‘Vorig seizoen was hij met voorsprong de populairste voetballer in Noorwegen.’ Getuigenissen over de Zweed Christian Wilhelmsson, de nieuwe rechtermiddenvelder van Anderlecht.

Anderlecht gaat Zweeds. Tot dusver oriënteerden de Brusselaars zich in hun transferbeleid naar het Hoge Noorden. Dat resulteerde voorlopig in de aankoop van twee Zweedse voetballers. De eerste behoeft geen enkele voorstelling meer. Na drie lucratieve jaren bij het Griekse Olympiakos keert Pär Zetterberg simpelweg terug naar zijn paars-witte roots.

De tweede daarentegen lijkt op het eerste gezicht een nobele onbekende. Al zullen aandachtige waarnemers zich zeker nog Christian Wilhelmsson herinneren als de man die Anderlecht vorige zomer tot aan de rand van de afgrond voerde in het Uefabekerduel met het Noorse Stabaek. In de heenwedstrijd bood Wilhelmsson Christian Michelsen de enige treffer van de avond aan (0-1), in de terugwedstrijd tekende hij voor het lokale doelpunt (1-2).

Wie is Christian Wilhelmsson ? En wat is hij waard ? Vier getuigenissen.

P eter Ressel, bij Anderlecht verantwoordelijk voor de cel prospectie, volgt Wilhelmsson al geruime tijd aandachtig.

“Vergis u niet,” zegt Ressel, “het is niet in die twee wedstrijden tegen Stabaek dat Anderlecht door Wilhelmsson gecharmeerd is geraakt. Zijn naam stond al sinds de lente van 2001 op ons verlanglijstje. Anderlecht speelde toen de tweede ronde van de Champions League en het werd almaar waarschijnlijker dat we moeite zouden ondervinden om de spelerskern bij elkaar te houden. De feiten zouden later dat vermoeden staven aangezien we de volgende zomer Jan Koller, Tomasz Radzinski, Bart Goor en Didier Dheedene verloren. Om niet voor voldongen feiten te staan schuimden de meeste leden van onze scoutingcel, onder wie ikzelf, maandenlang Europa af.

“In die periode ging ik de Noren van Brann Bergen bekijken. Daar speelde een aanvaller die ons interesseerde : Thorstein Helstad. Het toeval speelt vaak een belangrijke rol bij rekruteringswerk . Toen ik Helstad voor het eerst ging scouten, nam Brann Bergen het net op tegen Stabaek. Helstad liet een bleke indruk na, maar in de andere ploeg viel Christian Wilhelmsson me op. Die liet zijn rechtstreekse tegenstander de hele match door alle kleuren van de regenboog zien. Van dan af heb ik hem nog meerdere keren gevolgd en ook Werner Deraeve en Jean Dockx werden erop afgestuurd. Ongelukkig was Wilhelmsson toen een kwestie van alles of niets. Of hij speelde de pannen van het dak, of hij miste zijn match compleet. Daarom opteerden we in de transferperiode 2001 voor een andere aanvaller, die het voordeel had dat hij het Belgische voetbal kende : Ivica Mornar. Intussen is duidelijk geworden dat Mornar niet echt uit de verf komt op de flank.

“In de Europese bekerwedstrijden tegen Stabaek kregen we volop de gelegenheid om de capaciteiten van Wilhelmsson in te schatten. We beseften toen dat hij een nuttige speler voor ons kon zijn. Hij heeft de kwaliteiten die hem op de rechterflank tot het ideale alter ego van Martin Kolar maken. Wilhelmsson is zonder twijfel de schakel die we in het afgelopen seizoen hebben gemist om tot een beter evenwicht in de veldbezetting te komen. Met hem erbij geloof ik dat we een betere balans in het team bereiken en dat Anderlecht de ambities weer wat mag optillen.”

R alf Edström, gewezen Zweeds international en begin jaren tachtig aan de slag bij Standard, volgt het Zweedse voetbal van nabij als radiocommentator.

“Ik zou de waarheid geweld aandoen,” zegt Edström, “mocht ik beweren dat Christian Wilhelmsson vaak terug te vinden is in de sportkronieken van de Zweedse kranten. Maar dat is ook niet abnormaal aangezien hij overwegend in Noorwegen, en dan vooral bij Stabaek, heeft gevoetbald. Daar trok hij naartoe toen hij nog een tiener was. In Zweden zelf kwam hij slechts uit voor Mjällby, een bescheiden derdeklasser.

“Persoonlijk heb ik Wilhelmsson bij Stabaek nooit aan het werk gezien. De Zweden hebben hem pas ontdekt toen hij uitkwam bij de nationale ploeg voor û21-jarigen. Daar raakte Wilhelmsson aan zestien selecties. Waarnemers leerden hem toen kennen als een voor een Zweed atypische voetballer. Het rudimentaire van veel Zweedse spelers is aan hem niet besteed. Wilhelmsson kiest meer voor risico’s en persoonlijke acties. In het Zweedse voetbal vind je momenteel geen betere dribbelaar dan hij. Wat dat betreft, doet hij me onweerstaanbaar denken aan Roger Magnusson, die in de jaren zeventig het Zweedse voetbalpubliek bijna in zwijm deed vallen met zijn arsenaal aan schijnbewegingen. Natuurlijk is Wilhelmsson momenteel nog ver verwijderd van dat niveau, maar hij is nog jong – amper 23 jaar – en debuteerde pas vorige winter in de Zweedse A-ploeg.

“Onlangs sprak ik nog met Gunder Bengtsson over Wilhelmsson. Bengtsson, toch een monument van het Zweedse voetbal en tegenwoordig trainer bij het Noorse Molde, spaart zijn lof voor Wilhelmsson niet. Volgens hem loopt er momenteel in heel Scandinavië geen betere flitsenvoetballer rond. Als ex-speler van Standard, waar ik toch met een zekere Simon Tahamata heb samengespeeld, ben ik ervan overtuigd dat Wilhelmsson met Anderlecht een perfecte keuze heeft gemaakt.”

M orten Stokstad is sportjournalist bij de Noorse krant ‘Verdens Gang’.

“Christian Wilhelmsson was amper negentien jaar toen hij bij Stabaek, toch een gevestigde waarde in het Noorse voetbal, belandde”, vertelt Stokstad. “Velen dachten toen dat de stap van de Zweedse derde klasse naar de Noorse eerste klasse in eerste instantie te groot voor hem zou uitvallen. Maar Wilhelmsson draaide onmiddellijk mee en groeide prompt uit tot één van de basisfiguren van het team. Vorig seizoen was hij met voorsprong de populairste voetballer in Noorwegen. Samen met de Fin Peter Kopteff van Viking Stavanger was hij de meest gevreesde speler in de Noorse competitie. Hij is een vat vol schijnbewegingen, heeft tal van verdedigers dolgedraaid. Ik herinner me dat de linksback van Rosenborg, de Finse international Janne Saarinen, niet meer wist op welk been hij stond.

“Let wel, ik zeg niet dat Wilhelmsson vorig seizoen de beste speler in de Noorse competitie was. De beste buitenlander, dát wel. Wilhelmsson lijkt me nog onvoldoende constant om op topniveau te presteren. Speelt hij goed, dan is hij ronduit onstuitbaar. Speelt hij slecht, dan raakt hij omzeggens geen bal. Die wisselvalligheid verklaart zonder twijfel waarom hij nog niet is doorgebroken bij de Zweedse nationale ploeg. Ik hoop dat Anderlecht hem kan helpen om meer regelmaat in zijn prestaties te brengen, maar ik vrees dat hij altijd een voetballer van ups en downs zal blijven.”

D e IJslander Marel Baldvinsson, inmiddels door Lokeren ingelijfd, speelde twee en een half jaar lang met Wilhelmsson samen bij Stabaek.

“Wilhelmsson is in offensief opzicht een complete voetballer,” vindt Baldvinsson, “in de zin dat hij zowel assists kan geven als zelf kan scoren. Wat hij bij Anderlecht zeker zal moeten leren, is om op het defensieve vlak zijn steentje bij te dragen – zoals ik zelf sinds mijn komst in Lokeren, vorige winter, heb ondervonden. Want bij Stabaek kon hij zich voor zeker 80 procent aanvallend uitleven. Ik denk dat Wilhemsson zich wel aan het Belgische voetbal zal aanpassen, maar vermoedelijk heeft hij meer tijd nodig dan ik, omdat hij toch bij een topclub speelt, waar de concurrentie messcherp is. Het is een jongen die niemand onverschillig laat, niet op het veld en niet daarbuiten. Met zijn Viking-look en zijn kwaliteiten als voetballer heeft hij alles om het te maken.”

door Bruno Govers

‘In het Zweedse voetbal vind je momenteel geen betere dribbelaar.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content