In de schaduw van de grote drie leverde Kirsten Flipkens een mooi seizoen af. Op de nieuwe golf van Belgisch tennisenthousiasme wil Flipper volgend jaar richting top 50 surfen.

Tien dagen geleden was ze de eerste tegenstandster bij de grote comeback van Jus-tine Henin op de Women Tennis Trophy in Charleroi. Verleden woensdag viel ze in voor Yanina Wickmayer op het demonstratietoernooi van Kim Clijsters, de Diamond Games in Antwerpen. Het toont een beetje de positie van Kirsten Flipkens in het Belgische vrouwentennis: vriendin van iedereen en blij van in de schaduw van de vedetten te mogen vertoeven. Stilaan mag Flipper evenwel verder kijken. Dit jaar speelde ze opvallend in de grandslamtoernooien. Op de Australian Open verloor ze knap van JelenaJankovic, op Roland Garros was halvefinaliste Dominika Cibulkova de betere, op Wimbledon legde ze in de derde ronde toenmalig ’s werelds nummer één Dinara Safina het vuur aan de schenen en op de US Open speelde ze dezelfde ronde erg verdienstelijk tegen Kim Clijsters. Op haar 23e begint Flipkens de fysieke en mentale maturiteit te bezitten om uit te groeien tot een subtopper, daarbij te geloven in haar kansen en tevens haar manier van tennissen te vinden. De terugkeer van Henin belooft voor Flipkens in 2010 nog meer schaduw, maar misschien ook de kans om zo min of meer ongezien naar boven te klimmen.

Kirsten, je eindigde je seizoen met een vakantie in Dubai en koppelde er ter plaatste de eerste trainingsperiode richting 2010 aan vast. Hoe was dat?

Kirsten Flipkens: “Heel goed. Na acht dagen vakantie heb ik acht dagen conditie getraind. DavidBombeke ( eveneens kinesist bij wielerploeg Silence-Lotto, nvdr) had me de trainingsprogramma’s doorgestuurd en ik ben zelfstandig genoeg om die dan ook uit te voeren. In de week voor het toernooi van Justine heb ik pas voor het eerst weer tegen een balletje geslagen. Mijn focus ligt momenteel nog op het conditionele, een zeer belangrijke fase richting Australië ( waar ze haar eerste toernooi op 11 januari start in Hobart, nvdr). Daarbij verteer ik de krachttrainingen veel beter dan vroeger. Dat is toch een punt waarop ik vooruitgang heb geboekt.”

Een teken dat je lichaam eindelijk volgroeid is?

“Ja, en ook sterker aan het worden is. Vroeger was ik na een krachttraining steevast twee à drie dagen stijf, nu enkel nog een beetje de dag nadien. Logisch. Maar ik verteer alleszins de trainingen veel beter. Misschien komt dat met het ouder worden? Voorlopig heb ik nog geen enkele training moeten overslaan, houden zo.”

De puzzelstukjes van Justine

Tien dagen geleden speelde je tegen Justine Henin in Charleroi. Het was de eerste keer dat jullie tegen elkaar uitkwamen in een semiofficiële wedstrijd. Hadden jullie daarvoor contact met elkaar?

“Ja, ik heb haar nog gezien op het toernooi van Luxemburg in oktober. En ze stuurde me een berichtje toen ze in Amerika aan het trainen was.”

Had je nog contact met haar toen ze gestopt was?

“Weinig. Af en toe een sms, maar Jus-tine verandert ook geregeld van telefoonnummer en dus kwam ik niet altijd bij de juiste persoon terecht. Als ik in het verleden goed presteerde, kreeg ik wel regelmatig een berichtje van haar, maar de weken voor de Women Tennis Trophy is dat wat frequenter geworden. Ze stelde me zelfs voor om eens te komen trainen. Dat is natuurlijk formidabel. Ik denk niet dat je je in België betere sparringpartners kunt inbeelden dan Wickmayer, Clijsters en Henin.”

Wat vond je van haar niveau in Charleroi?

“Het was niet eenvoudig voor haar om na anderhalf jaar opnieuw een wedstrijd te spelen, maar voor mij is Justine niet veranderd. Ik verwacht wel dat ze nog wat wedstrijden nodig heeft om helemaal het ritme te pakken te krijgen.”

Wat verwacht je van haar comeback?

“Ik denk niet dat Justine gaat terugkomen zoals Kim: boef, baf, hier ben ik en nu win ik een grandslamtitel. Kim, dat is pure power, terwijl Justine het meer moet hebben van haar finesse. Ze heeft een completer spel: een forehand, een backhand, topspin, slice, dat zijn veel meer puzzelstukjes die in elkaar moeten vallen. Ze blijft natuurlijk wel een topper maar … bij Jus-tine zijn het nu eenmaal veel meer puzzelstukken dan bij Kim, hè. Die heeft veel minder zaken in haar spel om over na te denken dan Justine.”

Hoe lang voor ze haar plaats aan de top inneemt volgens jou?

“Justine gaat niet terugkomen om een topdertigspeelster te worden. Net zoals Kim is ze een topper geweest. Allebei nummer één van de wereld, die willen niet terugkeren om maar mee te draaien in de subtop. Nee, ze gaat niet content zijn met een plaatsje in de top 20. Ik denk dat ze over een halfjaar weer bij de groten staat.”

Denk je dat ze, naar het voorbeeld van Kim, als een nog betere speelster kan terugkeren op het circuit? Met een uitgerust lichaam, misschien een andere visie op het leven naast de baan …

“Ik heb inderdaad de indruk dat Justine de batterijen heeft kunnen opladen en dat ze nu op een andere manier naar tennis kijkt dan in het eerste deel van haar carrière. Toen telde enkel de sport, terwijl ze daar nu toch een klein beetje van teruggekomen is. Ze heeft een hondje, meer interesses buiten de tenniswereld en dat gaat haar mentaal goed doen. Daar gaat ze makkelijker door tot rust komen. Maar als Justine terugkeert, is het om opnieuw grandslamzeges te behalen en die nummer 1-positie in te nemen. Net zoals Kim met ambitie is teruggekomen. Dat gaat trouwens nog heel wat spektakelstukken opleveren, zeker weten.”

Grandslamtoernooien

Wat is ondertussen jouw ambitie voor 2010?

“Cliché: blessurevrij blijven. Dat blijft altijd zo, ik heb al genoeg miserie gehad op dat vlak. ( Flipkens was lang out met rug- en polsproblemen, nvdr) Qua ranking was mijn richtpunt voor dit seizoen top 75, daar ben ik met nummer 81 vrij goed in geslaagd. Voor 2010 ga ik toch mijn pijlen richten op de top 50. Ik ga ervan uit dat er nog progressie inzit en als alles goed meevalt, dat ik dan toch een plaatsje bij de beste 50 speelsters moet kunnen bemachtigen.”

Waar moet je dan nog op werken?

“Ik heb dit seizoen uitstekend gepiekt op de grandslamtoernooien en daarbuiten ook wel degelijk gespeeld, maar nog niet constant genoeg om die stap richting top 50 te zetten. Tot Roland Garros heb ik maar 170 WTA-puntjes te verdedigen, op zich heel weinig. Dus begin volgend jaar kan ik mogelijk wat stappen zetten op de ranking.”

En tennistiek, waar moet je nog aan werken om bij de subtop aan te sluiten?

“Ik ben momenteel heel veel aandacht aan het besteden aan krachttraining. Je kunt het draaien en keren zoals je wilt, ik ben met 1m65 bij de kleinsten op het circuit. Net zoals Justine moet je dan fysiek heel sterk staan om tegen die beren van 1m80 te kunnen optornen. Fysieke training is daarom dubbel zo belangrijk als het tenniswerk voor mij. Ik ga op het einde van deze trainingsperiode meer tijd doorgebracht hebben in het krachthonk dan op de tennisbaan. Dat is nodig om jezelf elke match honderd procent te kunnen geven tegen die power van de tegenstand. Daarbij wil ik ook nog werken aan mijn backhand, die voor verbetering vatbaar blijft en ook aan mijnslice, waarmee ik toch heel veel meisjes in de problemen breng. Agressiever zijn in de terugslag en nog meer het net opzoeken, dat is immers mijn kwaliteit.”

Je hebt het laatste halfjaar echt een modus operandi gevonden op de baan. Dat was in het verleden vaak niet het geval. Waar wijt je die ‘vondst’ aan?

“Dat is omdat ik veel wedstrijden na elkaar heb kunnen spelen. Als je veel geblesseerd bent, zoals in mijn geval de voorbije jaren, moet je telkens van nul af aan herbeginnen, telkens opnieuw de juiste beslissing trachten te nemen met mijn complexe tennis. Nu speel ik al twee opeenvolgende seizoenen zonder blessures. Als ik daarbij veel matchen afwerk, voel ik het vertrouwen groeien en gaat het tennis beter.”

Dat toonde je dit jaar op de grandslamtoernooien. Waaraan ligt dat? Hou jij van het grote toneel of ligt het tennis van de toppers jouw beter?

“Ik weet het zelf niet goed. Het begon op de Australian Open. Twee dagen op voorhand wist ik pas dat ik mocht meedoen en in de eerste ronde win ik van De los Rios met een jetlag van jewelste, waarna ik een zeer knappe partij speel tegen Jankovic. Als je bekijkt tegen wie ik verlies dit jaar op de vier grote toernooien: Jankovic, Cibulkova, Safina en Clijsters, niet de eersten de besten. Misschien dat als ik volgend jaar in de derde ronde tegen nog iemand anders uitkom, dat ik nog een ronde verder kan raken. Ik begin er meer in te geloven dat ik in die top 50 thuishoor. Vroeger had ik op dat vlak toch een beetje te weinig zelfvertrouwen. Ik twijfelde of ik die speelsters wel aankon. Nu begin ik daar meer en meer overtuigd van te raken. En met dat geloof moet het makkelijker worden om effectief de top 50 te bereiken.”

Maar die grandslamtoernooien …

“Tja, misschien kan ik daar dan toch dat tikkeltje extra opbrengen. Je speelt uiteindelijk altijd tegen goeie tegenstrevers. Op Wimbledon win ik van Szavay (WTA 40), toch geen makkelijke loting. En op de US Open speel ik de beste match van mijn hele leven tegen Medina Garrigues (WTA 28).”

Je bent niet bang van de schijnwerpers.

“Dat is ook anders. Dat is als een voetbalwedstrijd in vierde nationale met de Champions League vergelijken. In de Fed Cup heb ik dat ook, kan ik soms boven mezelf uitstijgen. En beter zo dan dat je telkens door de stress verstijfd raakt op de grandslamtoernooien. Maar een echte verklaring heb ik er niet voor.”

Whereabouts

Vorige week verving je Yanina Wickmayer op de Diamond Games in Antwerpen. Hoe sta je zelf tegenover het hele whereaboutsverhaal?

“Tot nu toe heb ik één onverwachte dopingcontrole gehad, in juli, maar voor de rest nog niets. Ik sta natuurlijk niet in de top 50 en dus ben ik internationaal niet verplicht om mijn whereabouts in te vullen. Het fijne weet ik er niet van, maar ik weet wel dat er nog geen streepje achter mijn naam staat. Dus ga ik ervan uit dat ik de verblijfsgegevens goed invul.”

Yanina claimt dat ze vorig jaar niet op de hoogte was dat ze voor 18 december de eerste keer haar whereabouts moest doorgeven. Was jij wel op de hoogte?

“Ja, maar ik heb ook nog heel veel mails moeten versturen eer ik er wijs uit raakte. Ik ben ook niet naar die infosessie kunnen gaan en heb dus ook nog veel moeten vragen aan meisjes op het circuit om het systeem onder de knie te krijgen. Ik weet nu wel dat ik het nog tien keer beter invul dan voor het geval van Yanina. Ik ben er nog extra mee bezig. Op zich is dat niet erg maar je moet je hoofd erbij houden.”

Je moet drie maanden op voorhand je gegevens doorsturen, waar je heel die tijd één uur per dag bereikbaar gaat zijn. Als tennisser is dat toch geen sinecure?

“Ik vul gewoon elke dag mijn thuisadres in. En als ik niet thuis ben of op toernooi vertrek, dan verander ik het.”

Dan moet je het haast elke dag aanpassen?

“Ja, ik zit bijna elke dag op het systeem.”

Vind je dat geen inbreuk op je privacy?

“Ergens wel, ja. De controleurs kunnen op eender welk moment van de dag voor je deur staan. Bovendien blijf ik nu regelmatig in Hasselt slapen als ik daar getraind heb en dan heb ik al in mijn bed gelegen en gedacht: Jezus, vergeten mijn whereabouts aan te passen. Dan moet je terug naar je computer en het verbeteren. Het is niet zo heel lastig, je moet enkel je hoofd erbij houden. Maar als ze nu iedereen moeten gaan schorsen die binnenkort aan drie streepjes komt, dan heb je wel geen sporters meer in België.”

Laatste vraag: met wie train je nu eigenlijk?

“Al een jaar met Ann Devries, hé. ( lacht) Daarbij is er een oplossing gevonden voor de buitenlandse verplaatsingen. ( Devries houdt zich als toptrainster aan de VTV-school ook nog bezig met Yanina Wickmayer en An-Sophie Mestach, nvdr). Ik heb dit seizoen doorgemaakt met acht verschillende begeleiders in het buitenland en dat is toch een beetje ruim qua entourage. Dus wordt Bart De Keersmaeker nu mijn vaste trainer op het circuit. Hij heeft toch al heel wat ervaring, hij was dit seizoen de coach van Ruben Bemelmans en zit al enkele jaren in het Fed Cupteam. Hij lijkt me de geschikte persoon om mij te begeleiden.”

Op naar de top 50 dan maar!

door filip dewulf

Ik begin erin te geloven dat ik in die top 50 thuishoor.