de eerste oefenwedstrijd van het seizoen in Veldwezelt van start ging in een verrassende 4-1-4-1. Voor Bölöni ging het echter niet om het uittesten van een nieuwe tactiek, maar vooral om een spelsysteem dat hem in staat moest stellen de technische kwaliteiten van zijn kern, waarin Oguchi Onyewu, Dieumerci Mbokani en Milan Jovanovic nog ontbraken, te beoordelen. De Roemeen, die als speler zelf technisch heel begaafd was, vindt nog meer dan andere trainers dat een goede techniek de basis is van alles. Zeker op Europees niveau is de jongste jaren daaraan een schrijnend gebrek bij de Belgische ploegen. En Standard heeft duidelijk de ambitie uitgesproken om zijn Europees blazoen op te poetsen. Vorig jaar slaagde Preud’homme er goed in om de technische tekortkomingen van zijn team in de competitie te verdoezelen, maar op het Europese toneel werden ze tegen toekomstig UEFA Cupwinnaar Zenit Sint-Petersburg genadeloos blootgelegd. Preu-d’ homme slaagde er in eigen land wel in om in een klimaat van algemene sympathie een ploeg te bouwen zonder echte linkerflank ( Axel Witsel verving er Salim Toama, die nog goed speelde in de zomer maar compleet wegdeemsterde toen de velden wat zwaarder werden) en met een aantal spelers die verdienstelijk presteerden zoals LandryMulemo, Réginal Goreux, Marco Ingrao, Siramana Dembele en Grégory Dufer, maar die Europees wellicht door de mand vallen. Omdat daar toch twijfels over bestaan, is het normaal dat de club vooral het technische niveau van de basis wilde opkrikken. Bölöni wil kennelijk ook nog een aantal gevestigde waarden aantrekken (drie of vier), die meteen zouden kunnen meedraaien, en geen spelers die al tevreden zouden zijn met een plaatsje op de bank bij de kersverse landskampioen. Na de oefenpot tegen Veldwezelt koos de coach in ieder geval opnieuw voor de 4-4-2 waar de spelers zo vertrouwd mee zijn. Hij beseft duidelijk dat oogstrelend combinatievoetbal niet echt bij de mogelijkheden en de traditie van de Rouches past. Sclessin leeft maar helemaal op als de emotie door het stadion zindert. De automatismen van de 4-4-2 zijn zo sterk in de grotendeels identiek gebleven groep verankerd, dat het niet verstandig zou zijn om voor een ander systeem te opteren, hoewel een 4-3-3 op wat langere termijn wellicht tot de mogelijkheden behoort.
Verdedigend niet meer zo sterk?
Vorig seizoen kon Standard rekenen op een ijzersterk defensief compartiment. Toch rijst de vraag of dat ook in deze competitie het geval zal zijn. Doelman Andrés Espinoza heeft misschien wel de applausmeter op tilt doen springen door zijn belofte na te komen om bij het behalen van de titel in de Maas te duiken, maar kalmte en sereniteit straalt de Ecuadoraanse sluitpost nog altijd niet uit. Vorig jaar had hij bij een aantal beoordelingsfouten en verkeerde ingrepen vaak het geluk aan zijn kant, maar het is de vraag of zoiets blijft duren. De positie onder de lat houdt bij Standard alvast de nodige onzekerheid in. Misschien had de 23-jarige Jérémy De Vriendt, die een enorme présence heeft, wel een kans moeten krijgen als nummer één. Hij is een grote belofte die dringend aan spelen toe moet komen. Of dat er ook van zal komen en of er eventueel nog een derde doelman zal worden aangetrokken, blijft voorlopig koffiedik kijken. Als rechtsachter heeft Marcos vorig seizoen zo’n goede indruk gemaakt dat hij een certitude blijft. Centraal achterin kan Standard echter problemen krijgen. Mohamed Sarr is duidelijk enkele kilo’s te zwaar uit vakantie teruggekeerd, waardoor hij wat minder vinnig is. Misschien kan hij daardoor zelfs zijn plaats verliezen aan Tomislav Mikulic, die niet zo sterk is in het inspelen, maar wel geconcentreerd voetbalt en sterk is in de balrecuperatie. Ondertussen kan Standard moeilijk zonder Onyewu, want zonder de kopbalsterke Amerikaan is de ploeg veel minder goed in de lucht, zeker als ook Fellaini er niet bij is. Dante kan eventueel ook centraal achterin depanneren, maar hij is eigenlijk onmisbaar op de linkerflank, waar eventueel ook Mikulic kan aantreden. Het ziet er dus naar uit dat Ingrao niet al te veel speelgelegenheid zal krijgen. In sommige voorbereidingswedstrijden oogde de verdediging tot nu toe alvast een stuk minder overtuigend dan vorig seizoen.
Is de linkerflank een vergiftigd geschenk voor Witsel?
De meeste veranderingen in het team gebeuren in het middenveld. Zonder al te veel lawaai hebben Wilfried Dalmat en Benjamin Nicaise, de twee Fransen die Standard bij Bergen weghaalde, het pallet aan mogelijkheden aanzienlijk verbreed. Het was voor Standard van levensbelang om een vervanger te vinden voor de naar de Olympische Spelen vertrokken Fellaini. Benjamin Nicaise lijkt daarvoor met zijn inzet en zijn grinta de geschikte man, al kan hij natuurlijk geen ervaring voorleggen aan de Belgische top. Hij is ook heel wat minder sterk in de lucht dan Fellaini en speelt liever wat hoger. Anderzijds beschikt hij over een goede vista en heeft hij een goed schot in huis. Hij zal wel moeten bewijzen dat hij zich beter kan beheersen dan in het verleden, want hij is een echte zenuwpees. De vraag is ook of hij zich er, als Fellaini uit China terugkeert, zomaar bij neer zal leggen dat hij weer uit de ploeg verdwijnt. Dat zou dus voor de nodige onrust kunnen zorgen.
Ook van Steven Defour wordt weer iets meer verwacht. Hij legt altijd de nodige kilometers af, maar hij moet erover waken dat hij zich niet te ver laat terugzakken, want in dat geval loopt hij zijn verdedigers voor de voeten. De Gouden Schoen zou zich echt moeten bewijzen door hoger te spelen, assists uit te delen en geregeld te infiltreren en te scoren. Pas dan zal hij echt klaar zijn om naar een Europese topclub over te stappen. Bovendien voelt de kapitein voor zijn positie wellicht ook de hete adem van Axel Witsel in de nek. Bölöni weet immers dat Witsel zich op de linkerflank niet echt in zijn sas voelt. Als hij op die positie moet blijven spelen, kan hij niets meer bijleren. En dat kan niet de bedoeling zijn met zo’n groot talent, dat kan uitgroeien tot een echte topper in de centrale as van het veld. Voor de positie op links zal dus een oplossing gevonden moeten worden. Misschien komt ze wel van Mulemo of van een nog aan te trekken speler. Dufour en Nicaise moeten alleszins goed beseffen dat ook een centraal duo Witsel- Fellaini brokken zou kunnen maken. Tenzij Bölöni uiteindelijk voor een driemansmiddenveld kiest. Op rechts lijkt Wilfried Dalmat omwille van zijn snelheid de voorkeur te zullen krijgen op de jonge Goreux en op Dufer, die echter ook zullen blijven vechten voor een basisplaats.
Kunnen Mbokani en De Camargo zonder Jovanovic?
Bölöni heeft al een aantal keer herhaald dat hij graag Jovanovic wil behouden. De Profvoetballer van het Jaar probeerde al het shirt voor het komende seizoen uit, maar blijft aan iedereen die het horen wil verkondigen dat hij zeker zal vertrekken. In het oefenduel tegen Hamoir scoorde hij in één helft twee goals en gaf hij één assist. Het bewijst dat hij er na zijn blessure weer helemaal staat. De vraag is alleen voor hoe lang nog. En hoe zal hij vervangen moeten worden? De grote vraag is of de spitsen een dribbelaar als hij, die als geen ander de kunst verstaat om een verdediging te hypnotiseren, wel kunnen missen? Aan henzelf zal het niet liggen, want Mbokani lijkt gewoon op zijn sterke elan van het einde van vorig seizoen door te gaan en de pas tot Belg genaturaliseerde Igor De Camargo kon in Brazilië de batterijen opladen. De wedstrijd voor de supercup tegen Anderlecht op 9 augustus (het is de derde keer dat beide teams daarin tegenover elkaar staan, in 1981 won Standard na 0-0 met 3-1 op strafschoppen, en in 1993 verloren de Rouches met 3-0) zal een goede indicatie geven van de sterkte van de landskampioen, die daarna vol aan de bak moet in de derde voorronde van de Champions League.
door pierre bilic – foto’s : reporters
