Jos Daerden boekt met Germinal Beerschot een 12 op 15. Hij loodst zijn team zo in de strijd omeen plaats bij de top zes. Toen de Limburger na vijf speeldagen het roer overnam van Aimé Anthuenis stonden de Ratten veertiende, met drie punten.
Om de traditionele flutstart van Germinal Beerschot recht te trekken deed Jos Daerden bijna uitsluitend een beroep op jongens die ook zijn voorganger ter beschikking had. Alleen Tomislav Mikulic, die zaterdag na 28 minuten de geblesseerde Philippe Clement verving in de thuismatch tegen Westerlo, zat nog niet in de kern van Aimé Anthuenis.
Qua namen was er maar één verschil tussen het team dat Anthuenis aan de aftrap bracht bij zijn laatste match als trainer van Germinal Beerschot (in Genk, op speeldag vijf) en de ploeg waarmee Daerden begon aan de thuiswedstrijd tegen Lokeren (speeldag zes). Spits Bavon Tshibuabua mocht van de nieuwe coach postvatten aan de zijde van Sherjill Mac Donald en kreeg zo zijn eerste basisstek. Anthuenis had de 18-jarige Congolees al eens 33 minuten laten invallen tegen KV Mechelen (speeldag vier).
Standvastigheid
In zijn eerste vijf matchen bracht Daerden maar twaalf verschillende spelers aan de aftrap. Enkel Ivan Leko verdween na één wedstrijd uit de basis, de Kroaat sukkelde met een blessure. Zijn plaats werd ingenomen door Daniel Cruz. In het elftal waarmee Daerden aan elk van de laatste vier matchen begon, staat Tomislav Pacovski in het doel. In de verdediging spelen van rechts naar links Martijn Monteyne, Kurt Van Dooren, Clement en Pieterjan Monteyne. Wim De Decker voetbalt in het centrum van het middenveld, net voor de verdediging. Vóór hem staat Cruz. Faris Haroun en Bart Goor bezetten respectievelijk de rechter- en linkerflank. Voorin lopen Tshibuabua en MacDonald.
Noodgedwongen sleutelde Daerden afgelopen weekend vroeg in de match aan zijn type-elftal. Naast de vervanging van Clement door Mikulic moest hij jeugdtalent Mats Rits (16) na een halfuur de plaats laten innemen van de geblesseerde Cruz.
Niet alleen qua namen, maar ook qua veldbezetting kiest Daerden voor standvastigheid. Hij zette al vijf matchen op rij een 4-4-2 neer. Anthuenis begon de competitie in Roeselare ook met een 4-4-2. Thuis tegen Standard en in Charleroi hanteerde de Waaslander een 4-5-1. In de thuismatch tegen Mechelen schakelde hij weer om naar een 4-4-2. In Genk viel hij ten slotte opnieuw terug op een 4-5-1. Anthuenis speelde dit seizoen nooit twee opeenvolgende matchen op eenzelfde manier of met dezelfde elf jongens.
In het centrum van het middenveld is er een verschil tussen de 4-4-2 van An-thuenis en die van Daerden. De ex-bondscoach zette er doorgaans Leko naast De Decker, beiden bleven vrij ‘laag’. Daerden liet de laatste vier matchen maar één pion postvatten net voor de verdediging.
Zwakte weggewerkt
In de manier van voetballen zit ook weer consequentie. Sinds de komst van Daerden nemen de spelers en de entourage vaak de term ‘looplijnen’ in de mond.
Met MacDonald en Tshibuabua zijn er twee balvaste spitsen die graag de bal opvragen met de rug naar doel. Beiden zakken soms laag terug om dat te doen en ze zoeken ook dikwijls een flank op, om zich daar aan te bieden. Op die manier krijgen de in het verleden vaak onbenut gelaten flanken weer een gevarieerde en nuttige invulling. Zo creëren Tshibuabua en Macdonald ook ruimte in en rond het strafschopgebied, waar lopende mensen induiken. Goor doet dat af en toe, maar de acties van de spitsen helpen vooral Cruz en Haroun. De natuurlijke neiging van die twee om de centrale as op te zoeken – die vroeger vaak een manco leek omdat de zijkanten van het veld erdoor vrij leeg bleven – wordt nu veeleer een troef.
Ook Rits profiteerde zaterdag bij zijn debuut prima van ruimte die in het centrum ontstond. Hij scoorde van daar twee keer. Het is geen toeval dat in de laatste vijf matchen vijf van de acht goals die Germinal Beerschot maakte door een middenvelder gescoord werden en maar drie door een spits.
door kristof de ryck
“In zijn eerste vijf matchen bracht Daerden maar twaalf verschillende spelers aan de aftrap.”
